तब जोनाथनले दाऊदलाई भने, “भोलि औंसीको चाड़ हो। तपाईंको स्थान खाली देखेर तपाईं हुनुहुन्न रहेछ भनी थाहा हुनेछ। पर्सि साँझतिर यो समस्या सुरु हुँदा तपाईं जहाँ लुक्नुभएको थियो त्यहीँ लुक्नुहोस्, र एजेल ढुङ्गाको छेउमा पर्खिनुहोस्। कुनै निशानामा ताकेर हानेको जस्तै गरी म तीन वटा काँड़ हान्नेछु। तब म मेरो केटालाई ती काँड़हरू खोज्न पठाउनेछु। यदि मैले त्यसलाई, ‘हेर्, काँड़हरू तेरो यतापट्टि छन्, ती टिपेर ले,’ भनें भने तपाईं आफू लुक्नुभएको ठाउँदेखि निस्केर आउन सक्नुहुन्छ। म शपथ खाएर भन्दछु, तपाईं कुशल रहनुहुनेछ, किनभने तपाईंलाई कुनै हानि हुनेछैन। तर यदि मैले त्यस केटालाई ‘हेर्, काँड़हरू तेरो पल्लोपट्टि छन्,’ भनें भनेदेखि परमप्रभुले तपाईंलाई जानु नै भन्नुभएको रहेछ। हामी दुईका बीचमा गरिएको वाचाबन्धन सदासर्वदै कायम रहून् भन्ने कुरामा परमप्रभु साक्षी हुनुहुनेछ।”
यसकारण दाऊद खेतमा लुकिरहे। चाड़ आयो। भोज तयार गरियो अनि राजा खानलाई बसे। शाऊल भित्तापट्टिको आफ्नो नियत स्थानमा बसे, र अबनेर उनको छेउमा बसे। जोनाथन पनि उपस्थित थिए, तर दाऊदको ठाउँ खाली थियो। त्यस दिन शाऊलले केही भनेनन्। “शायद तिनी धर्म-विधिअनुसार अशुद्ध भएका होलान्, यसैकारण तिनी अनुपस्थित भए” भनी उनले ठाने। तर भोलिपल्ट, महिनाको दोस्रो दिन, दाऊदको ठाउँ अझै पनि खाली नै थियो। शाऊलले आफ्ना छोरा जोनाथनलाई सोधे, “हिजो र आज यिशैका छोरा किन भोजमा आएनन्?”
जोनाथनले शाऊललाई भने, “दाऊदले बेथलेहेम जानलाई मसित यसो भनेर अनुमति मागेका थिए, ‘हाम्रो परिवारले सहरमा बलिदान चढ़ाइरहेको छ, र मेरा दाजु आफैले मलाई त्यहाँ आउनलाई आज्ञा गरेका छन्। यसैले तपाईंको दृष्टिमा मैले निगाह पाएको छु भने मेरा दाजुहरूलाई भेट्न मलाई बिदा दिनुहोस्।’ यसैकारण तिनी राजासित खानलाई आउन सकेनन्।”
तब शाऊलले जोनाथनसित झोकिएर भने, “तँ बदमाश र बागी स्त्रीको छोरो। मलाई थाहा छ कि तैंले यिशैको छोराको पक्ष लिएको छस्, यसैले आफूमाथि र तँलाई जन्माएकी तेरी आमामाथि अनादर ल्याएको छस्। यिशैको छोरो पृथ्वीमा बाँचुञ्जेल न त तँ न तेरो राज्य सुरक्षित रहनेछ। त्यसलाई झट्टै बोलाएर यहाँ ले, किनभने त्यो मारिनैपर्छ।”
जोनाथनले आफ्ना पितालाई उत्तरमा भने, “तिनी मारिने योग्यका छन्? किन? तिनले के गरेका छन्?” तर यस कुराले गर्दा शाऊलले आफ्नो भाला उठाएर उनलाई प्रहार गरे। तब आफ्ना बुबाले दाऊदलाई मार्न खोजेका नै रहेछन् भनी जोनाथनलाई पक्का भयो।
जोनाथन रीसले टेबिलबाट उठेर गइहाले, र त्यस महिनाको दोस्रो दिन उनले केही खाएनन्, किनभने दाऊदको खातिर उनी साह्रै दु:खी भए, किनकि उनका पिताले दाऊदलाई अपमान गरेका थिए।
भोलिपल्ट बिहान तोकिएको समयमा जोनाथन दाऊदसँग भेट गर्न एक जना जवान ठिटालाई लिएर खेतमा निस्के। उनले त्यस ठिटालाई भने, “म काँड़ हान्नेछु, तँ गएर खोज्।” त्यो ठिटो गयो, र उनले त्यसको टाउको माथि एउटा काँड़ हाने। जब त्यो ठिटा जोनाथनले काँड़ हानेको ठाउँमा पुग्यो, तब त्यो जाँदाजाँदै जोनाथनले कराएर भने, “हेर, काँड़ तेरो पल्लोपट्टि छ। चाँड़ो गर्। समय खेर नफाल्। छिटो गर्।” त्यस ठिटाले काँड़ टिप्यो, र आफ्ना मालिककहाँ फर्क्यो। तर त्यसको अर्थचाहिँ जोनाथन र दाऊदले मात्र जानेका थिए। त्यस ठिटाले केही थाहा पाएको थिएन। तब जोनाथनले आफ्ना हतियारहरू त्यस ठिटालाई दिए, र ती सहरमा लैजान भनी अह्राए।
त्यो ठिटा गइसकेपछि दाऊद ढुङ्गाको दक्षिणतिरबाट निस्केर नम्रतापूर्वक तीन पल्ट निहुरेर ढोग गरे। अनि तिनीहरू एकले अर्कालाई चुम्बन गरे, र दुवै रोए। अनि दाऊदको अफसोस जोनाथनको भन्दा ज्यादा भयो।
तब जोनाथनले दाऊदलाई भने, “शान्तिसाथ जानुहोस्। तपाईं र म, तपाईंका सन्तान र मेरा सन्तानका बीचमा सदासर्वदै साक्षी हुनुहुने परमप्रभुको नाउँमा हामी एउटाले अर्कोसित वाचाबन्धन बाँधेका छौं।” तब दाऊद तुरुन्तै गइहाले, र जोनाथनचाहिँ सहरमा फर्के।
बाइबल एप
बाल बाइबल एप
