Lioka 8:1-21
Lioka 8:1-21 La Bible en Malgache (MRV)
Taoriana kelin’izany dia lasa Jesosy nitety ny tanàna sy ny vohitra nitory ny Filazantsaran’ny fanjakan’Andriamanitra; ary nanaraka Azy ny roa amby folo lahy mbamin’ny vehivavy sasany, izay nositraniny tamin’ny fanahy ratsy sy ny aretina, dia i Maria atao hoe Magdalena izay efa nialan’ny demonia* fito sy i Johana, vadin’i Koza, mpitandrina ny fananan’i Heroda, ary i Sosana mbamin’ny maro hafa koa, izay nanompo azy ireo tamin’ny fananany. Nisy vahoaka betsaka niangona, dia nanatona Azy ny olona avy tamin’ny isan-tanàna ka nilaza fanoharana Izy hoe: Niainga hamafy ny voa ny mpamafy; rehefa namafy izy, ny sasany dia voafafy teny amoron-dalana ka voahitsakitsaka ary lanin’ny voromanidina. Ny sasany dia voafafy teny amin’ny tany be vato; ary raha vao naniry izany dia nalazo satria tsy nisy hamandoana. Ny sasany dia voafafy teny amin’ny tsilo; ary niara-naniry taminy ny tsilo ka nangeja azy. Ary sasany dia voafafy teny amin’ny tany tsara, dia naniry ka namoa avo zato heny. Rehefa nilaza izany Izy dia niantso hoe: Izay manan-tsofina hoenti-mihaino, aoka izy hihaino. Ary nanontany Azy ny amin’izay hevitr’izany fanoharana izany ny mpianany. Dia hoy Izy: Ianareo no navela hahalala ny zavamiafina ny amin’ny fanjakan’Andriamanitra; fa amin’ny olon-kafa dia fanoharana no atao mba «Hijery izy fa tsy hahita ary hahare fa tsy hahafantatra» (Isa 6.9). Koa izao no hevitry ny fanoharana: Ny voa dia ny tenin’Andriamanitra. Ireo teny amoron-dalana dia izay mandre, nefa avy ny devoly* ka manala ny teny ao am-pony, fandrao hino izy ka hovonjena. Ireo teny amin’ny tany be vato dia izay mandre sady mandray ny teny amin’ny hafaliana; nefa tsy niorim-paka ireo, fa mino vetivety ihany, koa amin’izay andro isehoan’ny fakam-panahy dia mihemotra izy. Ireo teny amin’ny tsilo dia izay mandre, fa nony mandeha izy dia voagejan’ny fiahiahiana sy ny harena ary ny fahafinaretan’izao fiainana izao ka tsy mahavanom-boa. Fa ireo teny amin’ny tany tsara kosa dia izay mandre ny teny amin’ny fo sady marina no tsara ka mitana izany ary mamoa amin’ny faharetana. Tsy misy olona mampirehitra jiro ka manarona azy amin’ny kapoaka na nametraka azy ao ambanin’ny farafara; fa apetrany eo amin’ny fitoeran-jiro izany mba ho hitan’izay miditra ny mazava. Fa tsy misy takona izay tsy ho hita na miafina izay tsy ho fantatra sy tsy hiharihary. Koa tandremo ny fomba fihainoanareo; fa izay manana dia homena; ary izay tsy manana kosa, na dia izay heveriny ho ananany aza, dia halaina aminy. Ary nanatona Azy ny renin’i Jesosy sy ny rahalahiny, nefa tsy afaka nihaona Taminy noho ny vahoaka. Dia nisy nilaza taminy hoe: Ny reninao sy ny rahalahinao dia mijanona ato alatrano ta hahita Anao. Fa Izy namaly azy ireo hoe: Ny reniko sy ny rahalahiko dia ireto izay mandre ny tenin’Andriamanitra ka mankatò azy.
Lioka 8:1-21 Baiboly Protestanta Malagasy (MBP)
ARY taoriana kelin’izany, dia lasa Jesosy nitety ny tanàna sy ny vohitra nitory ny filazantsaran’ny fanjakan’Andrimanitra; ary ny roa ambin’ny folo lahy nanaraka Azy mbamin’ny vehivavy sasany, izay nositraniny tamin’ny fanahy ratsy sy ny aretina, dia Maria atao hoe Magdalena, izay efa nivoahan’ny demonia fito, sy Johana, vadin’i Koza, mpitandrina ny fananan’i Heroda, ary Sosana mbamin’ny maro hafa koa, izay nanompo azy tamin’ny fananany. ARY nisy vahoaka betsaka niangona, ka nanatona Azy ny olona avy tamin’ny isan-tanàna, dia nanao fanoharana hoe Izy: Nivoaka ny mpamafy hamafy ny voa; ary raha namafy izy, ny sasany dia voafafy teny amoron-dàlana ka voahitsakitsaka, ary dia lanin’ny voro-manidina. Ary ny sasany dia voafafy teny ambonin’ny vatolampy; ary raha vao naniry izy, dia nalazo; satria tsy nisy mandomando. Ary ny sasany dia voafafy teny amin’ny tsilo; ary ny tsilo niara-naniry taminy, dia nangeja azy. Ary ny sasany dia voafafy teny amin’ny tany tsara, dia naniry ka namoa zato heny. Ary rehefa nilaza izany Izy, dia niantso hoe: Izay manan-tsofina ho enti-mihaino, aoka izy hihaino. Ary ny mpianany nanontany Azy ny amin’izay hevitr’izany fanoharana izany. Dia hoy Izy: Hianareo no navela hahalala ny zava-miafina ny amin’ny fanjakan’Andriamanitra; fa amin’ny olon-kafa dia fanoharana no atao, mba hijery izy, fa tsy hahita, ary hahare, fa tsy hahafantatra (Isa. 6.9). Koa izao no hevitry ny fanoharana: Ny voa dia ny tenin’Andriamanitra. Ireo teny amoron-dàlana dia izay mandre, nefa avy ny devoly ka manaisotra ny teny ao am-pony, fandrao hino izy ka hovonjena. Ireo teny ambonin’ny vatolampy dia izay mandre sady mandray ny teny amin’ny hafaliana; nefa tsy manam-paka ireo, fa mino vetivety ihany, koa amin’izay andro isehoan’ny fakam-panahy dia mihemotra izy. Ireo teny amin’ny tsilo dia izay mandre, fa nony mandeha izy, dia voagejan’ny fiahiahiana sy ny harena ary ny fahafinaretan’izao fiainana izao ka tsy mahavanom-boa. Fa ireo teny amin’ny tany tsara kosa dia izay mandre ny teny amin’ny fo sady marina no tsara, dia mitana azy ka mamoa amin’ny faharetana. Tsy misy olona mampirehitra jiro ka manarona azy, na nametraka azy ao ambanin’ny farafara; fa ataony eo amin’ny fanaovan-jiro izy, mba ho hitan’izay miditra ny mazava. Fa tsy misy takona izay tsy ho hita, na miafina izay tsy ho fantatra sy tsy haseho. Koa tandremo ny fihainonareo; fa izay manana dia homena; ary izay tsy manana kosa, na dia izay ataony ho ananany aza dia halaina aminy. ARY ny renin’i Jesosy sy ny rahalahiny nanatona Azy, fa tsy nahazo nihaona taminy, satria nifanety ny vahoaka. Ary nisy nilaza taminy hoe: Ny reninao sy ny rahalahinao mijanona ato ala-trano ta-hahita Anao. Fa namaly Izy ka nanao taminy hoe: Ny reniko sy ny rahalahiko dia ireto izay mandre ny tenin’Andriamanitra ka mankatò azy.
Lioka 8:1-21 Malagasy Bible (MG1865)
Ary taoriana kelin'izany, dia lasa Jesosy nitety ny tanàna sy ny vohitra nitory ny filazantsaran'ny fanjakan'Andriamanitra; ary ny roa ambin'ny folo lahy nanaraka Azy. mbamin'ny vehivavy sasany, izay nositraniny tamin'ny fanahy ratsy sy ny aretina, dia Maria atao hoe Magdalena, izay efa nivoahan'ny demonia fito, sy Johana, vadin'i Koza, mpitandrina ny fananan'i Heroda, ary Sosana mbamin'ny maro hafa koa, izay nanompo azy tamin'ny fananany. Ary nisy vahoaka betsaka niangona, ka nanatona Azy ny olona avy tamin'ny isan-tanàna, dia nanao fanoharana hoe Izy: Nivoaka ny mpamafy hamafy ny voa; ary raha namafy izy, ny sasany dia voafafy teny amoron-dalana ka voahitsakitsaka, ary dia lanin'ny voro-manidina. Ary ny sasany dia voafafy teny ambonin'ny vatolampy; ary raha vao naniry izy, dia nalazo; satria tsy nisy mandomando. Ary ny sasany dia voafafy teny amin'ny tsilo; ary ny tsilo niara-naniry taminy, dia nangeja azy. Ary ny sasany dia voafafy teny amin'ny tany tsara, dia naniry ka namoa zato heny. Ary rehefa nilaza izany Izy, dia niantso hoe: Izay manan-tsofina ho enti-mihaino, aoka izy hihaino. Ary ny mpianany nanontany Azy ny amin'izay hevitr'izany fanoharana izany. Dia hoy Izy: Hianareo no navela hahalala ny zava-miafina ny amin'ny fanjakan'Andriamanitra; fa amin'ny olon-kafa dia fanoharana no atao, mba hijery izy, fa tsy hahita, ary hahare, fa tsy hahafantatra (Isa. 6. 9). Koa izao no hevitry ny fanoharana: Ny voa dia ny tenin'Andriamanitra. Ireo teny amoron-dalana dia izay mandre, nefa avy ny devoly ka manaisotra ny teny ao am-pony, fandrao hino izy ka hovonjena. Ireo teny ambonin'ny vatolampy dia izay mandre sady mandray ny teny amin'ny hafaliana; nefa tsy manam-paka ireo, fa mino vetivety ihany, koa amin'izay andro isehoan'ny fakam-panahy dia mihemotra izy. Ireo teny amin'ny tsilo dia izay mandre, fa nony mandeha izy, dia voagejan'ny fiahiahiana sy ny harena ary ny fahafinaretan'izao fiainana izao ka tsy mahavanom-boa. Fa ireo teny amin'ny tany tsara kosa dia izay mandre ny teny amin'ny fo sady marina no tsara, dia mitana azy ka mamoa amin'ny faharetana. Tsy misy olona mampirehitra jiro ka manarona azy, na nametraka azy ao ambanin'ny farafara; fa ataony eo amin'ny fanaovan-jiro izy, mba ho hitan'izay miditra ny mazava. Fa tsy misy takona izay tsy ho hita, na miafina izay tsy ho fantatra sy tsy haseho. Koa tandremo ny fihainonareo; fa izay manana dia homena; ary izay tsy manana kosa, na dia izay ataony ho ananany aza dia halaina aminy. Ary renin'i Jesosy sy ny rahalahiny nanatona Azy, fa tsy nahazo nihaona taminy, satria nifanety ny vahoaka. Ary nisy nilaza taminy hoe: Ny reninao sy ny rahalahinao mijanona ato ala-trano ta-hahita Anao. Fa namaly Izy ka nanao taminy hoe: Ny reniko sy ny rahalahiko dia ireto izay mandre ny tenin'Andriamanitra ka mankatò azy.
Lioka 8:1-21 La Bible en Malgache (MRV)
Taoriana kelin’izany dia lasa Jesosy nitety ny tanàna sy ny vohitra nitory ny Filazantsaran’ny fanjakan’Andriamanitra; ary nanaraka Azy ny roa amby folo lahy mbamin’ny vehivavy sasany, izay nositraniny tamin’ny fanahy ratsy sy ny aretina, dia i Maria atao hoe Magdalena izay efa nialan’ny demonia* fito sy i Johana, vadin’i Koza, mpitandrina ny fananan’i Heroda, ary i Sosana mbamin’ny maro hafa koa, izay nanompo azy ireo tamin’ny fananany. Nisy vahoaka betsaka niangona, dia nanatona Azy ny olona avy tamin’ny isan-tanàna ka nilaza fanoharana Izy hoe: Niainga hamafy ny voa ny mpamafy; rehefa namafy izy, ny sasany dia voafafy teny amoron-dalana ka voahitsakitsaka ary lanin’ny voromanidina. Ny sasany dia voafafy teny amin’ny tany be vato; ary raha vao naniry izany dia nalazo satria tsy nisy hamandoana. Ny sasany dia voafafy teny amin’ny tsilo; ary niara-naniry taminy ny tsilo ka nangeja azy. Ary sasany dia voafafy teny amin’ny tany tsara, dia naniry ka namoa avo zato heny. Rehefa nilaza izany Izy dia niantso hoe: Izay manan-tsofina hoenti-mihaino, aoka izy hihaino. Ary nanontany Azy ny amin’izay hevitr’izany fanoharana izany ny mpianany. Dia hoy Izy: Ianareo no navela hahalala ny zavamiafina ny amin’ny fanjakan’Andriamanitra; fa amin’ny olon-kafa dia fanoharana no atao mba «Hijery izy fa tsy hahita ary hahare fa tsy hahafantatra» (Isa 6.9). Koa izao no hevitry ny fanoharana: Ny voa dia ny tenin’Andriamanitra. Ireo teny amoron-dalana dia izay mandre, nefa avy ny devoly* ka manala ny teny ao am-pony, fandrao hino izy ka hovonjena. Ireo teny amin’ny tany be vato dia izay mandre sady mandray ny teny amin’ny hafaliana; nefa tsy niorim-paka ireo, fa mino vetivety ihany, koa amin’izay andro isehoan’ny fakam-panahy dia mihemotra izy. Ireo teny amin’ny tsilo dia izay mandre, fa nony mandeha izy dia voagejan’ny fiahiahiana sy ny harena ary ny fahafinaretan’izao fiainana izao ka tsy mahavanom-boa. Fa ireo teny amin’ny tany tsara kosa dia izay mandre ny teny amin’ny fo sady marina no tsara ka mitana izany ary mamoa amin’ny faharetana. Tsy misy olona mampirehitra jiro ka manarona azy amin’ny kapoaka na nametraka azy ao ambanin’ny farafara; fa apetrany eo amin’ny fitoeran-jiro izany mba ho hitan’izay miditra ny mazava. Fa tsy misy takona izay tsy ho hita na miafina izay tsy ho fantatra sy tsy hiharihary. Koa tandremo ny fomba fihainoanareo; fa izay manana dia homena; ary izay tsy manana kosa, na dia izay heveriny ho ananany aza, dia halaina aminy. Ary nanatona Azy ny renin’i Jesosy sy ny rahalahiny, nefa tsy afaka nihaona Taminy noho ny vahoaka. Dia nisy nilaza taminy hoe: Ny reninao sy ny rahalahinao dia mijanona ato alatrano ta hahita Anao. Fa Izy namaly azy ireo hoe: Ny reniko sy ny rahalahiko dia ireto izay mandre ny tenin’Andriamanitra ka mankatò azy.
Lioka 8:1-21 Baiboly Protestanta Malagasy (MBP)
ARY taoriana kelin’izany, dia lasa Jesosy nitety ny tanàna sy ny vohitra nitory ny filazantsaran’ny fanjakan’Andrimanitra; ary ny roa ambin’ny folo lahy nanaraka Azy mbamin’ny vehivavy sasany, izay nositraniny tamin’ny fanahy ratsy sy ny aretina, dia Maria atao hoe Magdalena, izay efa nivoahan’ny demonia fito, sy Johana, vadin’i Koza, mpitandrina ny fananan’i Heroda, ary Sosana mbamin’ny maro hafa koa, izay nanompo azy tamin’ny fananany. ARY nisy vahoaka betsaka niangona, ka nanatona Azy ny olona avy tamin’ny isan-tanàna, dia nanao fanoharana hoe Izy: Nivoaka ny mpamafy hamafy ny voa; ary raha namafy izy, ny sasany dia voafafy teny amoron-dàlana ka voahitsakitsaka, ary dia lanin’ny voro-manidina. Ary ny sasany dia voafafy teny ambonin’ny vatolampy; ary raha vao naniry izy, dia nalazo; satria tsy nisy mandomando. Ary ny sasany dia voafafy teny amin’ny tsilo; ary ny tsilo niara-naniry taminy, dia nangeja azy. Ary ny sasany dia voafafy teny amin’ny tany tsara, dia naniry ka namoa zato heny. Ary rehefa nilaza izany Izy, dia niantso hoe: Izay manan-tsofina ho enti-mihaino, aoka izy hihaino. Ary ny mpianany nanontany Azy ny amin’izay hevitr’izany fanoharana izany. Dia hoy Izy: Hianareo no navela hahalala ny zava-miafina ny amin’ny fanjakan’Andriamanitra; fa amin’ny olon-kafa dia fanoharana no atao, mba hijery izy, fa tsy hahita, ary hahare, fa tsy hahafantatra (Isa. 6.9). Koa izao no hevitry ny fanoharana: Ny voa dia ny tenin’Andriamanitra. Ireo teny amoron-dàlana dia izay mandre, nefa avy ny devoly ka manaisotra ny teny ao am-pony, fandrao hino izy ka hovonjena. Ireo teny ambonin’ny vatolampy dia izay mandre sady mandray ny teny amin’ny hafaliana; nefa tsy manam-paka ireo, fa mino vetivety ihany, koa amin’izay andro isehoan’ny fakam-panahy dia mihemotra izy. Ireo teny amin’ny tsilo dia izay mandre, fa nony mandeha izy, dia voagejan’ny fiahiahiana sy ny harena ary ny fahafinaretan’izao fiainana izao ka tsy mahavanom-boa. Fa ireo teny amin’ny tany tsara kosa dia izay mandre ny teny amin’ny fo sady marina no tsara, dia mitana azy ka mamoa amin’ny faharetana. Tsy misy olona mampirehitra jiro ka manarona azy, na nametraka azy ao ambanin’ny farafara; fa ataony eo amin’ny fanaovan-jiro izy, mba ho hitan’izay miditra ny mazava. Fa tsy misy takona izay tsy ho hita, na miafina izay tsy ho fantatra sy tsy haseho. Koa tandremo ny fihainonareo; fa izay manana dia homena; ary izay tsy manana kosa, na dia izay ataony ho ananany aza dia halaina aminy. ARY ny renin’i Jesosy sy ny rahalahiny nanatona Azy, fa tsy nahazo nihaona taminy, satria nifanety ny vahoaka. Ary nisy nilaza taminy hoe: Ny reninao sy ny rahalahinao mijanona ato ala-trano ta-hahita Anao. Fa namaly Izy ka nanao taminy hoe: Ny reniko sy ny rahalahiko dia ireto izay mandre ny tenin’Andriamanitra ka mankatò azy.
Lioka 8:1-21 DIEM PROTESTANTA (DIEM)
Taorian’izany, lasa nitety tanàn-dehibe sy tanàna kely i Jesoa nitoriteny sy nanambara ny Vaovao Mahafaly momba ny Fanjakàn’Andriamanitra. Niaraka tamin’i Jesoa ny 12 lahy ary koa ireo vehivavy sasany izay nositraniny tamin’ny fanahy maloto sy ny aretina: dia i Maria, antsoina hoe Magdalèna, izay nialana demony fito, sy i Jôhanina, vadin’i Kozà mpitandrim-pananan’i Herôda, ary i Sozanina sy ny maro hafa koa. Ireo vehivavy ireo dia samy nanampy an’i Jesoa sy ny mpianany tamin’ny fananany. Nirohotra avy any amin’ny tanàna samihafa ny olona hanatona an’i Jesoa, hany ka vahoaka betsaka no tafangona teo aminy. Dia niteny Izy nanao izao fanoharana izao: –Niainga ity mpamafy hamafy voa. Nony namafy izy, ny voa sasany dia latsaka teny amoron-dalana ka voahosin’ny mpandalo ary lanin’ny voro-manidina; ny voa sasany kosa latsaka teny ambony vatolampy, ka vao naniry dia nalazo satria tsy ampy hamandoana; ny voa sasany indray latsaka tany anaty tsilo, ka niara-naniry tamin’ny tsilo dia voageja; ary ny voa sasany latsaka tamin’ny tany tsara, ka naniry ary namoa zato heny. Avy nilaza izany i Jesoa, dia niantso hoe: –Izay manan-tsofina hihainoana, aoka hihaino! Nanontanian’ny mpianany ny dikan’ilay fanoharana i Jesoa, ka namaly hoe: –Ianareo no natao hahalala ny tsiambaratelo momba ny Fanjakàn’Andriamanitra; fa ho an’ny hafa kosa dia ankamantatra saro-pantarina no itenenana izany, hany ka «hijery izy fa tsy hahita ary hihaino fa tsy hahafantatra.» –Koa izao àry no dikan’ilay fanoharana teo. Ny voa dia ny tenin’Andriamanitra. Ireny teo amoron-dalana dia izay mahaheno ihany; kanjo avy ny devoly, ka manaisotra ny teny tao am-pony sao mino izy ka ho voavonjy. Ireny teo ambony vatolampy kosa dia izay mahaheno sady mandray ny teny an-kafaliana nefa tsy mandatsaka lalina izany ao aminy; mba mino vetivety ihany izy, kanjo mihemotra amin’ny fotoana fitsapana. Ny latsaka teo amin’ny tsilo indray dia izay mahaheno ihany koa; kanjo eny an-dalam-pivahiniana, voagejan’ny ahiahy sy ny harena ary ny fahafinaretan’ny fiainana mandalo ka tsy mahavanom-boa. Ny latsaka tamin’ny tany tsara kosa dia izay mahaheno ny teny amin’ny fo tsara sy lavorary, ka mitana azy, ary mamokatra amin’ny faharetana. –Tsy misy mampirehitra jiro, ka manarona azy amin’ny siny na manitrika azy ao ambany farafara; fa eo ambony fitoeran-jiro no apetrany, hany ka izay miditra ao an-trano dia mahita ny hazavana. Tsy misy takona izay tsy haseho na miafina izay tsy ho fantatra sy haharihary. Koa tandremo àry ny fomba fihainoanareo; satria izay manana no homena; ary izay tsy manana kosa, na izay kely heveriny ho ananany aza dia halàna aminy. Tonga hamangy an’i Jesoa ny reniny sy ny rahalahiny, nefa tsy afa-nanatona Azy noho ny hamaroan’ny olona; dia nilazana i Jesoa hoe: –Ao alatrano ao ny reninao sy ny rahalahinao te hihaona kely aminao! Fa hoy i Jesoa tamin’izay rehetra teo: –Ny reniko sy ny rahalahiko dia izay mihaino ny tenin’Andriamanitra no sady manatanteraka azy.
Lioka 8:1-21 Baiboly Katolika (MBC)
Taorian’izany, dia lasa nitety ny tanàna sy ny vohitra Izy nampianatra sy nitory ny Evanjelin’ny fanjakan’Andriamanitra. Nanaraka Azy ny roa ambin’ny folo lahy sy ny vehivavy sasany nositraniny tamin’ny fanahy ratsy sy ny aretina, dia i Maria atao hoe Madelenina izay nivoahana demony fito, i Joana vadin’i Kozà mpitandrina ny fananan’i i Herôda, ary i Sozana mbamin’ny maro hafa koa izay nanampy Azy tamin’ny fananany. Ary nisy vahoaka betsaka tafavory tonga avy tamin’ny tanàna maro hanatona Azy, dia nanao fanoharana Izy hoe: «Nivoaka ny mpamafy hamafy ny voany; ary nony namafy izy, ny sasany latsaka tany amoron-dalana ka sady voahitsakitsaka no notsindrohin’ny voromanidina; ny sasany latsaka tamin’ny vato ka nalaky nitsimoka, nefa nalazo satria tsy nisy mando; ny sasany latsaka tamin’ny tsilo ka niara-naniry tamin’ny tsilo, dia voagejany; ary ny sasany latsaka tamin’ny tany tsara ka naniry, dia namoa injato heny.» Rehefa nilaza izany Izy dia niantso hoe: «Aoka hihaino izay manan-tsofina hihainoana.» Nanontanian’ny mpianany Azy izay hevitr’izany fanoharana izany, ka izao no navaliny azy: «Ianareo no nomena ny hahalala ny zava-miafina amin’ny fanjakan’Andriamanitra, fa ny hafa kosa dia fanoharana no atao aminy, mba hijery izy fa tsy hahita, ary handre fa tsy hahafantatra.» «Ka izao àry no hevitr’izany fanoharana izany: ‹Ny voa dia ny tenin’Andriamanitra. Ireo teny an-dalambe no izay nandre, fa avy ny devoly ka manesotra ny teny ao am-pony, sao mino izy ka voavonjy. Ireo latsaka tamin’ny vato no izay nandre sady nandray ny teny an-kafaliana, nefa tsy latsa-paka izy ka tsy maharitra amin’ny finoana, fa miala nony mby amin’ny andron’ny fakam-panahy. Ireo latsaka tamin’ny tsilo no izay nandre, fa nony mandeha izy dia poritin’ny fiahiana sy ny harena ary ny fahafinaretan’izao fiainana izao, ka tsy mahavanom-boa. Fa ireo latsaka amin’ny tany tsara kosa no izay mihaino ny teny amin’ny fo marina sy tsara, ka mitandrina azy sy mamoa amin’ny faharetana.› » «Tsy misy olona mampirehitra jiro ka manarona azy, na mametraka azy ao ambany farafara; fa eo ambony fanaovan-jiro no apetrany, mba hahitan’izay miditra ny mazava. Fa tsy misy takona izay tsy haseho, na miafina izay tsy ho fantatra sy haharihary. Koa tandremo àry ny fihainonareo, fa izay manana no homena, ary izay tsy manana dia halaina aminy hatramin’izay heveriny ho ananany aza.» Ary tonga hankao amin’i Jesoa ny reniny sy ny rahalahiny, fa tsy afa-nihaona taminy noho ny habetsahan’ny vahoaka, ka nisy nilaza taminy hoe: «Ao alatrano ny reninao sy ny rahalahinao te-hihaona aminao.» Dia novaliany hoe: «Ny reniko sy ny rahalahiko, dia izay mihaino sy mankatò ny tenin’Andriamanitra.»