ဓမၼေဟာင္းဇာတ္ေတာ္မ်ားမွ ဉာဏ္ပညာ နမူနာ

နာသန္၏ ဆုံးမျခင္းႏွင့္ ဒါဝိဒ္၏ ေနာင္တ

(၂ရာ၊ ၁၁) တြင္၊ ဘုရင္ဒါဝိဒ္၏ ဇာတ္ေတာ္သည္ အလြန္ဆိုးေသာ အဓမၼအမွုႏွင့္ ျပည့္ဝလွသည္။ ဤဇာတ္ေတာ္ဖတ္စဥ္တြင္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အမွုႀကီးကို ႀကိဳတင္ေျမာ္ျမင္၍၊ ဒါဝိဒ္၊ သူမကို ကိေလသာစိတ္ႏွင့္ မၾကည့္ရွုပါေစႏွင့္။ သူမသည္ အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ၿပီး၊ အစဥ္အတိုင္းသြား၍ အမွုႏွင့္ ေတြ႕ပါလိမ့္မည္တကားဟု ေျပာခ်င္ေသာစိတ္ ေပၚလာပါသည္ မဟုတ္ပါလား။ သို႔ေသာ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ဤဇာတ္ေတာ္ကို ဖတ္ရွုလ်က္ လူတစ္ဦးသည္ မိမိဇာတိပကတိကို ဦးစားေပးခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူတစ္ပါး၏ အသက္တာမ်ားစြာ ပ်က္စီးသြားသည္ကို ျမင္နိုင္သည္။ ဒါဝိဒ္သည္ သမၼာသတိရွိၿပီး အခ်ိန္မွန္ေနရာမွန္တြင္ ရွိေနပါက ဗာသေရွဘႏွင့္ မျပစ္မွားဘဲလ်က္ ေနလိမ့္မည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အလြန္ဆိုးေသာ အျပစ္တရာရႊံ့ထဲက နစ္မြန္းေနေသာအခါ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အလြန္နစ္မြန္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ အျပစ္သို႔ ေရာက္ေနၿပီဟု အသိအမွတ္ျပဳရန္ ခက္ခဲလွသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ဝိညာဥ္ရန္သူတည္းဟူေသာ မာရ္နတ္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၎ျပစ္တရာရႊံ့ထဲ၌ ေနေစခ်င္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္၊ မာရ္နတ္သည္ မုသား၏ အဘ ျဖစ္ၿပီး ယုံၾကည္သူမ်ား၏ ဝိညာဥ္ေရးကို ပ်က္စီးလိုသည္။ ထိုေၾကာင့္၊ မိမိအသက္တာမွာ ဘုရားခ်စ္ေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားကို လိုအပ္သည္။

ရွင္ဘုရင္ဒါဝိဒ္၏ အသက္တာမွာ နာသန္အမည္ရွိေသာ ဘုရားကိုခ်စ္သည့္ ဓမၼမိတ္ေဆြတစ္ဦး ရွိခဲ့သည္။ နာသန္သည္ ပေရာဖက္တစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး ဒါဝိဒ္ထံ ေမတၱာစိတ္ႏွင့္ သမၼာတရားကို ေဟာေျပာခဲ့သည္။ ဗာသေရွဘႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အေျခအေနကို သူျမင္ၿပီး ဒါဝိဒ္သည္ သတိလ်စ္၍ အျပစ္ဒုစရိုက္ကို ျပဳမိခဲ့သည္ဟု အသိအမွတ္ျပဳခဲ့သည္။ နာသန္သည္ ဒါဝိဒ္၏ ဓမၼအာ႐ုံကို ဖမ္းေစျခင္းငွာ သူေဌးတစ္ဦး၊ ဆင္းရဲသားတစ္ဦး၏ ဇာတ္လမ္းကို ေျပာဆိုခဲ့သည္ (၂ရာ၊ ၁၂း၂-၄)။ နာသန္သည္ ေျပာျပစဥ္တြင္ ဒါဝိဒ္၏ အမ်က္ေဒါသကို ထြက္လ်က္ ထိုသူေဌး၏ အျပစ္ကို စီရင္ေစခ်င္ခဲ့သည္။ ထိုခဏတြင္၊ နာသန္က၊ ထိုသူသည္ကား အျခားသူမဟုတ္။ ကိုယ္ေတာ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္ဟု ျပန္ၾကားခဲ့သည္။ နာသန္သည္ ဆုံမစကားကို ဆက္လက္ေျပာဆိုေသာအခါ၊ ဒါဝိဒ္ကလည္း၊ ငါသည္ ထာဝရဘုရားကို ျပစ္မွားပါၿပီဟု နာသန္အား ဝန္ခ်၍...(၂ရာ၊ ၁၂း၁၃)။

ဤအက်ည္းတန္ဇာတ္လမ္းရွိ လွပသည့္အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုမွာ နာသန္၏ ဆုံးမျခင္းကို ဒါဝိဒ္မွ ခုခံတြန္းလွန္ျခင္းမရွိျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒါဝိဒ္သည္ ဆင္ေျခမျပဘဲ မိမိျပစ္မွားေသာအျပစ္ ႀကီးလွသည္ဟု ဝန္ခံခဲ့သည္။ နာသန္သည္ ဒါဝိဒ္၏ အျပစ္ကို ျပေသာေၾကာင့္၊ ဒါဝိဒ္သည္ မိမိအျပစ္ကို ျမင္ၿပီး ဘုရားသခင့္ေရွ႕ေတာ္၌ ေနာင္တရ၍ စိတ္ေျပာင္းလဲျခင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလုံးသည္ မျဖစ္သင့္ေသာအေျခအေနမ်ားကို ေရာက္သြားတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ သမၼာသတိမရွိဘဲ ဝိညာဥ္ေရးႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာ၌ ပ်င္းရိလာၿပီး မေရာက္သင့္ေသာလမ္းသို႔ ေရာက္နိုင္သည္။ သို႔မဟုတ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ သခင္ဘုရား၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းမရွိဘဲ အျပစ္တရား၌ ေမြ႕ေလ်ာ္တတ္ၾကသည္။ အျပစ္တရားသို႔ မည္သို႔နည္းလမ္းျဖင့္ ေရာက္သည္ျဖစ္ေစ၊ လူအားလုံးသည္ မထင္ထားေသာ အျပစ္ဒုစရိုက္မ်ားကို လြန္က်ဴးမိတတ္သည္။ အျပစ္တရား၌ မက်င္လည္ေစဖို႔ အလြန္တရာ ေရးႀကီးပါသည္။ အျပစ္ဒုစရိုက္ကို ေရွာင္းဖို႔ အေကာင္းဆုံးေသာနည္းလမ္းကား မိမိ၏ အသက္တာမွာ သစၥာရွိေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားထားရွိျခင္း ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ျပစ္မွားျခင္းကို ျပလ်က္ ဆုံးမရဲေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား။

ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ မွန္ကန္ေသာလမ္းမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ဖို႔ ကူညီမစမည့္ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား။

ကၽြန္ေတာ္အဖို႔ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ဆုေတာင္းေပးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အျမဲသေဘာမတူညီေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား။

ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အိမ္ေထာင္ေရးႏွင့္ မိသာစုးေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့အားေပးမည့္ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား။

ကၽြန္ေတာ္သည္ အရွင္ေယရွုဘုရားကဲ့သို႔ သာ၍ ျဖစ္လာေစဖို႔ စိန္ေခၚရဲေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား။

ဤေလာက၌ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ရွားပါးေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အသက္တာမ်ားတြင္ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား လိုအပ္သည္။ ေျမႀကီးမ်က္ႏွာေပၚမွာ အဓမၼလူမ်ားႏွင့္ ျပည့္ဝေသာေၾကာင့္ ခိုင္မာေသာယုံၾကည္ျခင္း ရွိၿပီး ႏွုတ္ကပတ္ေတာ္တရားႏွင့္အညီ အသက္ရွင္လ်က္ ေကာင္းေသာအက်င့္ကို က်င့္တတ္ေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ မိတ္ဖြဲ႕ျဖစ္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။