प्रस्‍थान 13:17-22

मिश्रका राजाले इस्राएलीहरूलाई छोडिदिएपछि परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई पलिश्‍त देशको तिरै-तिरको बाटो लैजानुभएन। हुन त त्‍यो बाटो सबैभन्दा छोटो पर्थ्‍यो तापनि परमेश्‍वरले त्‍यसो गर्नुभएन। उहाँले सोच्‍नुभयो, “यी मानिसहरूले बाटोमा लडाइँ गर्नुपर्नेरहेछ भनी मन फेरेर मिश्रमा फर्कन चाहेको म हेर्न चाहन्‍नँ।” यसकारण उहाँले तिनीहरूलाई उजाड-स्‍थानको घुमाउरो बाटो भएर लाल समुद्रतर्फ लैजानुभयो। इस्राएलीहरूले लडाइँ गर्न हात-हतियार लिएका थिए। मोशाले योसेफको लाश साथमा लगे किनभने योसेफले इस्राएलीहरूले त्‍यसो गरिदिन तिनीहरूसित प्रतिज्ञा गराएका थिए। योसेफले भनेका थिए, “जब परमेश्‍वरले तिमीहरूलाई छुटकारा दिनुहुनेछ, मेरो लाश पनि तिमीहरूले यस ठाउँदेखि लैजानुपर्नेछ।” इस्राएलीहरू सुक्‍कोतबाट हिँडे र उजाड-स्‍थानको किनारमा एथाम भन्‍ने ठाउँमा पाल टाँगे। परमप्रभु दिउँसो बादलको खम्‍बामा भएर तिनीहरूलाई बाटो देखाउँदै हिँड्‍नुहुन्‍थ्‍यो र राती आगोको मुस्‍लोमा भएर उज्‍यालो गराउँदै तिनीहरूका अघिअघि जानुहुन्‍थ्‍यो। त्‍यसरी तिनीहरू रातदिन यात्रा गर्न सक्‍थे। सधैँ दिउँसो बादलको खम्‍बा र राती आगोको मुस्‍लो मानिसहरूका अघिअघि जान्‍थ्‍यो।