Ohabolana 1:20-33

Miantso mafy eny ankalamanjana ny Fahendrena ka manandra-peo eny an-kianja malalaka. Mitory eny amin’ny fihaonan-dalana be olona izy ka manambara eo am-bavahadin’ny tanàna hoe: «Ry kely saina, mandra-pahoviana no hitiavanareo hakelezan-tsaina? Ry mpaniratsira, mandra-pahoviana no handalanareo faniratsirana? Ry adala, mandra-pahoviana no hankahalanareo fahalalana? Miverena hihaino ny fananarako ianareo fa indro haidiko aminareo ny fanahiko ary hampahafantariko anareo ny teniko. Efa niantso aho fa nolavinareo, efa nanolo-tanana anareo fa tsy nahoanareo. Nolavinareo ny torohevitro rehetra ary tsy noraharahainareo ny anatro. Izaho kosa mba hihomehy ny faharavanareo ary handatsa rehefa ho tonga aminareo ny tahotra. Eny, ho tonga aminareo toy ny tafiodrivotra ny tahotra hiantonta toy ny rivodoza ny faharavanareo, ho tonga aminareo ny zava-mampahory sy mampitebiteby; amin’izay no hisy hiantso ahy fa tsy hovaliako ary koa hisy hitady ahy fa tsy hahita. Hiharan’izany tokoa ianareo, satria nankahala ny fahalalana ary tsy nifidy hanaja ny TOMPO sady tsy nanaiky ny torohevitro ary naniratsira ny anatro rehetra. Ny saim-pantatrareo sy ny vokatry ny fitondrantenanareo no hampizihi-kibo ka hankandoa anareo. Fa ny di-doha no mahafaty ny kely saina ary ny fahatokian-tena no mahavery ny adala. Izay mihaino Ahy kosa dia hitoetra amin-toky; eny, handry feizay izy ka tsy hanahy fahoriana.»