१ शमूएल 17:1-37

पलिश्‍तीहरू लडाइँ गर्न यहूदाको सोको भन्‍ने सहरमा जम्‍मा भए। तिनीहरूले सोको र आजेकाको बीचमा भएको एपेस-दम्‍मीम भन्‍ने ठाउँमा आफ्‍नो छाउनी हाले। शाऊल र इस्राएलीहरूले जम्‍मा भएर एलाहको बेसीमा छाउनी हाले र पलिश्‍तीहरूसित लड्‍ने तयारी गर्न लागे। एउटा डाँडामा पलिश्‍तीहरू र अर्को डाँडामा इस्राएलीहरू पङ्क्ति बाँधेर उभिए र बीचमा बेँसी पर्थ्‍यो। गात सहरको गोल्यत नाम गरेको मानिस पलिश्‍तीहरूका छाउनीबाट इस्राएलीहरूसित जोरी खोज्‍न निस्‍किआयो। त्‍यो प्राय: साढे छ हात अग्‍लो थियो र त्‍यसले प्राय: सन्‍ताउन्‍न किलोग्राम ओजन भएको काँसाको झिलम र काँसाको टोप लगाउँथ्‍यो। त्‍यसका गोडा पनि बचाउन काँसाका पाताले ढाकेका थिए र काँधमा काँसाको भाला भिरेको थियो। त्‍यसको बर्छा जुलाहाको तानको डण्डाजत्रै मोटो थियो र बर्छाको फलामको टुप्‍पाको वजन सात किलोग्रामजति थियो। त्‍यसको अघिअघि एक जना सिपाही त्‍यसको ढाल बोकेर हिंड्थ्‍यो। गोल्यतले उभिएर इस्राएलीहरूलाई जोडले कराएर भन्‍यो, “त्‍यहाँ लडाइँ गर्न खडा भएर तिमीहरू के गर्दछौ? ए शाऊलका कमाराहरू हो, म पलिश्‍ती हुँ। मसित लड्‍न तिम्रा एक जना मानिसलाई छान। त्‍यसले मलाई जितेर मार्‍यो भने हामी तिम्रा कमारा बन्‍नेछौं। तर मैले त्‍यसलाई जितेर मारें भने तिमीहरू हाम्रा कमारा बन्‍नेछौ। यहाँ अहिले म इस्राएली सेनालाई चुनौती दिन्छु। हिम्‍मत छ भने मसित लड्‍न कसैलाई छान।” यो सुनेर शाऊल र तिनका मानिसहरू डराए। दाऊद एप्राती यिशैका छोरा थिए। यिशै यहूदाको बेथलेहेमका थिए। तिनका आठ छोराहरू थिए र शाऊल राजा छँदा तिनी बुढो भइसकेका थिए। तिनका तीन ठूला छोराहरू शाऊलसित लडाइँमा गएका थिए। जेठो एलीआब, माहिलो अबीनादाब र साहिंलो शम्‍मा थिए। दाऊद सबैभन्दा कान्‍छा थिए। तिनका तीन जना ठूला दाजुहरू शाऊलसँग थिए। तर दाऊदचाहिँ तिनीहरूलाई छोडेर समय-समयमा बेथलेहेम फर्किन्‍थे र आफ्‍ना बुबाका भेडाका रखवाली गर्थे। चालीस दिनसम्‍म बिहान बेलुका गोल्यतले इस्राएलीहरूलाई चुनौती दियो। एक दिन यिशैले दाऊदलाई भने, “यो दश किलोग्राम भुटेका अन्‍नका दाना र दश वटा रोटी लिएर चाँडो-चाँडो तेरा दाजुहरूका छाउनीमा जा। यी दश वटा पनीरचाहिँ सेनापतिलाई लगिदे। तेरा दाजुहरू के-के गर्दै छन्, बुझेर आइज र तिनी कुशलै छन् भनी बुझाउने केही चिन्‍ह लिएर आइज। शाऊल राजा, तेरा दाजुहरू र अरू सबै इस्राएलीहरूले एलाहको बेसीमा पलिश्‍तीहरूसित लडाइँ गरिरहेका छन्।” दाऊद भोलिपल्‍ट बिहानै उठे, अर्को मानिसलाई भेडाको हेरचाहा गर्न राखे, खाना बोकेर यिशैले भनेझैँ बिदा भए। इस्राएलीहरू छाउनीबाट निस्‍केर युद्धको ध्‍वनि बजाउँदै लडाइँको मैदानमा जाँदैगरेका बेलामा तिनी छाउनीमा पुगे। पलिश्‍ती र इस्राएली सेनाहरू आमुन्‍ने-सामुन्‍ने खडा भएर लड्‍न आ-आफ्‍ना ठाउँमा उभिए। सेनाका सामानहरूका जिम्‍मावाललाई खानेकुराहरू दिएर दाऊद दगुरेर लडाइँको मैदानमा पङ्क्ति बाँधेका ठाउँमा आफ्‍ना दाजुहरूकहाँ गए र तिनीहरूसित भलाकुसारी सोधे। तिनले दाजुहरूसित कुरा गर्दैगर्दा गोल्यतले अघि आई सधैँझैँ इस्राएलीहरूलाई चुनौती दिन थाल्‍यो र त्‍यो दाऊदले सुने। गोल्यतलाई देखेर इस्राएलीहरू डरले भागे। “त्‍यसलाई हेर न!” तिनीहरूले आपसमा भनाभन गरे, “त्‍यसको चुनौती सुन! त्‍यसलाई मार्ने मानिसलाई शाऊल राजाले ठूलो इनाम दिने प्रतिज्ञा गरेका छन्। राजाले आफ्‍नी छोरी पनि त्यससँग विवाह गर्न दिनेछन् र तिनका बुबाका परिवारले राजाको कर तिर्न पर्नेछैन।” दाऊदले आफ्‍ना छेउका मानिसहरूलाई सोधे, “यस पलिश्‍तीलाई मार्ने र इस्राएललाई यस बेइज्‍जतीबाट छुटाउने मानिसले के पाउनेछ? जिउँदो परमेश्‍वरको सेनालाई तुच्‍छ ठान्‍ने यो कुनचाहिँ बेखतने पलिश्‍ती हो?” गोल्यतलाई मार्ने मानिससित कस्‍तो व्‍यवहार हुनेथियो, त्‍यो तिनीहरूले तिनलाई भने। दाऊदका जेठा दाजु एलीआबले आफ्‍नो भाइ त्‍यसरी मानिसहरूसित बोल्‍दैगरेको सुने। तिनी दाऊदसित रिसाए र भने, “तँ यहाँ के गर्दै छस्? जङ्गलमा कसले तेरा भेडाहरूको हेरचाहा गर्दै छ? तँ अट्टेरी ठिटो! लडाइँ हेर्ने भइस्!” दाऊदले सोधे, “होइन, मैले के गरेको छु र? मैले एउटा पनि कुरा सोध्‍नुहुँदैन र?” अर्को मानिसतिर फर्केर तिनले त्‍यही प्रश्‍न गरे। जतिपल्‍ट तिनले सोधे, त्‍यतिपल्‍ट त्‍यही उत्तर पाए। कति मानिसले दाऊदले भनेका कुरा सुने र शाऊललाई सुनाइदिए र राजाले तिनलाई बोलाए। दाऊदले शाऊललाई भने, “राजन्! यो पलिश्‍तीसित कोही पनि डराउनुपर्दैन। म गएर त्‍योसित लड्‍नेछु।” शाऊलले उत्तर दिए, “होइन, कसरी तँ त्‍योसित लड्‍न सक्‍छस्? तँ भर्खरको ठिटो छस् र त्‍यो जीवनभरि सिपाही भएर आएको छ!” दाऊदले भने, “राजन्! म मेरा बुबाका भेडाको रखवाली गर्छु। जुन बेला सिंह वा भालुले थुमा बोकिलैजान्‍छ, म त्‍यसलाई खेदेर आक्रमण गरी थुमा बचाएर ल्‍याउँछु र त्‍यो सिंह वा भालुले मलाई झम्‍टेर आयो भने म त्‍यसको घिच्रो समातेर त्‍यसलाई कुटेरै मार्छु। मैले सिंह र भालुहरू मारेको छु र यो बेखतने पलिश्‍तीलाई पनि त्‍यसरी मार्नेछु। त्‍यसले जीवित परमेश्‍वरको सेनालाई तुच्‍छ ठानेको छ। परमप्रभुले मलाई सिंह र भालूहरूबाट बचाउनुभएको छ, उहाँले नै मलाई यस पलिश्‍तीबाट पनि बचाउनुहुनेछ।” शाऊलले उत्तर दिए, “लौ, हुन्‍छ तँ जा, परमप्रभु तँसित होऊन्।”