راز و نیاز با خدانمونه

صدای خداوند اغلب اوقات بلند نیست. روح‌القدس بیشتر مواقع نجوا کنان با ما صحبت می‌کند. به عنوان مثال وقتی که او به آرامی دارد به ما نگرانی و تشویش هایمان را خاطرنشان می‌سازد بهتر است فورا خودمان را از تله احتمالی غرق شدن در نگرانی برهانیم. به همین ترتیب، وقتی او دارد به ما برکاتی را نمایان می‌سازد میتوانیم اطاعت را برگزینیم و با ایمان قدم به فرصت فراهم شده بگذاریم. خداوند همیشه این برگزیدن‌ها و مسح کردن‌ها را تکرار نمی‌کند پس ما باید نسبت به صدا و عمل خداوند حساس باشیم. 

یک بعدازظهر اواسط تابستان، من پیامی دریافت کردم که بطور قطع باعث تغییر مسیر من می شد. چند تا از فرزندانم در یک مدرسه مسیحی کوچک در محله‌مان تحصیل می‌کردند. یکی از مسئولان مدرسه که از قضا دوستم هم بود با تماس گرفت و پرسید آیا تمایل دارم بعنوان معلم نگارش دوره متوسطه برای ترم بعد مصاحبه بشوم. 

چه پیشنهاد غيرمنتظره‌ای. به خوبی یادم می‌آید که چطور ذهنم یکباره سنگین شد و بعد بین این بار ذهنی و صدای نقابدارم پشت تلفن تعادلی برقرار شد که به وضوح در تن صدایم منعکس شد. اول افکار منفی به ذهنم آمد: "من مدرک هنر دارم. من در نگارش و انشانویسی سرر شته‌ای ندارم و اطلاعاتم خیلی کم است. "سالها بود خارج از خانه کار نکرده بودم. تدریس خارج از خانه قطعا روال عادی خانواده‌ما را بهم می ریخت. بعدشم این کار، اوه! مستلزم حجم کار بالاست. اصلا نمیدانم از کجا باید شروع کنم. چرا فکر کنم که باوجود معلم‌های با صلاحیت در این حوزه، من استخدام می‌شوم؟ 

بعد احتمالات بعدی به ذهنم آمد: اگر این فرصتی است تا کمک خرج شهریه مدرسه بچه‌ها شود چه؟ حتی درآمدی ناچیز میتواند بودجه خانواده را برکت دهد. بعلاوه، من عاشق تدریس بودم و در این کار مهارت هم داشتم. فرصت تدریس خارج از خانه میتوانست دعوت به یک چالش باشد - هورا! اگر خداوند مرا برای این شغل انتخاب کرده، آیا حکمت و قدرت او مرا در این وظیفه همراهی نخواهد کرد؟ 

در همین اثنا و میان آن لحظات مغشوش و درهم برهم، خداوند سخن گفت. انگار که دستش شانه ام را فشرد – فقط یکبار و به آرامی. همه‌اش همین بود. او برایم روشن ساخت که این مصاحبه شغلی، مسیر برکت خواهد بود.

من در عرض یک ماه استخدام شدم. طی دوماه خداوند دورنمای دوره تدریس و کارم را بر من آشکار ساخت. ماه سوم بود که من شروع به نوشتن برنامه درسی و ارتباط برقرار کردن با دانش آموزان کردم و در کمال شگفتی داشتم از این روند لذت می‌بردم. حال به خوبی می‌دانم که بدون گذراندن آن چالش، هیچوقت مهارت نوشتن کتابی درباره دعا که بعدا نوشتم را پیدا نمیکردم. برکات زیادی از همین یک قدم اطاعت، حاصل شد.