Lioka 8:1-21

Taoriana kelin’izany dia lasa Jesosy nitety ny tanàna sy ny vohitra nitory ny Filazantsaran’ny fanjakan’Andriamanitra; ary nanaraka Azy ny roa amby folo lahy mbamin’ny vehivavy sasany, izay nositraniny tamin’ny fanahy ratsy sy ny aretina, dia i Maria atao hoe Magdalena izay efa nialan’ny demonia* fito sy i Johana, vadin’i Koza, mpitandrina ny fananan’i Heroda, ary i Sosana mbamin’ny maro hafa koa, izay nanompo azy ireo tamin’ny fananany. Nisy vahoaka betsaka niangona, dia nanatona Azy ny olona avy tamin’ny isan-tanàna ka nilaza fanoharana Izy hoe: Niainga hamafy ny voa ny mpamafy; rehefa namafy izy, ny sasany dia voafafy teny amoron-dalana ka voahitsakitsaka ary lanin’ny voromanidina. Ny sasany dia voafafy teny amin’ny tany be vato; ary raha vao naniry izany dia nalazo satria tsy nisy hamandoana. Ny sasany dia voafafy teny amin’ny tsilo; ary niara-naniry taminy ny tsilo ka nangeja azy. Ary sasany dia voafafy teny amin’ny tany tsara, dia naniry ka namoa avo zato heny. Rehefa nilaza izany Izy dia niantso hoe: Izay manan-tsofina hoenti-mihaino, aoka izy hihaino. Ary nanontany Azy ny amin’izay hevitr’izany fanoharana izany ny mpianany. Dia hoy Izy: Ianareo no navela hahalala ny zavamiafina ny amin’ny fanjakan’Andriamanitra; fa amin’ny olon-kafa dia fanoharana no atao mba «Hijery izy fa tsy hahita ary hahare fa tsy hahafantatra» (Isa 6.9). Koa izao no hevitry ny fanoharana: Ny voa dia ny tenin’Andriamanitra. Ireo teny amoron-dalana dia izay mandre, nefa avy ny devoly* ka manala ny teny ao am-pony, fandrao hino izy ka hovonjena. Ireo teny amin’ny tany be vato dia izay mandre sady mandray ny teny amin’ny hafaliana; nefa tsy niorim-paka ireo, fa mino vetivety ihany, koa amin’izay andro isehoan’ny fakam-panahy dia mihemotra izy. Ireo teny amin’ny tsilo dia izay mandre, fa nony mandeha izy dia voagejan’ny fiahiahiana sy ny harena ary ny fahafinaretan’izao fiainana izao ka tsy mahavanom-boa. Fa ireo teny amin’ny tany tsara kosa dia izay mandre ny teny amin’ny fo sady marina no tsara ka mitana izany ary mamoa amin’ny faharetana. Tsy misy olona mampirehitra jiro ka manarona azy amin’ny kapoaka na nametraka azy ao ambanin’ny farafara; fa apetrany eo amin’ny fitoeran-jiro izany mba ho hitan’izay miditra ny mazava. Fa tsy misy takona izay tsy ho hita na miafina izay tsy ho fantatra sy tsy hiharihary. Koa tandremo ny fomba fihainoanareo; fa izay manana dia homena; ary izay tsy manana kosa, na dia izay heveriny ho ananany aza, dia halaina aminy. Ary nanatona Azy ny renin’i Jesosy sy ny rahalahiny, nefa tsy afaka nihaona Taminy noho ny vahoaka. Dia nisy nilaza taminy hoe: Ny reninao sy ny rahalahinao dia mijanona ato alatrano ta hahita Anao. Fa Izy namaly azy ireo hoe: Ny reniko sy ny rahalahiko dia ireto izay mandre ny tenin’Andriamanitra ka mankatò azy.