Izay ilay lehiben’ny mpandroso divay vao niteny ka nilaza tamin’i Faraôna nanao hoe: «Ndeha hampahatsiaro ny fahadisoako taloha aho anio. Fony Faraôna tezitra tamin’ny mpanompony ka nandatsaka ahy an-tranomaizina, tao an-tranon’ny lehiben’ny mpiambina, izaho sy ilay lehiben’ny mpitantana mofo, dia nanonofy izahay, indray alina, ka samy nanana ny nofiny izaho sy izy, samy araka ny hevitry ny nofiny avy. Niaraka taminay kosa, dia nisy tao zatovo Hebrio, mpanompon’ny lehiben’ny mpiambina, nitantarànay ny nofinay, ka nambarany taminay ny heviny, samy nilazany ny hevitry ny azy avy izahay, ary tanteraka ny zavatra, araka ny hevitra nambarany, fa izaho moa, naverin’i Faraôna amin’ny raharahako; izy kosa nahantona.»
Dia nampiantsoin’i Faraôna i Josefa, ka navoaka hiala faingana tao an-tranomaizina. Ary niharatra sy niova fitafiana izy, dia nankany amin’i Faraôna.
Ary hoy i Faraôna tamin’i Josefa: «Nanonofy aho, ka tsy nisy nahalaza ny heviny, ary nandre fa hoe mahalaza ny hevitry ny nofy ambara aminao ianao.» Dia hoy ny navalin’i Josefa tamin’i Faraôna: «Tsy izaho fa Andriamanitra no hilaza izay valiny hiadanan’i Faraôna.» Ka hoy i Faraôna tamin’i Josefa: «Nofiko nitsangana teo amoron’ny ony aho; ary nisy omby vavy fito matavy sady tsara tarehy, niakatra avy ao amin’ny ony ka lasa niraotra tao amin’ny ahi-maitso. Nanaraka ireo, dia indreo omby vavy fito hafa koa, mahia, ratsy tarehy, sady kaozatra erỳ, tsy mbola hitako izay ratsy toy izany teto amin’ny tany Ejipta rehetra. Nohanin’ireo omby vavy mahia sady ratsy tarehy iretsy omby vavy nialoha azy, dia ireo matavy, ka tafiditra tao an-kibony ireo; nefa tsy fantatra ho mby ao an-kibony akory, fa mbola ratsy toy ny taloha ihany ny fijery azy. Izay dia nahatsiaro aho. Fa nanonofy indray aho, ka indreo nisy salohim-bary fito feno voa sady tsara tarehy nisondrotra avy amin’ny tahony iray ihany. Ary indreo kosa nisy salohim-bary fito botry, mahia sady main’ny rivotra avy any atsinanana, izay naniry nanaraka an’ireny. Ary natelin’ireto salohim-bary mahia iretsy salohim-bary tsara tarehy. Nambarako tamin’ny mpanoratra izany, fa tsy misy mahalaza ny heviny.»
Dia hoy i Josefa tamin’i Faraôna: «Iray ihany ny nofin’i Faraôna, ary izay efa hataon’Andriamanitra no nambarany tamin’i Faraôna. Ny omby vavy fito tsara tarehy dia fito taona; ny salohim-bary fito tsara tarehy dia fito taona koa; nofy iray ihany izany. Ny omby vavy fito saozanina sy ratsy tarehy niakatra nanaraka ireny, dia fito taona; ny salohim-bary foana sy main’ny rivotra avy any atsinanana koa, dia ho fito taona mosarena. Koa izany no teny nataoko tamin’i Faraôna: izay efa hataon’Andriamanitra no nasehony tamin’ny Faraôna. Indro hisy fito taona zina indrindra eran’ny tany Ejipta rehetra. Manaraka izany, hisy kosa fito taona mosarena, ka amin’ny tany Ejipta ho hadino izany fahavokaram-be rehetra izany, ary ny mosary handevona ny tany. Tsy ho fantatra intsony ny nisian’ilay fahavokarana, noho ny mosary hanaraka izany ao amin’ny tany, fa ho mafy erỳ. Ary ny nofin’i Faraôna no naverina indroa, dia satria zavatra naraikitr’Andriamanitra izany sady hotanterahin’Andriamanitra faingana. Koa ankehitriny aoka i Faraôna hizaha lehilahy manan-tsaina sy hendry, ka hanendry azy hanapaka ny tany Ejipta. Aoka koa i Faraôna hanendry mpikarakara hitandrina ny tany, hanangona ny ampahadimin’ny vokatra ao amin’ny tany Ejipta mandritra ny fito taon-jina. Aoka hovorin’ireo ny vokatra rehetra azony amin’ireo taona tsara ho avy; aoka hangoniny be dia be ny vary hapetraka eo am-pelatanan’i Faraôna ary hatao fitaovana amin’ny tanàna ka hotahirizina. Dia izany hanina tahirizina izany, no ho fitaovana amin’ny fito taona mosarena ho tonga amin’ny tany Ejipta; dia tsy ho levon’ny mosary ny tany.»