ဓမၼေဟာင္းဇာတ္ေတာ္မ်ားမွ ဉာဏ္ပညာ နမူနာ

ဗာလမ္၏ ျမည္း

ဓမၼေဟာင္းရွိ ေတာလည္းရာက်မ္းသည္ ဣသေရလ (၁၂) မ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ ၎သူတို႔၏ သန္းေခါင္စာရင္းမ်ားထက္ ပိုမိုနက္နဲပါသည္။ (ေတာ၊၂၂) တြင္၊ လူသားတစ္ဦးႏွင့္ သူ၏ ျမည္းအေၾကာင္း ဇာတ္ေတာ္ရွိသည္။ ဤဉာဏ္ပညာႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ဇာတ္ေတာ္ကို ၾကည့္ရွုၾကကုန္အံ့။

ဣသေရလအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ေမာဘျပည္ထံ လာေရာက္ေသာအခါ၊ ေမာဘျပည္သားတို႔သည္ အလြန္ေၾကာက္ရြံ႕ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္၊ ေမာဘရွင္ဘုရင္ ဗာလက္သည္ ဗာလမ္ အမည္ရွိေသာ ပေရာဖက္ကို ေခၚပင့္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ခ်စ္ေတာ္မူေသာလူမ်ိဳးေတာ္တို႔ကို က်ိန္ဆဲပါဟု မွာလိုက္ခဲ့သည္။ ဗာလမ္က၊ ထာဝရဘုရား မိန့္ေတာ္မူသည္အတိုင္း ငါျပန္ေျပာမည္ဟု ျပန္ေျပာဆိုခဲ့သည္။

ေနာက္အခန္းငယ္တြင္ ဘုရားသခင္သည္ ဗာလမ္ရွိရာသို႔ လာ၍၊ ထိုလူမ်ိဳးကို မက်ိန္ဆဲရ။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကို ခံရေသာလူမ်ိဳးျဖစ္သည္ဟု ဗာလမ္အား မိန့္ေတာ္မူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္၊ ဗာလမ္သည္ ဣသေရလလူမ်ိဳးတို႔ကို က်ိန္ဆဲျခင္းမျပဳဘဲ ေနမည္ဟု ရွင္ဘုရင္ထံ အေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္။ ရွင္ဘရင္ႀကီးသည္ စိတ္မေက်နပ္ဘဲလ်က္၊ ငါသည္ ကိုယ္ေတာ္ကို အလြန္ခ်ီးေျမႇာက္မည္။ ကိုယ္ေတာ္ေတာင္းသမၽွကို ေပးမည္။ ဤလူမ်ိဳးကို ငါ့အဖို႔ က်ိန္ဆဲပါဟု မိန့္ေတာ္မူေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာၾကသည္။ သို႔ေသာ္၊ ဗာလမ္သည္ ရွင္ဘုရင္ႀကီးကို ဥေပကၡျပဳခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္၊ ဘုရားသခင္သည္ ဗာလမ္ရွိရာသို႔ လာ၍၊ ထိုလူတို႔သည္ သင့္ကို ေခၚျခင္းငွာလာလၽွင္၊ သူတို႔ႏွင့္အတူ ထ၍လိုက္ေလာ့။ သို႔ရာတြင္ ငါမွာထားသမၽွအတိုင္းသာ ျပဳရမည္ဟု မိန့္ေတာ္မူသည္။ နံနက္ေရာက္မွ ဗာလမ္ထ၍ ျမည္းကို ကုန္းႏွီးတင္ၿပီးလၽွင္၊ ေမာဘအရာရွိတို႔ႏွင့္အတူ လိုက္ခဲ့သည္။

ထိုသို႔ လိုက္ေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္အမ်က္ေတာ္ ထြက္၍၊ ထာဝရဘုရား၏ ေကာင္းကင္တမန္သည္ သူ႔ကို ဆီးတားျခင္းငွာ လမ္း၌ ရပ္ခဲ့သည္။ ထိုအခါ ဗာလမ္သည္ ျမည္းကို စီး၍ ငယ္သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ သြားစဥ္တြင္၊ ထာဝရဘုရား၏ ေကာင္းကင္တမန္သည္ ဓားကို မိုးလ်က္၊ လမ္း၌ ရပ္ေနသည္ကို ျမည္းသည္ ျမင္လၽွင္၊ ဗာလမ္ေအာက္၌ ဝပ္လ်က္ ေနခဲ့သည္။ ဗာလမ္သည္ အမ်က္ထြက္၍ ေတာင္ေဝွးႏွင့္ ျမည္းကို (၃) ႀကိမ္ေျမာက္ ရိုက္ခဲ့သည္။ ထိုအခါ ထာဝရဘုရားသည္ ျမည္း၏ ႏွုတ္ကို ဖြင့္ေတာ္မူ၍၊ ျမည္းက စတင္စကားေျပာေစခဲ့သည္။

ျမည္းကလည္း၊ ငါသည္ ယေန႔တိုင္ေအာင္ သင္၏ အစီးကို အစဥ္ခံရေသာ သင္၏ ျမည္းျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္၌ တစ္ခါမၽွ ဤသို႔ ငါျပဳဖူးသေလာဟု ဗာလမ္အား ေမးလၽွင္၊ မျပဳဘူးဟု ျပန္ေျပာ၏ (ေတာ၊ ၂ဝး၃၃)။

ထိုအခါ ထာဝရဘုရားသည္ ဗာလမ္မ်က္စိကို ဖြင့္ေတာ္မူ၍၊ ထာဝရဘုရား၏ ေကာင္းကင္တမန္သည္ ဓားကို မိုးလ်က္၊ လမ္း၌ ရပ္ေနသည္ကို ဗာလမ္သည္ ျမင္သျဖင့္ ဦးခ်၍ ပ်ပ္ဝပ္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ဤျမည္းစကားေျပာျခင္းဇာတ္ေတာ္အေၾကာင္း သင္ယူနိုင္သည့္ ဉာဏ္ပညာ ရွိပါသည္။

ဘုရားသခင္သည္ မထင္ရွားေသာသူမ်ားကို အသုံးျပဳေတာ္မူသည္

အကယ္္၍၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ဗလမ္အေၾကာင္းကို အမ်ားႀကီး မသိၾကေပ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ခုတည္းေသာသိသည့္အရာမွာ၊ ဗလာမ္သည္ ဘုရားသခင္ကို သိကၽြမ္းခဲ့သည္ (ေတာ၊ ၂၂း၈)။ ဗလာမ္သည္ မိမိအမွုေတာ္ကို ေဆာင္ရြက္ေစဖို႔ရန္အတြက္ ၎သိကၽြမ္းျခင္းမွတစ္ပါး အျခားေသာအရာမ်ားကို မလိုဘူး။ ဘုရားသခင္ျပင္ဆင္ေပးသည့္ မိဘ၊ အိမ္ေထာင္ဖက္၊ လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္ (သို႔) ဆရာတို႔အတြက္ မိတ္ေဆြက သင့္ေလ်ာ္သူ မဟုတ္ဟု ခံစားေကာင္းခံစားနိုင္သည္။ သို႔ေသာ္၊ ဘုရားသခင္သည္ မိတ္ေဆြကို တစ္ခုခုလုပ္ေစရန္အတြက္ ေခၚေတာ္မူလၽွင္၊ ဘုရားသခင္သည္ မိတ္ေဆြအဖို႔ လိုအပ္သည့္ အရည္အခ်င္းမ်ားကိုလည္း ေပးေတာ္မူလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္သည္ မိမိ၏ စြမ္းသတၱိထက္ မိမိ၏ ေစတနာစိတ္ကို ပိုမိုစိတ္ဝင္စားပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ေစတနာကင္းေသာသူမ်ားကို မသုံးျပဳဘဲ ေစတနာေကာင္းသူမ်ားကိုသာ အသုံးျပဳေတာ္မူသည္။

ဘုရားသခင္သည္ မျဖစ္နိုင္ေသာအေျခအေနမ်ားကို အသုံးျပဳေတာ္မူသည္

လူတစ္ဦး၏ အာ႐ုံကို ဖမ္းေစျခင္းငွာ ဘုရားသခင္သည္ ျမည္းတစ္ေကာင္ကို အသုံးျပဳေတာ္မူခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ျမည္းကို အသုံးျပဳသည္သာမက၊ ၎ျမည္း၏ ႏွုတ္ကို ဖြင့္ေတာ္မူလ်က္ စကားေျပာနိုင္ေစခဲ့သည္။ ၎အမွုသည္ ဗလမ္၏ အသက္တာကို ကယ္တင္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္ မိတ္ေဆြႏွင့္ မိတ္ေဆြၾကဳံဖူးခဲ့ေသာ အေျခေနမ်ားကို အသုံးျပဳခ်င္ပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ကၽြန္ေတာ္၏ဘဝရွိ အျခေနမ်ားကို အသုံးျပဳေတာ္မမူဟု မိတ္ေဆြ ထင္ေကာင္းထင္နိုင္သည္။ သို႔ေသာ္၊ ဘုရားသခင္သည္ တကယ္အသုံးျပဳနိင္ပါသည္။ မိမိအသက္တာရွိ ၾကဳံဖူးေသာအေျခေနမွန္သမၽွကို ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ထံ အပ္ႏွံလ်က္ ဘုရားသခင္၏ လွုပ္ရွားမွုကို ေမၽွာ္လင့္လ်က္ ေနပါ။ ဘုရားသခင္သည္ မိမိလူမ်ိဳးေတာ္ကို ခ်မ္းသာေပးေစျခင္းငွာ ျမည္းတစ္ေကာင္ကို အသုံးျပဳနိုင္လၽွင္ ဘုရားသခင္သည္ မိတ္ေဆြကိုလည္း အသုံးျပဳနိုင္ပါသည္။