ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 11

ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက ဗာသေရွဘႏွင့္အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္ျခင္း

1ထိုႏွစ္ ေႏြဦးရာသီ၊ ရွင္ဘုရင္တို႔ စစ္ထြက္တိုက္ခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ ယြာဘႏွင့္တပ္မႉးမ်ားအပါအဝင္ အစၥေရးစစ္သည္အေပါင္းတို႔ကို စစ္ထြက္တိုက္ေစ၏။ သူတို႔သည္ အမၼဳန္အမ်ိဳးသားတို႔ကို တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးၿပီး ရဗၺာၿမိဳ႕ကိုလည္း ဝိုင္းထားလိုက္ၾက၏။ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးမူကား ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၌ ေနရစ္ခဲ့၏။

2တစ္ညေနတြင္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ အိပ္ရာမွထလာၿပီး ဘုရင့္နန္းေတာ္ေခါင္မိုးျပင္သို႔တက္၍ စႀကႍေလွ်ာက္ေနစဥ္ အလြန္အဆင္းလွေသာမိန္းမတစ္ဦး ေရခ်ိဳးေနသည္ကို ထိုေခါင္မိုးျပင္မွ လွမ္းျမင္ရ၏။ 3ထိုအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ လူလႊတ္၍ ထိုမိန္းမအေၾကာင္းကို ေမးျမန္းေစရာ “သူသည္ ဧလ်ံ၏သမီး၊ ဟိတၱိလူမ်ိဳး ဥရိယ၏မယား ဗာသေရွဘ ျဖစ္ပါ၏”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ၾက၏။

4ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ တမန္တို႔ကိုေစလႊတ္၍ ေခၚေစသျဖင့္ ထိုမိန္းမေရာက္လာလွ်င္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ သူႏွင့္အိပ္ေလ၏။ (ဗာသေရွဘသည္ မစင္ၾကယ္ျခင္းမွ သန႔္စင္ၿပီးခ်ိန္ျဖစ္၏။) ထို႔ေနာက္ သူသည္ အိမ္သို႔ ျပန္သြား၏။ 5ထိုမိန္းမသည္ ကိုယ္ဝန္ရလာသျဖင့္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးထံသို႔ လူလႊတ္၍ “အကြၽႏ္ုပ္၌ ကိုယ္ဝန္ရွိေနၿပီ”ဟု ေလွ်ာက္ေစ၏။

6ထိုအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ ယြာဘထံသို႔ လူလႊတ္၍ “ဟိတၱိလူမ်ိဳး ဥရိယကို ငါ့ထံ လႊတ္လိုက္ပါ”ဟု ဆိုသျဖင့္ ယြာဘသည္ ဥရိယကို ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးထံ လႊတ္လိုက္ေလ၏။ 7ဥရိယေရာက္လာေသာအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ ယြာဘႏွင့္ စစ္သည္တို႔၏အေျခအေန၊ စစ္ပြဲအေျခအေန တို႔ကို ေမးျမန္း၏။ 8ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက ဥရိယအား “သင့္အိမ္သို႔ျပန္သြားၿပီး ေျခေဆးပါ”ဟု မိန႔္ဆိုသျဖင့္ ဥရိယလည္း ဘုရင့္နန္းေတာ္မွထြက္သြား၏။ ရွင္ဘုရင္က သူ႔အဖို႔ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားလည္း ေပးလိုက္ေသး၏။ 9သို႔ေသာ္ ဥရိယသည္ အိမ္မျပန္ဘဲ မိမိသခင္၏အမႈထမ္းအေပါင္းတို႔ႏွင့္အတူ ဘုရင့္နန္းေတာ္တံခါးဝတြင္ အိပ္ေလ၏။

10“ဥရိယသည္ သူ႔အိမ္သို႔မျပန္ပါ”ဟူေသာသတင္းကို ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးၾကားသိ၏။ ထိုအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက ဥရိယအား “သင္သည္ ခရီးေဝးကျပန္လာရသည္မဟုတ္ေလာ။ အဘယ္ေၾကာင့္ သင့္အိမ္သို႔မျပန္သနည္း”ဟု ေမး၏။

11ထိုအခါ ဥရိယက ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအား “ေသတၱာေတာ္ႏွင့္တကြ အစၥေရးလူမ်ိဳး၊ ယုဒလူမ်ိဳးတို႔သည္ တဲမ်ား၌သာ ေနၾကပါ၏။ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ ယြာဘႏွင့္ အကြၽႏ္ုပ္သခင္၏စစ္သည္တို႔သည္လည္း ကြင္းျပင္၌သာ စခန္းခ်ၾကပါ၏။ အကြၽႏ္ုပ္မူကား အိမ္သို႔ျပန္ၿပီး စားေသာက္လ်က္၊ မယားႏွင့္အိပ္လ်က္ ေနသင့္ပါသေလာ။ မင္းႀကီးအသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ အကြၽႏ္ုပ္ ထိုသို႔မျပဳသင့္ပါ”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ေလ၏။

12ထိုအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက ဥရိယအား “ယေန႔ သည္မွာေနပါ။ မနက္ျဖန္မွ သင့္ကို ျပန္လႊတ္မည္”ဟု ဆိုသျဖင့္ ဥရိယသည္ ေနာက္တစ္ေန႔အထိ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕တြင္ ေန၏။ 13ေနာက္မွ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ သူ႔ကို စားေသာက္ပြဲသို႔ ဖိတ္ၿပီး မူးေအာင္ ေသာက္ေစ၏။ သို႔ေသာ္ ေနဝင္ခ်ိန္တြင္ သူသည္ အိမ္သို႔မျပန္ဘဲ သူ႔သခင္၏အေစအပါးမ်ားႏွင့္အတူ သြားအိပ္ေလ၏။

ဥရိယေသဆုံးေအာင္ႀကံစည္ျခင္း

14နံနက္ေရာက္လွ်င္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ ယြာဘထံသို႔ စာတစ္ေစာင္ေရးၿပီး ဥရိယႏွင့္ ပို႔လိုက္၏။ 15ထိုစာ၌ “တိုက္ပြဲျပင္းထန္ေသာေနရာတြင္ ဥရိယကို ေရွ႕တန္းတက္ေစၿပီး သင္တို႔က ေနာက္ျပန္ဆုတ္ပါ။ သူအတိုက္ခိုက္ခံရၿပီး ေသပါေစ”ဟု ေရးထား၏။ 16ထို႔ေၾကာင့္ ယြာဘသည္ ၿမိဳ႕ကိုေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ထား၍ ရဲစြမ္းသတၱိထက္ျမက္ေသာစစ္သည္တို႔ ရွိသည့္ေနရာကို သိလွ်င္ ဥရိယကို ထိုေနရာတြင္ ခ်ထား၏။ 17ၿမိဳ႕ထဲမွစစ္သည္တို႔ ထြက္လာၿပီး ယြာဘႏွင့္ တိုက္ခိုက္ေသာအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏စစ္မႈထမ္းထဲမွ စစ္သည္အခ်ိဳ႕ က်ဆုံးၾက၏။ ဟိတၱိလူမ်ိဳး ဥရိယလည္း က်ဆုံးေလ၏။

18ယြာဘသည္ စစ္ပြဲသတင္းအလုံးစုံကို ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးထံ လူလႊတ္၍ ၾကားေျပာေစ၏။ 19ယြာဘက ေစတမန္အား “သင္သည္ စစ္ပြဲသတင္းမ်ားကို ရွင္ဘုရင္အား အလုံးစုံေျပာၾကားၿပီးေနာက္ 20အကယ္၍ ရွင္ဘုရင္အမ်က္ထြက္ၿပီး သင့္အား ‘သင္တို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ၿမိဳ႕နားကပ္ၿပီး တိုက္ခိုက္ၾကသနည္း။ ၿမိဳ႕႐ိုးေပၚမွေန၍ သူတို႔ပစ္ခတ္ႏိုင္သည္ကို မသိၾကသေလာ။ 21ေယ႐ုေဗရွက္၏သား အဘိမလက္ကို မည္သူသတ္သနည္း။ ေသဗက္ၿမိဳ႕တြင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ၿမိဳ႕႐ိုးေပၚမွေန၍ႀကိတ္ဆုံေက်ာက္ကို ပစ္ခ်သျဖင့္ သူေသခဲ့သည္မဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ၿမိဳ႕႐ိုးနားသို႔ ကပ္သြားရသနည္း’ဟု ဆိုလွ်င္ ‘အရွင့္အေစအပါး ဟိတၱိလူမ်ိဳး ဥရိယလည္း က်ဆုံးၿပီ’ဟူ၍ ေလွ်ာက္တင္ေလာ့”ဟု ၫႊန္ၾကားလိုက္၏။ 22တမန္သည္လည္း ထြက္လာ၍ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးထံသို႔ေရာက္ေသာအခါ ယြာဘမွာလိုက္သမွ်အတိုင္း ၾကားေလွ်ာက္ေလ၏။ 23တမန္က ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအား “ထိုၿမိဳ႕သားတို႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ထက္ ခြန္အားႀကီးၾက၏။ ၿမိဳ႕ျပင္အထိ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို ထြက္တိုက္ၾက၏။ သို႔ေသာ္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔လည္း သူတို႔ကို ၿမိဳ႕တံခါးဝအထိ ျပန္တိုက္ပါ၏။ 24ေလးသည္ေတာ္တို႔သည္ ၿမိဳ႕႐ိုးေပၚမွေန၍ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ကို ေလးႏွင့္ပစ္ၾကရာ ရွင္ဘုရင္၏လူအခ်ိဳ႕ က်ဆုံးၾကပါ၏။ အရွင့္အမႈထမ္း ဟိတၱိလူမ်ိဳး ဥရိယလည္း က်ဆုံးပါၿပီ”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။

25ထိုအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက တမန္အား “သင္သည္ ယြာဘအား ‘ဤအမႈကား ဆိုးလွသည္ဟု သင္မျမင္ႏွင့္။ ဓားသည္ တစ္ေယာက္မဟုတ္တစ္ေယာက္ ဝါးမ်ိဳတတ္၏။ ၿမိဳ႕ကိုသာ ဖိတိုက္ၿပီး ဖ်က္ဆီးပစ္ပါ’ဟု ျပန္ေျပာေလာ့။ သူ႔ကိုလည္း အားေပးေလာ့”ဟု ဆို၏။

26ဥရိယ၏မယားသည္ သူ၏ခင္ပြန္းဥရိယက်ဆုံးေၾကာင္း ၾကားသိေသာအခါ ခင္ပြန္းအတြက္ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းေလ၏။ 27ငိုေႂကြးျမည္တမ္းခ်ိန္လြန္ေသာအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ လူလႊတ္၍ သူ႔ကို နန္းေတာ္သို႔ ေခၚလာေစ၏။ သူသည္ မိဖုရားျဖစ္လာၿပီး သားကိုေမြးဖြား၏။ သို႔ေသာ္ ဤသို႔ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးျပဳေသာအမႈသည္ ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္၌ ဆိုးညစ္ေသာအမႈျဖစ္၏။

လက္ရွိေရြးခ်ယ္ထားမွု

ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 11: MSBZ

အေရာင္မွတ္ခ်က္

မၽွေဝရန္

ကူးယူ

မိမိစက္ကိရိယာအားလုံးတြင္ မိမိအေရာင္ခ်ယ္ေသာအရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားလိုပါသလား။ စာရင္းသြင္းပါ (သို႔) အေကာင့္ဝင္လိုက္ပါ

ျမန္မာ့စံမီသမၼာက်မ္ အေၾကာင္းကို ပို၍ သင္ယူပါ။

ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 11