Ohabolana 1:20-33

Miantso mafy eny an-dalambe ny Fahendrena, manandratra ny feony eny amin’ny kianja malalaka izy; miantsoantso eny an-tampon’ny toerana feno tabataba izy; eny am-bavahadin’ny tanàna no anambaràny ny teniny hoe: Ry kely saina, mandra-pahoviana no hitiavanareo ny hadalana sy hifalian’ny mpaniratsira amin’ny faniratsirana ary hankahalan’ny adala ny fahalalana? Miverena ianareo hihaino ny fananarako! Indro, haidiko aminareo ny fanahiko ary hampahafantariko anareo ny teniko. Satria efa niantso aho, nefa nandà ianareo; efa nanatsotra ny tanako aho, nefa tsy nisy niraharaha. Nohamavoinareo ny torohevitra rehetra natolotro sady tsy nety nanaiky ny anatro ianareo; Izaho kosa dia hihomehy, rehefa manjo anareo ny loza; handatsa aho, rehefa tonga izay mahatahotra anareo, rehefa tonga tahaka ny rivo-doza ny zava-mahatahotra anareo, ary ny loza ho avy toy ny tadio ka manjo anareo ny fahoriana sy ny tebiteby. Amin’izay dia hiantso ahy izy, nefa tsy hamaly aho; hitady ahy fatratra izy, nefa tsy ho hitany aho. Satria nankahala ny fahalalana izy ary tsy nifidy ny fahatahorana NY TOMPO; satria tsy nila ny saina natolotro izy fa notsiratsirainy avokoa ny anatro rehetra, dia hihinana ny vokatry ny alehany izy ka ho voky ny torohevitra avy amin’ny tenany. Fa hahafaty ny kely saina ny fihemorany, ary ny tokitoky foanan’ny adala no handringana azy. Fa izay mihaino ahy kosa dia hitoetra tsy manana ahiahy; eny, handry fehizay izy ka tsy hatahotra ny loza.