بذرهای بهار: سفر ۴۰ روزۀ یک زننمونه

آماده کردن زمین

لوقا ۸‌:‌‏۴‏-۸ را بخوانید.

بذر خدا که در زمینی خوب کاشته می‌شود، تنها بذری است که ثمر می‌آورد. قلب «نیکو و صادق» چگونه قلبی است؟ صاحب این قلب چه نوع شنونده‌ای است؟ صاحب آن کسی است که به‌مجرّد شنیدن کلام خدا، آن را برای خود می‌پذیرد، به آن گوش می‌گیرد، توبه می‌کند، ایمان می‌آورد و اطاعت می‌کند. قلب «نیکو و صادق» قلبی است که بذر کلام در آن ریشه می‌دواند، رشد می‌کند و ثمری می‌آورد که موجد بلوغ است.

شما کلام خدا را چگونه دریافت می‌کنید؟

عیسی این مَثَل را به ما می‌گوید تا کمکمان کند خویشتن را بیازماییم و از خود بپرسیم که آیا گوشی شنوا داریم؟ آیا قلبی داریم که می‌تواند با توبه، ایمان و اطاعت به کلام خدا پاسخ دهد؟

وقتی به‌عنوان کسی که خود را مسیحی می‌داند نگاهی به گذشتۀ زندگی خود می‌اندازم، متوجه می‌شوم که طی ده سال اول ایمانم، علفهای هرز این دنیا بذر کلام خدا را در من خفه کرده بود. من امور این‌ جهان را دوست داشتم. «واقعاً زندگی کردن» برایم بیش از حد مهم بود. بذر کلام خدا بر زمین قلبم افتاده و شروع به رشد کرده بود، اما دل‌نگرانی و مشغلۀ دنیا بیش از خدا و پادشاهی او برایم اهمیت داشت. خدا را شکر که او مرا در آن وضع به حال خودم وانگذاشت و نجاتم داد. گویی با دستگاه شخم‌زنی به سراغ قلبم آمد. اما این کافی نبود. بنابراین، او قلبی تازه به من بخشید. بذری که او در قلب تازه‌ام کاشت، ریشه دواند و رشد کرد. از آن روز به بعد، این قلب تازه، نسبت به کلام خدا پاسخی متفاوت می‌دهد. قلب تازه‌ام، از شریعت خداوند شادمان می‌گردد.

مزمور ۱ را بخوانید.

اگر قلبتان از خداوند و کلام او شادمان می‌شود، او را بستایید و شکر کنید! از او به‌خاطر هدیۀ بزرگ و بی‌قیاسی که به شما بخشیده و آن را در شما پرورش‌ می‌دهد، تشکر کنید! اگر قلبتان از شریعت خداوند شادمان نمی‌شود، ناامید و تسلیم نشوید و میدان را خالی نکنید. این موضوع را نزد خداوند اعتراف کنید. هیچ‌کس قدرت این را ندارد که زمین قلب خود را نیکو بسازد. از خدا بخواهید شما را ببخشد و از هر ناپارسایی پاکتان سازد. «خداوندا، باشد که سخنان زندۀ تو در قلبهایمان نفوذ کند و حاصل پارسایی را به‌ تمام و کمال به‌ بار بیاورد!»

طی چند هفتۀ آینده، کلام خدا را برای خود بدانید و از او بخواهید کمکتان کند تا آن را با ایمان دریافت کنید و سپس، از طریق اطاعت به آن جان ببخشید. از او بخواهید کمکتان کند تا حاصل پارسایی را به‌ تمام و کمال بیاورید.