१ शमूएल 20:18-42
१ शमूएल 20:18-42 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
तब जोनाथनले दाऊदलाई भने, “भोलि औंसीको चाड़ हो। तपाईंको स्थान खाली देखेर तपाईं हुनुहुन्न रहेछ भनी थाहा हुनेछ। पर्सि साँझतिर यो समस्या सुरु हुँदा तपाईं जहाँ लुक्नुभएको थियो त्यहीँ लुक्नुहोस्, र एजेल ढुङ्गाको छेउमा पर्खिनुहोस्। कुनै निशानामा ताकेर हानेको जस्तै गरी म तीन वटा काँड़ हान्नेछु। तब म मेरो केटालाई ती काँड़हरू खोज्न पठाउनेछु। यदि मैले त्यसलाई, ‘हेर्, काँड़हरू तेरो यतापट्टि छन्, ती टिपेर ले,’ भनें भने तपाईं आफू लुक्नुभएको ठाउँदेखि निस्केर आउन सक्नुहुन्छ। म शपथ खाएर भन्दछु, तपाईं कुशल रहनुहुनेछ, किनभने तपाईंलाई कुनै हानि हुनेछैन। तर यदि मैले त्यस केटालाई ‘हेर्, काँड़हरू तेरो पल्लोपट्टि छन्,’ भनें भनेदेखि परमप्रभुले तपाईंलाई जानु नै भन्नुभएको रहेछ। हामी दुईका बीचमा गरिएको वाचाबन्धन सदासर्वदै कायम रहून् भन्ने कुरामा परमप्रभु साक्षी हुनुहुनेछ।” यसकारण दाऊद खेतमा लुकिरहे। चाड़ आयो। भोज तयार गरियो अनि राजा खानलाई बसे। शाऊल भित्तापट्टिको आफ्नो नियत स्थानमा बसे, र अबनेर उनको छेउमा बसे। जोनाथन पनि उपस्थित थिए, तर दाऊदको ठाउँ खाली थियो। त्यस दिन शाऊलले केही भनेनन्। “शायद तिनी धर्म-विधिअनुसार अशुद्ध भएका होलान्, यसैकारण तिनी अनुपस्थित भए” भनी उनले ठाने। तर भोलिपल्ट, महिनाको दोस्रो दिन, दाऊदको ठाउँ अझै पनि खाली नै थियो। शाऊलले आफ्ना छोरा जोनाथनलाई सोधे, “हिजो र आज यिशैका छोरा किन भोजमा आएनन्?” जोनाथनले शाऊललाई भने, “दाऊदले बेथलेहेम जानलाई मसित यसो भनेर अनुमति मागेका थिए, ‘हाम्रो परिवारले सहरमा बलिदान चढ़ाइरहेको छ, र मेरा दाजु आफैले मलाई त्यहाँ आउनलाई आज्ञा गरेका छन्। यसैले तपाईंको दृष्टिमा मैले निगाह पाएको छु भने मेरा दाजुहरूलाई भेट्न मलाई बिदा दिनुहोस्।’ यसैकारण तिनी राजासित खानलाई आउन सकेनन्।” तब शाऊलले जोनाथनसित झोकिएर भने, “तँ बदमाश र बागी स्त्रीको छोरो। मलाई थाहा छ कि तैंले यिशैको छोराको पक्ष लिएको छस्, यसैले आफूमाथि र तँलाई जन्माएकी तेरी आमामाथि अनादर ल्याएको छस्। यिशैको छोरो पृथ्वीमा बाँचुञ्जेल न त तँ न तेरो राज्य सुरक्षित रहनेछ। त्यसलाई झट्टै बोलाएर यहाँ ले, किनभने त्यो मारिनैपर्छ।” जोनाथनले आफ्ना पितालाई उत्तरमा भने, “तिनी मारिने योग्यका छन्? किन? तिनले के गरेका छन्?” तर यस कुराले गर्दा शाऊलले आफ्नो भाला उठाएर उनलाई प्रहार गरे। तब आफ्ना बुबाले दाऊदलाई मार्न खोजेका नै रहेछन् भनी जोनाथनलाई पक्का भयो। जोनाथन रीसले टेबिलबाट उठेर गइहाले, र त्यस महिनाको दोस्रो दिन उनले केही खाएनन्, किनभने दाऊदको खातिर उनी साह्रै दु:खी भए, किनकि उनका पिताले दाऊदलाई अपमान गरेका थिए। भोलिपल्ट बिहान तोकिएको समयमा जोनाथन दाऊदसँग भेट गर्न एक जना जवान ठिटालाई लिएर खेतमा निस्के। उनले त्यस ठिटालाई भने, “म काँड़ हान्नेछु, तँ गएर खोज्।” त्यो ठिटो गयो, र उनले त्यसको टाउको माथि एउटा काँड़ हाने। जब त्यो ठिटा जोनाथनले काँड़ हानेको ठाउँमा पुग्यो, तब त्यो जाँदाजाँदै जोनाथनले कराएर भने, “हेर, काँड़ तेरो पल्लोपट्टि छ। चाँड़ो गर्। समय खेर नफाल्। छिटो गर्।” त्यस ठिटाले काँड़ टिप्यो, र आफ्ना मालिककहाँ फर्क्यो। तर त्यसको अर्थचाहिँ जोनाथन र दाऊदले मात्र जानेका थिए। त्यस ठिटाले केही थाहा पाएको थिएन। तब जोनाथनले आफ्ना हतियारहरू त्यस ठिटालाई दिए, र ती सहरमा लैजान भनी अह्राए। त्यो ठिटा गइसकेपछि दाऊद ढुङ्गाको दक्षिणतिरबाट निस्केर नम्रतापूर्वक तीन पल्ट निहुरेर ढोग गरे। अनि तिनीहरू एकले अर्कालाई चुम्बन गरे, र दुवै रोए। अनि दाऊदको अफसोस जोनाथनको भन्दा ज्यादा भयो। तब जोनाथनले दाऊदलाई भने, “शान्तिसाथ जानुहोस्। तपाईं र म, तपाईंका सन्तान र मेरा सन्तानका बीचमा सदासर्वदै साक्षी हुनुहुने परमप्रभुको नाउँमा हामी एउटाले अर्कोसित वाचाबन्धन बाँधेका छौं।” तब दाऊद तुरुन्तै गइहाले, र जोनाथनचाहिँ सहरमा फर्के।
१ शमूएल 20:18-42 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
तब जोनाथनले दाऊदलाई भने, “भोलि औंसीको चाड़ हो। तपाईंको स्थान खाली देखेर तपाईं हुनुहुन्न रहेछ भनी थाहा हुनेछ। पर्सि साँझतिर यो समस्या सुरु हुँदा तपाईं जहाँ लुक्नुभएको थियो त्यहीँ लुक्नुहोस्, र एजेल ढुङ्गाको छेउमा पर्खिनुहोस्। कुनै निशानामा ताकेर हानेको जस्तै गरी म तीन वटा काँड़ हान्नेछु। तब म मेरो केटालाई ती काँड़हरू खोज्न पठाउनेछु। यदि मैले त्यसलाई, ‘हेर्, काँड़हरू तेरो यतापट्टि छन्, ती टिपेर ले,’ भनें भने तपाईं आफू लुक्नुभएको ठाउँदेखि निस्केर आउन सक्नुहुन्छ। म शपथ खाएर भन्दछु, तपाईं कुशल रहनुहुनेछ, किनभने तपाईंलाई कुनै हानि हुनेछैन। तर यदि मैले त्यस केटालाई ‘हेर्, काँड़हरू तेरो पल्लोपट्टि छन्,’ भनें भनेदेखि परमप्रभुले तपाईंलाई जानु नै भन्नुभएको रहेछ। हामी दुईका बीचमा गरिएको वाचाबन्धन सदासर्वदै कायम रहून् भन्ने कुरामा परमप्रभु साक्षी हुनुहुनेछ।” यसकारण दाऊद खेतमा लुकिरहे। चाड़ आयो। भोज तयार गरियो अनि राजा खानलाई बसे। शाऊल भित्तापट्टिको आफ्नो नियत स्थानमा बसे, र अबनेर उनको छेउमा बसे। जोनाथन पनि उपस्थित थिए, तर दाऊदको ठाउँ खाली थियो। त्यस दिन शाऊलले केही भनेनन्। “शायद तिनी धर्म-विधिअनुसार अशुद्ध भएका होलान्, यसैकारण तिनी अनुपस्थित भए” भनी उनले ठाने। तर भोलिपल्ट, महिनाको दोस्रो दिन, दाऊदको ठाउँ अझै पनि खाली नै थियो। शाऊलले आफ्ना छोरा जोनाथनलाई सोधे, “हिजो र आज यिशैका छोरा किन भोजमा आएनन्?” जोनाथनले शाऊललाई भने, “दाऊदले बेथलेहेम जानलाई मसित यसो भनेर अनुमति मागेका थिए, ‘हाम्रो परिवारले सहरमा बलिदान चढ़ाइरहेको छ, र मेरा दाजु आफैले मलाई त्यहाँ आउनलाई आज्ञा गरेका छन्। यसैले तपाईंको दृष्टिमा मैले निगाह पाएको छु भने मेरा दाजुहरूलाई भेट्न मलाई बिदा दिनुहोस्।’ यसैकारण तिनी राजासित खानलाई आउन सकेनन्।” तब शाऊलले जोनाथनसित झोकिएर भने, “तँ बदमाश र बागी स्त्रीको छोरो। मलाई थाहा छ कि तैंले यिशैको छोराको पक्ष लिएको छस्, यसैले आफूमाथि र तँलाई जन्माएकी तेरी आमामाथि अनादर ल्याएको छस्। यिशैको छोरो पृथ्वीमा बाँचुञ्जेल न त तँ न तेरो राज्य सुरक्षित रहनेछ। त्यसलाई झट्टै बोलाएर यहाँ ले, किनभने त्यो मारिनैपर्छ।” जोनाथनले आफ्ना पितालाई उत्तरमा भने, “तिनी मारिने योग्यका छन्? किन? तिनले के गरेका छन्?” तर यस कुराले गर्दा शाऊलले आफ्नो भाला उठाएर उनलाई प्रहार गरे। तब आफ्ना बुबाले दाऊदलाई मार्न खोजेका नै रहेछन् भनी जोनाथनलाई पक्का भयो। जोनाथन रीसले टेबिलबाट उठेर गइहाले, र त्यस महिनाको दोस्रो दिन उनले केही खाएनन्, किनभने दाऊदको खातिर उनी साह्रै दु:खी भए, किनकि उनका पिताले दाऊदलाई अपमान गरेका थिए। भोलिपल्ट बिहान तोकिएको समयमा जोनाथन दाऊदसँग भेट गर्न एक जना जवान ठिटालाई लिएर खेतमा निस्के। उनले त्यस ठिटालाई भने, “म काँड़ हान्नेछु, तँ गएर खोज्।” त्यो ठिटो गयो, र उनले त्यसको टाउको माथि एउटा काँड़ हाने। जब त्यो ठिटा जोनाथनले काँड़ हानेको ठाउँमा पुग्यो, तब त्यो जाँदाजाँदै जोनाथनले कराएर भने, “हेर, काँड़ तेरो पल्लोपट्टि छ। चाँड़ो गर्। समय खेर नफाल्। छिटो गर्।” त्यस ठिटाले काँड़ टिप्यो, र आफ्ना मालिककहाँ फर्क्यो। तर त्यसको अर्थचाहिँ जोनाथन र दाऊदले मात्र जानेका थिए। त्यस ठिटाले केही थाहा पाएको थिएन। तब जोनाथनले आफ्ना हतियारहरू त्यस ठिटालाई दिए, र ती सहरमा लैजान भनी अह्राए। त्यो ठिटा गइसकेपछि दाऊद ढुङ्गाको दक्षिणतिरबाट निस्केर नम्रतापूर्वक तीन पल्ट निहुरेर ढोग गरे। अनि तिनीहरू एकले अर्कालाई चुम्बन गरे, र दुवै रोए। अनि दाऊदको अफसोस जोनाथनको भन्दा ज्यादा भयो। तब जोनाथनले दाऊदलाई भने, “शान्तिसाथ जानुहोस्। तपाईं र म, तपाईंका सन्तान र मेरा सन्तानका बीचमा सदासर्वदै साक्षी हुनुहुने परमप्रभुको नाउँमा हामी एउटाले अर्कोसित वाचाबन्धन बाँधेका छौं।” तब दाऊद तुरुन्तै गइहाले, र जोनाथनचाहिँ सहरमा फर्के।
१ शमूएल 20:18-42 पवित्र बाइबल, नेपाली समकालीन संस्करण (NCV)
तब जोनाथनले दावीदलाई भने, “भोलि औँसीको चाड हो। तपाईंको ठाउँ खाली देखेर सबैले सोध्नेछन्। पर्सिको दिन साँझतिर यो समस्या सुरु हुँदा तपाईं लुक्ने ठाउँमा गएर एजेल ढुङ्गाको छेउमा पर्खिनुहोस्। म त्यतातिर कुनै निशानामा हानेझैँ गरेर तीन वटा काँडहरू हान्नेछु। तब म एउटा केटालाई पठाएर भन्नेछु, ‘ती काँडहरू खोज।’ यदि मैले त्यसलाई, ‘हेर्, काँडहरू तेरो यतापट्टि छ; तिनलाई यहाँ लिएर आइज’ भनेँ भने तपाईं आउनसक्नुहुनेछ। किनकि जीवित याहवेहलाई साक्षी राखेर म भन्दछु, तपाईं सुरक्षित रहनुहुनेछ; अनि तपाईंलाई कुनै खतरा हुनेछैन। तर यदि मैले त्यस केटालाई, ‘हेर्, काँडहरू तेरो उतापट्टि छ’, भनेँ भने तपाईं भाग्नुहोला। किनकि याहवेहले नै तपाईंलाई टाढा पठाउनुभएको रहेछ। अनि तपाईं र मैले गरेको कुराहरूको बारेमा चाहिँ याद राख्नुहोला। तपाईं र मेरो बीचमा सदासर्वदाका निम्ति याहवेह साक्षी हुनुहुन्छ।” यसकारण दावीद गएर खेतमा लुके। अनि जब औँसीको चाड आयो, तब राजा भोजन गर्न बसे। शाऊल जोनाथनको सामु सधैँको ठाउँमा भित्ताको छेउमा बसे। अनि अबनेर शाऊलको छेउमा बसे, तर दावीदको ठाउँ खाली थियो। त्यस दिन शाऊलले केही भनेनन्। किनकि, “दावीद विधिअनुसार अशुद्ध भएका होलान्, यसकारण तिनी उपस्थित हुन सकेनन्” भनी तिनले सोचेका थिए। तर भोलिपल्ट, अर्थात् महिनाको दोस्रो दिन दावीदको ठाउँ फेरि खाली नै थियो। तब शाऊलले आफ्ना छोरा जोनाथनलाई सोधे, “हिजो र आज यिशैको छोरा किन भोजन गर्न आएन?” जोनाथनले शाऊललाई जवाफ दिए, “दावीदले बेथलेहेम जानलाई मसँग ढिपी गरेर अनुमति मागेका थिए। तिनले भने, ‘मलाई जान दिनुहोस्; किनकि हाम्रो परिवारले सहरमा बलिदान चढाइरहेका छन्। अनि मेरा दाजुले मलाई त्यहाँ उपस्थित हुनु भनेर हुकुम गर्नुभएको छ। यदि मैले तपाईंको दृष्टिमा निगाह पाएको छु भने मलाई आफ्ना दाजुहरूलाई भेट्न जान दिनुहोस्।’ यसैकारण तिनी राजाको भोजमा उपस्थित छैनन्।” तब शाऊल जोनाथनसँग रिसले भड्किए, र तिनले उनलाई भने, “तँ दुष्ट र विद्रोही स्त्रीको छोरो! तैँले आफ्नै बेइज्जतका लागि र तँलाई जन्माउने आमाको बेइज्जतका लागि यिशैको छोराको पक्ष लिँदैछस् भन्ने कुरा के मलाई थाहा छैन र? जबसम्म यिशैको छोरो यस पृथ्वीमा जीवित रहन्छ, न त तँ स्थापित हुनेछस्, न त तेरो राज्य स्थापित हुनेछ। अब कसैलाई पठाएर त्यसलाई मकहाँ झट्टै ल्याउन लगा; किनकि त्यो मर्नैपर्छ।” जोनाथनले आफ्ना पितालाई सोधे, “दावीद किन मारिनुपर्छ? तिनले के गरेका छन् र?” तर जोनाथनलाई मार्न भनी शाऊलले तिनीतिर भाला हाने। तब जोनाथनले आफ्ना पिताले दावीदलाई मार्ने नै विचार गरेका रहेछन् भनी थाहा पाए। जोनाथन रिसले चुर हुँदै आफ्नो टेबुलबाट उठेर गइहाले; त्यस महिनाको दोस्रो दिन तिनले केही खाएनन्। किनकि दावीदप्रति आफ्ना पिताको शर्मलाग्दो व्यवहारको कारण तिनी साह्रै शोकाकुल भएका थिए। भोलिपल्ट बिहानै जोनाथन दावीदलाई भेट्न भनी खेततिर गए। तिनीसँग एउटा सानो केटो थियो। तब तिनले त्यस केटोलाई भने, “मैले हानेको काँड खोज्न दौडेर जा।” त्यो केटो दौडेर गएपछि तिनले त्यसको पछिल्तिर अर्को काँड हाने। जब त्यो केटो जोनाथनको काँड खसेको ठाउँमा आइपुग्यो, तब जोनाथनले पछिल्तिरबाट कराएर भने, “के काँड तेरो उतापट्टि छैन?” तब तिनले कराएर भने, “चाँडो गर्! छिटो जा! नरोकी जा!” त्यो केटो काँडहरू टिपेर आफ्ना मालिककहाँ फर्केर आयो। (त्यो केटोले यी सबै कुरा केही बुझेन; तर केवल जोनाथन र दावीदले बुझे।) तब जोनाथनले आफ्ना हतियारहरू त्यस केटोलाई दिएर भने, “जा, यी लिएर सहरमा लैजा।” त्यो केटो गएपछि दावीद त्यस ढुङ्गाको दक्षिणतिरबाट उठेर आए, र जोनाथनको सामु आफ्नो अनुहार भुइँतिर निहुराएर तीन पटक तिनलाई दण्डवत् गरे। तब तिनीहरूले एक-आपसमा म्वाइँ खाएर एकसाथ रोए। तर दावीद भने झन् धेरै रोए। जोनाथनले दावीदलाई भने, “शान्तिसित जानुहोस्; किनकि हामीले याहवेहको नाममा एक-आपसमा मित्रताको शपथ खाएर यसो भनेका छौँ, ‘याहवेह तपाईं र मेरो बीचमा, र तपाईंका सन्तान र मेरा सन्तानका बीचमा सधैँका निम्ति साक्षी हुनुहुन्छ।’ ” त्यसपछि दावीद गइहाले, र जोनाथनचाहिँ सहरतिर लागे।
१ शमूएल 20:18-42 पवित्र बाइबल (NERV)
जोनाथनले दाऊदलाई भने, “भोलि औंसीको चाड हो। तपाईंको ठाउँ रित्तो देखेर मेरा पिताले तपाईं कहाँ जानुभयो भनि सोच्नुहुनेछ। तेस्रो दिनमा पनि तपाईं जानुहोस् अनि त्यही ठाउँमा लुक्नु जहाँ तपाईं पहिला लुक्नु भएको थियो जब यो समस्या शुरू हुन्छ त्यहीं पहाडको छेउमा पर्खिन्छु। तेस्रो दिन म त्यही पहाडमा निशान हान्ने बहनामा आउनेछु र म काँड हान्ने छु। म एउटा केटालाई काँड खोज्न पठाउँनेछु। यदि सबै ठीक-ठाक छ भने म केटोलाई भन्ने छु, ‘हेर काँड नजिकै छ! तँ धेरै पर गइस्। मेरो नजिक काँड खोज।’ त्यस बेला लुकेको ठाउँबाट तिमी निस्कन सक्छौ। शपत खाएर भन्छु कि जसरी परमप्रभु सत्य र जीवित हुनुहुन्छ, तिमी सुरक्षित छौ। त्यहाँ कुनै खतरा हुनेछैन। तर यदि स्थिति ठीक छैन भने म केटोलाई भन्नेछु ‘काँड धेरै पर पुगेको छ। उता गएर खोजेर आइज्।’ यदि मैले यसो भनेर अह्राएँ भने तिमी भाग्नै पर्छ। परमप्रभुले नै तिमीलाई टाढा पठाउनु भएको हो। दया गरेर तिम्रो र मेरो बीचको सम्झौता चाहि नभुल्नू। परमप्रभु सधैँ भरी हाम्रो साक्षी हुनुहुन्छ।” त्यसपछि दाऊद खेतमा लुक्न गए। औंसीको चाड आयो। अनि राजा भोजनको निम्ति आफ्ना आसनमा बसे। राजा पर्खाल कै छेउमा सधैँ झैं बसे। उनको ठीक अगाडि जोनाथन बसे। अबनेर राजाको अलिक उता बसे र दाऊदको ठाउँ चाहि रित्तो थियो। त्यस दिन शाऊलले केही पनि भनेनन्। उनले सोचे, “दाऊदलाई केही भयो होला अथवा रीतिपूर्वक शुद्ध छैन होला।” तर भोलिपल्ट महिनाको दोस्रो दिन, दाऊदको ठाँउ अझै खाली नै थियो। त्यसपछि शाऊलले आफ्ना छोरा जोनाथनलाई सोधे, “हिजो र आज औंसीको चाडमा यिशैको छोरा किन उपस्थित भएन?” जोनाथनले भने, “दाऊदले बेतलेहेम घर जान्छु भनेर मसित अनुमति माग्यो। उसले भन्यो, ‘मेरो परिवारले हाम्रो शहरमा बलिदान चढाउँदैछन् अरे, यसकारण मलाई घरमा जान दिनुहोस्। मलाई त्यहाँ जानु भनी दाज्यूले हुकूम दिएका छन् यदि म तपाईंको साथी हुँ भने जान दिनुहोस् र दाजूहरूसँग भेट्न दिनुहोस्।’ त्यही कारणले दाऊद यहाँ राजाको भोजमा आएन।” शाऊल जोनाथनसँग साह्रै क्रोधित भए। उसले जोनाथनलाई भने, “तँ दुष्ट आइमाईको छोरा होस, जसले भनेको मान्दैन। अनि त्यो तेरो स्वभाव पनि हो मलाई थाहा छ तैंले दाऊदको पक्ष लिएको छस्। तँ तेरो जन्म दिने आमा र तेरो आफ्नै लागि पनि लाज पार्छस्। जब सम्म यिशैको छोरा जिउँदो छ तबसम्म तँ राजा हुने छैनस् नत तेरो राज्य पनि हुने छ। अब दाऊदलाई मकहाँ लिएर आइज। त्यो एउटा मरेको मानिस हो।” जोनाथनले पितालाई भने, “दाऊदलाई चाहिं किन मार्ने? उसले के भूल गरेको छ?” तर शाऊलले उसको छोरोलाई हत्या गर्नुको लागि भालाले हान्यो। यसबाट जोनाथनलाई थाहा लाग्यो कि उसका पिताले दाऊदलाई मार्ने चाहन्थ्यो। जोनाथन रिसाएर टेबिल छोडेर हिँडे। जोनाथनलाई साह्रै अशान्ति लाग्यो कि आफ्नो पितासित रिसाएर दोस्रो दिनको भोजन पनि उसले खाएनन्। उसको पिताले उसलाई अपमान गरे। ती उसका पितासित साह्रै क्रोधित थिए अनि एकदमै दुःखी भए किनभने शाऊलले दाऊदलाई मार्न चाहन्थे। भोलिपल्ट बिहान जोनाथन खेतमा गए। जब तिनीहरू एक मत भएका थिए जोनाथन एउटा केटालाई साथमा लिएर दाऊद भए कहाँ गए। जोनाथनले केटोलाई भने, “कुद्दै गएर मैले हानेको काँड लिएर आउँनु।” जब केटो कुद्न थाल्यो जोनाथनले त्यस केटाको टाउको मास्तिर आकाशतिर काँड हाने। काँड झरेको तिर केटो दगुर्यो। तर जोनाथनले कराएर भने, “काँड तँ भएदेखि धेरै पर पुगेको छ।” फेरि जोनाथन चिच्यायो, “छिटो गर। काँड लिन जा। त्यहाँ उभिने होइन।” केटोले काँड ल्याएर आफ्नो मालिकलाई दियो। यी सब के भइरहेछ केटोलाई केही थाहा भएन। खालि जोनाथन र दाऊदलाई मात्र थाहा थियो। जोनाथनले धनुकाँड केटोलाई बोक्न दिए। त्यसपछि जोनाथनले केटोलाई “शहर जा” भनेर पठाए। केटो गयो अनि पहाडको अर्को पट्टिबाट दाऊद आए। दाऊदले शिर भूईतिर झुकाएर तीन पटक जोनाथनलाई अभिवादन गरे। त्यसपछि दाऊद र जोनाथनले एक-अर्कामा म्वाई खाए र दुवै रोए। जोनाथन भन्दा दाऊद ज्यादा रोए। जोनाथनले दाऊदलाई भने, “शान्तिसित जाऊ। हामीले परमप्रभुको नाउँमा एका-दोस्रोलाई इमानदारी साथी हौं भनि प्रतिज्ञा गरिरहेका छौ। हामी र हाम्रा सन्तानहरूका निम्ति पनि परमप्रभु सधैँ भरी साक्षी रहनु हुनेछ।”
१ शमूएल 20:18-42 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
तब जोनाथनले तिनलाई भने, “भोलि औँसीको चाड हुनाले तिमी भोजमा नआएको सबैको नजरमा पर्नेछ। पर्सिको दिन तिमी अस्ति आपत्तिको बेला लुकेकै ठाउँमा जाऊ र त्यहाँ ढुङ्गाका रासको पछाडि बस। त्यसलाई निशाना बनाएर म तीन वटा काँड हान्नेछु। त्यसपछि मेरो चाकरलाई म ती खोज्न पठाउनेछु। यदि मैले त्यसलाई ‘हेर, काँड तेरो वल्लोपट्टि छन्, ती टिपेर ले,’ भनेमा त्यसको अर्थ हुनेछ कि तिमीलाई डर छैन र त्यहाँबाट निस्किआए हुन्छ। जीवित परमप्रभुलाई साक्षी राखी म भन्दछु कि तपाईं कुशल रहनुहुनेछ। तर यदि मैले त्यसलाई ‘काँड तेरो पल्लोपट्टि छन्,’ भनेमा तिमी गइहाल्नू किनभने तिमीलाई परमप्रभुले नै जानू भन्नुभएको रहेछ। हामीले आपसमा गरेका प्रतिज्ञा परमप्रभुले निश्चय नै हामीलाई सदासर्वदा पालन गर्न लाउनुहुनेछ।” दाऊद खेतमा लुके। औँसीको चाडको दिन शाऊल भोजमा आए र आफ्नो सधैँको स्थानमा भित्ताको छेउमा बसे। तिनको छेउमा अबनेर र सामुन्नेपट्टि जोनाथन बसे। दाऊदको ठाउँ रित्तो थियो, तर त्यस दिन शाऊलले केही भनेनन् किनभने तिनले सोचे, “त्यसलाई केही भएको होला र त्यो विधिअनुसार अशुद्ध होला।” भोलिपल्ट वा औंसीको चाडको दिनको भोलिपल्ट पनि दाऊदको ठाउँ रित्तै थियो र शाऊलले जोनाथनलाई सोधे, “हिजो र आज दुवै दिन किन दाऊद भोजमा आएन?” जोनाथनले उत्तर दिए, “तिनले मलाई बेथलेहेम जाने अनुमति मागे। ‘मलाई कृपा गरी जान दिनुहोस् किनभने हाम्रा परिवारले सहरमा बलिदानको चाडको उत्सव मनाउँदैछ। बलिदान चढाउन र मेरा दाजुहरूले मलाई त्यहाँ जाने आज्ञा गरेका छन् र तपाईं मेरा मित्र हुनुहुन्छ भने मलाई गएर आफ्ना नातेदारहरूसित भेट गर्न दिनुहोस्। म गएर आफ्ना नातेदारसित भेट गर्न पाऊँ’ भनेर तिनले बिन्ती गरे। यसैकारण तिनी हजुरको भोजमा आउन सकेनन्।” शाऊलले जोनाथनसित झोक्किएर भने, “तँ अट्टेरी र विश्वासघाती स्त्रीको छोरो! मैले अहिले थाहा पाएँ कि तँ यिशैको छोरोपट्टि लागेको छस् र आफ्नो र आफ्नी आमाको बेइज्जत गर्दै छस्! के तँ यो जान्दैनस् कि त्यो यिशैको छोरो बाँचुञ्जेल तँ यस देशमा राजा हुन सक्नेछैनस्? अब जा र त्यसलाई यहाँ लिएर आइज! त्यो मर्नु नै पर्छ!” जोनाथनले उत्तर दिए, “उनी किन मर्नुपर्छ? उनले के गरे?” त्यसो हुँदा जोनाथनलाई मार्न शाऊलले भाला हाने। तब जोनाथनले आफ्ना बुबाले साँच्चै दाऊदलाई मार्ने नै निश्चय गरिसकेका रहेछन् भनी थाहा पाए। जोनाथन रिसले टेबलबाट उठे र त्यो दिन केही खाएनन्। त्यो औंसीको चाडको दोस्रो दिन थियो। दाऊदको खातिर तिनले गहिरो दु:ख माने किनभने शाऊलले तिनको बेइज्जत गरेका थिए। भोलिपल्ट बिहान सल्लाह भएअनुसार जोनाथन दाऊदलाई भेट्न खेतमा गए। तिनले एउटा केटोलाई आफूसँग लगेर त्यसलाई भने, “दगुर्! म एउटा काँड हान्नेछु, त्यो खोजेर ले।” केटो दगुर्यो अनि जोनाथनले त्यसको पल्लोपट्टि काँड हाने। काँड खसेको ठाउँमा केटो पुगेपछि जोनाथनले त्यसलाई कराएर भने, “काँड तेरो पल्लोपट्टि छ! त्यहाँ उभी नबस्! चाँडो गर!” केटोले काँड टिपेर ल्यायो र आफ्ना मालिककहाँ फर्केर आयो। त्यसलाई त्यसको केही अर्थ थाहा भएन। जोनाथन र दाऊदले मात्र बुझे। त्यसपछि जोनाथनले आफ्ना हतियारहरू त्यस केटालाई दिए र तिनलाई लिएर सहरमा पुर्याउन भने। केटो गएपछि दाऊद ढुङ्गाका रासको पछिल्तिरबाट निस्किआए र तीन पल्ट भूइँसम्म निहुरेर ढोग गरे। दाऊद र जोनाथनले आपसमा म्वाइँ खाए र रोए। दाऊदको मनको पीर जोनाथनको भन्दा ज्यादा थियो। तब जोनाथनले दाऊदलाई भने, “परमेश्वर तिमीसित रहून्! परमप्रभुले यो निश्चय गर्नुहुनेछ कि तिमी र मैले आपसमा गरेको पवित्र प्रतिज्ञा पूरा गर्नेछौं अनि तिम्रा र मेरा सन्तानले पनि सदासर्वदा त्यो मान्नेछन्।” त्यसपछि दाऊद बिदा भए र जोनाथन सहरतिर फर्के।