लूका 19:19-31

राजाले त्‍यसलाई भने, ‘तिमी पाँच सहरको हाकिम हुनेछौ।’ अर्को नोकरले आएर भन्‍यो, ‘हजुर, मैले तपाईंको असर्फी रुमालमा लुकाएर राखें, यो यहीँ छ। मलाई तपाईंदेखि डर लाग्‍यो किनभने तपाईं कठोर मानिस हुनुहुन्‍छ। तपाईं त आफूले लगानी नगरेको ठाउँमा पनि नाफा खोज्‍नुहुन्‍छ र आफूले नलगाएको बाली काटेर लिनुहुन्‍छ।’ राजाले त्‍यसलाई भने, ‘ए बदमाश नोकर, तेरै मुखको बोलीले म तँलाई दोषी ठहराउँछु। म कठोर मानिस छु, आफूले लगानी नगरेको ठाउँबाट नाफा खोज्‍ने र आफूले नलगाएको बाली काटेर लिने भनेर तँलाई थाहै रहेछ। त्‍यसो भए तैँले मेरो पैसा किन ब्‍याजमा लगाइनस् त? ब्‍याजमा लगाइदिएको भए म फर्केर आउँदा केही नभए पनि ब्‍याजसम्‍म त पाउने थिएँ।’ तिनले त्‍यहाँ उभिनेहरूलाई भने, ‘लौ, अब त्‍यसबाट त्‍यो असर्फी खोसेर दश वटा हुनेलाई देओ।’ तिनीहरूले भने, ‘हजुर, उसको त दश वटा छँदैछ नि!’ राजाले भने, ‘म तिमीहरूलाई भन्‍छु, जोसँग छ, उसलाई अझै दिइन्‍छ। तर जोसँग छैन, उसबाट अलिकति भएको पनि खोसिन्‍छ। अब मलाई राजा भएको नचाहने मेरा शत्रुहरूलाई यहाँ ल्‍याएर मेरै सामुन्‍ने मार’!” यो दृष्‍टान्‍त भन्‍नुभएपछि येशू तिनीहरूको अघिअघि यरूशलेमको बाटो लाग्‍नुभयो। बेथफागे र बेथानिया गाउँ छेउको जैतुन डाँडामा आइपुग्‍नुहुँदा येशूले दुई चेलाहरूलाई यसो भनी पठाउनुभयो, “ऊ त्‍यो पल्‍लो गाउँमा जाओ। त्‍यहाँ तिमीहरूले कहिल्‍यै कोही पनि नचढेको गधाको एउटा बछेडा बाँधिराखेको फेला पार्नेछौ। त्‍यसलाई फुकाएर यहाँ ल्‍याओ। यदि कसैले ‘यसलाई किन फुकाएको’ भनी सोध्‍यो भने, ‘प्रभुलाई चाहिएको छ’ भन।”