راز و نیاز با خدانمونه

اغلب اوقات، خداوند از طریق خانواده، دوستان، کشیشان و یا حتی نویسندگانی که ما هرگز آنها را ندیده‌ایم سخن می‌گوید. درست همانطور که کلام خدا توسط ناتانِ نبی به داوود، توسط مردخای (عموی استر) به استر و توسط پولس به تیموتائوس رسید، ما هم می‌توانیم تحت تاثیر تشویق والگوی دیگران قرار بگیریم. 

میتونستم حجم زیادی از حقایقی را که با نشستن پای صحبت راهنمایان و مشاوران فرا گرفته‌ام اینجا به اشتراک بگذارم. در واقع، دفتر خاطرات من مملو از این نوع حکمت هاست اما به توضیح یکی از آنها بسنده می‌کنم.

چند سال پیش، افتخار چند بار مصاحبت با مشاوری را داشتم که ثابت شده دیدگاهی بسیار عملی و کاربردی دارد. وقتی به او درباره تمایلم به قدم گذاشتن در عرصه رهبری گفتم، و اینکه بعد از شروع چقدر از اینکه در این راه قدم برداشته بودم پشیمان شده بودم، او گفت چیزی که با ایمان قاطع شروع میشود میتواند با عدم اعتماد به نفس شکست بخورد. روح خیز بر میدارد و اوج میگیرد ولی نفس بزدل از ترس فریاد میزند: "چه فکری پیش خودت کردی؟ چرا این ریسکو کردی؟ به خاطرِ خدا، دست بردار، برگرد!" 

برای توضیح بهتر، او یک صندلی به میان اتاق کشید و انگار که به رهبری دعوت شده باشد روی آن ایستاد. او به من نشان داد که وقتی خداوند مرا به برداشتن قدمی رو به بالا دعوت میکند من باید شجاعت کافی برای استوار ماندن در ایمانم را در اختیار داشته باشم و از منظر موقعیت جدیدم نسبت به همه چیز اظهار نظر کنم. و بعد اگر خداوند دارد چنین مرا هدایت میکند، کنترل نفسم را به دست گیرم تا بجای تصمیمی عجولانه، کنار روح پرایمانم قدم به بالا بردارد.

من هنوز طبق همان نصیحت عمل میکنم. در مواقعی، واقعا به یک اتاق که به مثابه یک چالش رهبری است میروم، یک صندلی به وسط اتاق میکشم و روی آن می‌ایستم. با نگرشی که از اتاق بدست می‌آورم، روی جایگاه نفوذ و اختیاری که خدا مرا به آن دعوت کرده تمرکز میکنم. همانطور که آرام و ساکت روی لبه صندلی نشسته‌ام برای دیگران و خودم دعا میکنم. بعد با صدای بلند به نفسم دستور میدهم که در جایگاه جدید بایستد و آرام بگیرد. من به خداوند بلهو به شک‌هایم نه گفتم. آن نصیحت به حکمتی ملموس برای من تبدیل شد. صدای خداوند از طریق یک مشاور.