बाट लोकप्रिय बाइबल पदहरू {{chapter}}

शेयर गर्नुहोस्

उनकी स्‍वास्‍नीले उनलाई भनिन्, “तपाईं अझै पहिलाजस्‍तै विश्‍वासयोग्‍य रहनुभएको छ, होइन? किन परमेश्‍वरलाई सराप दिएर मर्नुहुन्‍न?” अय्‍यूबले जवाफ दिए, “तिमी मूर्ख कुरा गर्दछ्यौ, के हामीले परमेश्‍वरबाट असल कुरा मात्र थाप्‍ने र दु:खको कुरा नथाप्‍ने?” जस्‍तै दु:ख पाए पनि अय्‍यूबले परमेश्‍वरको विरुद्धमा केही बोलेनन्।

परमप्रभुले सोध्‍नुभयो, “के मेरो सेवक अय्‍यूबलाई देखिस्? पृथ्‍वीमा त्‍योजस्‍तो सोझो र असल मानिस कोही छैन। त्‍यसले मलाई पुज्‍दछ र खराब कामबाट होशियारसाथ जोगिएर बस्‍छ। बिनाकारण त्‍यसमाथि आक्रमण गर्न तैँले मसँग अनुमति मागिस्। तर अय्‍यूब अझसम्‍म विश्‍वासयोग्‍य रहेको छ।”

यसर्थ परमप्रभुले शैतानलाई यसो भन्‍नुभयो, “ठीक छ, त्‍यो तेरो हातमा छ। खालि त्‍यसको ज्‍यानचाहिँ तैँले नलिनू।”

अय्‍यूबका तीन जना मित्रहरू थिए, तेमान सहरका एलीपज, शुही देशका बिल्‍दद र नामा देशका सोपर। अय्‍यूबलाई परेको विपत्तिहरूबारे सुनेपछि तिनीहरू गई उनलाई सान्‍त्‍वना दिने सल्‍लाह गरे। धेरै टाढाबाट नै तिनीहरूले अय्‍यूबलाई देखे तर चिन्‍न सकेनन्। अय्‍यूबलाई चिनेपछि तिनीहरू रुन र विलाप गर्न लागे र शोकले आफ्‍ना लुगा च्‍याते र टाउकोमाथि आकाशतिर धुलो छरे। अय्‍यूबले कति दु:ख पाएका थिए, सो तिनीहरूले देखे। त्‍यसकारण तिनीहरू अय्‍यूबसँगै भूइँमा बसे र एक शब्‍द नबोली सात दिन र सात रात बिताए।