វគ្គសិក្សាត្រៀមរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍គំរូ

ការប្ដេជ្ញាចិត្ត

ការធ្វើនូវការប្ដេជ្ញាចិត្ត នោះបានកសាងទំនុកចិត្តរវាងរូបអ្នកហើយនិងដៃគូរបស់អ្នក ដោយអាចឱ្យអ្នកមានភាពច្បាស់លាស់ និងយល់ពីគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយហ៊ានប្រាប់ដល់គ្នាពីគំនិតនិងអារម្មណ៍យ៉ាងជ្រាលជ្រៅដល់គ្នា។ ការប្ដេជ្ញាចិត្តអនុញ្ញាតឱ្យយើងរៀបផែនការអនាគតរួមជាមួយនឹងគ្នា។ វាអនុញ្ញាតឱ្យយើងសាកល្បងអ្វីដែលថ្មី ទទួលពីអ្វីដែលមិនត្រូវរហូត ស្គាល់និងរៀនអត់ឱនទោស ហើយអាចមានទំនុកចិត្តក្នុងការលើកឡើងពីវិបត្តិបញ្ហា ដែលត្រូវការពិភាក្សា -- ការប្ដេជ្ញាចិត្ត នោះគឺជា "សារធាតុដ៏សំខាន់នៃចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍"។ និយាយទៅ វាគឺជាស្នូល។

មាននូវលទ្ធផលពីរចេញពីការប្ដេជ្ញាចិត្ត៖

1. មិត្តភាព
   ការប្ដេជ្ញាចិត្តក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ប្រៀបស្មើនឹងការទន្ទឹងចង់បាននូវការផ្សាភ្ជាប់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ដែលជាភាពស្និទ្ធស្នាលក្នុងផ្លូវអារម្មណ៍និងខាងឯរូបកាយ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍មិនមែនជាផ្លូវតែមួយ ដែលយើងអាចតតាំងនឹងភាពឯកាទេ ប៉ុន្តែវាជាទំនាក់ទំនងដែលមនុស្សអាចធ្វើទៅបានជាងវិធីនានា។
2. ជីវិតគ្រួសារ
   សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមានការប្ដេជ្ញាចិត្តរវាងឪពុកម្ដាយ នោះគឺមានន័យថា កូនៗរបស់ពួកគាត់ អាចចម្រើនលូតលាស់ឡើង ដោយមើលឃើញពីគំរូបែបវិជ្ជមាន ក្នុងទំនាក់ទំនងដែលស្និទ្ធស្នាល មានការប្ដេជ្ញាចិត្ត និងមានរយៈពេលយូរអង្វែង នៅចំពោះមុខពួកគេ។ របៀបមួយដែលល្អបំផុតដែលឪពុកម្ដាយអាចផ្ដល់ក្ដីស្រឡាញ់ដល់កូនៗរបស់គាត់បាន នោះគឺតាមរយៈការដែលពួកគាត់ចេះស្រឡាញ់ចំពោះគ្នា។ ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍រឹងមាំអាចបំបែកវដ្ដនៃទំនាក់ទំនងដែលបរាជ័យដែលមាននៅក្នុងរង្វង់គ្រួសារ។

បង្កើតភាពជាដៃគូស្នើគ្នារវាងអ្នកនឹងដៃគូរបស់អ្នក

ដៃគូគ្រប់រូបត្រូវតែបែងចែក៖

• នរណាធ្វើអ្វី
• នរណាជាអ្នកសម្រេចលើអ្វី
• នរណាជាអ្នកនាំមុខទៅលើអ្វីដែលត្រូវតែបំពេញ

យើងអាចសន្មតស្មានដោយយើងធ្លាប់មើលពីចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ឪពុកម្ដាយរបស់យើង (ឬថាតួនាទីចម្បងដែលយើងធ្លាប់មើលឃើញ) មានទំនួលខុសត្រូវអ្វី ដែលយើងត្រូវរ៉ាប់រងនិងទទួលយក ប៉ុន្តែការយល់ដូច្នេះអាចទាស់នឹងគំនិតដៃគូរបស់យើង។ 

ចូរនិយាយគ្នាអំពីការរំពឹងទុករបស់អ្នក ថានរណាជាអ្នកធ្វើអ្វី នៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់អ្នក ហើយនិងអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចមានភាពខុសប្លែកគ្នា ពីបទពិសោធន៍ដែលខ្លួនធ្លាប់មាននៅក្នុងប្រវត្តិក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន។

ចូរចុះចូលចំពោះគ្នា (អេភេសូរ ៥៖២១)

គំរូតាមបទគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ដែលបង្ហាញពីការចុះចូលព្រមគ្នា

• ផ្ដល់ឱ្យគ្រីស្ទបរិស័ទនូវរបៀបមួយថ្មីប្លែកក្នុងជីវិតរស់នៅរួមជាមួយនឹងគ្នា
• ទាមទារឱ្យមានការចេះផ្ដល់ឱ្យព្រមគ្នា មានទាំងទៅ ទាំងមក
• មិនគិតលើតែភាពជាអ្នកគ្រប់គ្រងនិងខ្ពស់លើសក្នុងភាពជាបុរស

សេចក្ដីបង្រៀនគ្រីស្ទបរិស័ទបានណែនាំឱ្យយើងមើលឃើញថាទំនាក់ទំនងក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺជាភាពជាដៃគូស្មើគ្នា ហើយចេះផ្ដល់ដល់គ្នាព្រមគ្នា។

"ការចេះចុះចូល" មិនមែនមានន័យថាធ្វើហ្អីៗនោះទេ

• ការចុះចូលនោះវាផ្ទុយស្រឡះពីការទាមទារ ឬការគ្រប់គ្រង
• វាមានន័យថា យើងប្រឹងព្យាយាមដាក់ដៃគូមុនខ្លួន ឱ្យតម្លៃនិងផ្ដល់សារៈសំខាន់ចំពោះគ្នាជាមុន
• វាគឺជាទម្រង់នៃការផ្ដល់ក្ដីស្រឡាញ់ ដែលយើងចេះយកចិត្តទុកដាក់ពីតម្រូវការរបស់ដៃគូ មុននឹងខ្វល់ពីតម្រូវការរបស់ខ្លួន

ចូរពិចារណានិងកំណត់មើលថាទំនួលខុសត្រូវណាខ្លះ ដែលម្នាក់ៗសក្ដិសម និងត្រូវចំសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន

• ចូរប្រើប្រាស់នូវភាពខុសប្លែកពីគ្នារបស់អ្នក ដើម្បីបម្រើដល់គ្នាទៅវិញទៅមក
• នៅក្នុងផ្នែកខ្លះនៃជីវិតព្រមគ្នារបស់អ្នក ចូរចេះហ៊ានដឹកនាំ និងរៀនផ្ដួចផ្ដើមធ្វើ
• នៅក្នុងផ្នែកដទៃផ្សេងទៀត ចូរចេះទ្រទ្រង់ដល់ដៃគូរបស់អ្នក

ការស្រឡាញ់បែបដូច្នេះ នោះគឺជាទង្វើដែលសកម្ម ហើយវាតម្រូវឱ្យមានការចេះហ៊ានលះបង់សម្រាប់ផលប្រយោជន៍របស់ម្នាក់ទៀត។

ការចេះចុះចូលទៅដល់គ្នាទៅវិញទៅមក គឺជាគន្លឹះដ៏សំខាន់ ទៅកាន់ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់។

សម្ព័ន្ធមេត្រីនៃចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍

សម្ព័ន្ធមេត្រីដែលយើងបានធ្វើនៅពេលយើងបានរៀបការ នោះគឺជាការសម្រេចចិត្ត ដើម្បីផ្ដល់រូបខ្លួនទាំងមូលទៅដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ដោយក្ដីស្រឡាញ់ ហើយបន្ទាប់មកវាជាការសម្រេចចិត្ដ ដែលត្រូវពង្រឹងឡើងជាប្រចាំថ្ងៃ នៅក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើង។

សម្ព័ន្ធមេត្រីនៃចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ចងដៃគូស្វាមីភរិយារួមនឹងគ្នា នៅពេលដែលពួកគេដើរឆ្លងកាត់គ្រាលំបាកនានា ដូចដែលដៃគូទាំងឡាយនឹងត្រូវមាន។

សម្បថដែលយើងថ្លែងដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយជាសក្ខីភាពដល់ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ នោះនាំមកនូវភាពប្រាកដជាក់ ហើយផ្ដល់ដល់យើងនូវទីសុខសុវត្ថិភាព ដែលយើងអាចបើកចំហនិងអាចប្រាប់ដល់គ្នាទៅវិញទៅមកពីរឿងរ៉ាវអ្វីៗក៏បាន។

• ទាំងអស់នេះអាចជួយផ្ដល់ឱ្យយើងនូវទំនុកចិត្ត ដែលអនុញ្ញាតឱ្យដៃគូរបស់យើងដឹងពីយើង ក្នុងរូបភាពពិតរបស់យើងម្នាក់ៗ (បូករួមទាំងផ្នែកនានាដែលយើងម្នាក់ៗធ្លាប់លាក់ទុកមិនឱ្យនរណាដឹង) ហើយទាំងអស់នោះ គឺកសាងឱ្យយើងមានភាពជិតដិតស្និទ្ធស្នាល។
• ពាក្យសម្បថនោះមិនមែនផ្ដោតតែទៅលើអ្វីដែលដៃគូរបស់យើងអាចធ្វើសម្រាប់ខ្លួនយើងនោះទេ ប៉ុន្តែវាជាអ្វីដែលយើងអាចធ្វើសម្រាប់គាត់ទៅវិញ។