Doa Bapa KamiSampel

Perlindungan

Janganlah biarkan kami tergoda, tetapi selamatkanlah kami daripada yang jahat

Alkitab menganggap bahawa kita sedang bertempur dengan kejahatan dan pertempuran ini bukan sahaja melibatkan penentangan sesejenis prinsip kejahatan yang abstrak, malah kejahatan dalam bentuk peribadi. Idea kuasa kejahatan yang penuh hasad dengki dan bijak di dunia sekarang ini adalah sesuatu yang dipandang serius oleh segelintir orang sahaja, melainkan mereka beragama. Memandangkan bukti kejahatan dalam dunia dewasa ini, saya mendapati hal ini agak mengejutkan. Terdapat beberapa sebab bagi penyingkiran ini: kejahatan kerap bersifat karikatur (fikirlah tentang iblis kartun yang berpakaian merah dan memegang serampang peladang) atau disalahgunakan sebagai kes tragik menghalau hantu yang gagal, atau pernyataan yang tidak memuaskan seperti 'iblis membuat saya melakukannya’.

Sebenarnya, marilah kita memulakan dengan frasa aneh si jahat. Terjemahan Alkitab yang lebih lama bagi Doa Bapa Kami mempunyai idea kita 'diselamatkan daripada kuasa si jahat' seolah-olah itu merupakan sejenis keadaan falsafah yang abstrak. Walau bagaimanapun, ada persetujuan umum bahawa perkara yang dikatakan oleh Yesus di sini ialah pembebasan daripada iblis. Terdapat banyak isu dan saya mengesyorkan anda untuk melihat perincian dalam buku saya berkenaan Doa Bapa Kami. Namun, nampaknya untuk menjadi 'orang Kristian alkitabiah' yang konsisten, kita mesti mempercayai kehadiran entiti rohani yang jahat di dunia ini, jauh lebih rendah daripada Allah, tetapi berupaya menentang Dia dan merupakan penentang orang percaya yang berniat jahat dan berkuasa. Sebenarnya, di dunia ini sering kalinya lebih mudah untuk mempercayai kewujudan iblis daripada mempercayai Allah yang baik. 

Si jahat di sini disebut sebagai ejen godaan. Ini juga harus dikendalikan dengan berhati-hati. Satu bahaya ialah kita membayangkan Allah ialah Dia yang menggoda dan, dalam Doa Bapa Kami, kita memohon agar Allah 'mereda'. Mungkin cara terbaik untuk memandang klausa ini ialah membezakan antara dugaan dan godaan. Dugaan, sama ada fizikal atau rohani, ialah perkara yang baik. Mengatasi dugaan ialah sesuatu yang menggalakkan dan membenarkan kita untuk menyedari bahawa kita sudah berkembang. Walau bagaimanapun, jika Allah boleh menggunakan dugaan untuk mengembangkan kita, iblis boleh menggunakan godaan untuk mematahkan kita. 

Mungkinlah berguna untuk berfikir bahawa petikan ini bercakap tentang sesuatu yang boleh digambarkan sebagai godaan dan dugaan. Daripada sudut pandangan Allah, perkara yang melanda kita ialah dugaan untuk menunjukkan kualiti iman kita; jika kita lulus dugaan itu, kita boleh didorong oleh tanda pertumbuhan rohani kita. Namun, jika kita menganggap kewujudan iblis, maka dugaan yang sama boleh dipandang daripada perspektif yang berbeza; jika kita gagal, maka ia telah bertindak menentang iman Kristian kita.

Oleh itu, apakah yang didoakan? Kita berdoa bahawa, semasa berhadapan dengan godaan atau dugaan, kita akan menang dan tidak gagal. Kita berdoa agar Allah menolong kita melawan cabaran si jahat. Saya akan memberikan tiga cabaran di sini.

Pertama, kita harus menyedari bahawa setiap hari, dalam setiap cara, ada dugaan dan godaan yang akan melanda kita. Kita harus bersedia.

Kedua, kita tidak menghadapi si jahat tanpa keupayaan mempertahankan diri. Allah telah memberikan anak-anak-Nya Roh Kudus untuk menolong mereka. Sesungguhnya tindakan yang amat bodoh jika kita cuba mengatasi godaan yang serius tanpa mengambil jalan keluar dengan Roh Kudus yang telah diberikan oleh Allah kepada anak-anak-Nya untuk mempertahankan diri.

Ketiga, memang taktik 'si jahat' yang klasik bahawa apabila kita gagal – dan kita pasti akan gagal sekali sekala – ia akan cuba membuat kita percaya bahawa, dengan kegagalan ini, kita terasing selama-lamanya daripada Allah. Sebenarnya, jika kita ialah anak Allah, meskipun kegagalan kita mengatasi dugaan itu menyedihkan Bapa syurgawi kita, kegagalan itu tidak membuat Dia menolak kita. Kegagalan kita untuk mengatasi dugaan tidak merosakkan sifat hubungan kita dengan Bapa syurgawi kita – kita tetaplah anak-Nya – tetapi kegagalan itu menjejaskan kualiti hubungan kita.