باور داشتن به اینکه خدا تحت هر شرایطی نیکوستنمونه

«یابندۀ خوب شدن» مداومت در جُستنِ نیکویی خدا کمک‌مان می‌کند تا انتظار داشته باشیم چیزهای خوب در زندگی‌مان آشکار شوند. نیکویی خدا پنهان نیست، و لطف او تجلی محدودی ندارد … فقط باید چشمانی داشته باشیم که جستجو می‌کنند تا بیابند. ما اغلب دقیقاً از لطف آگاه خدا نیستیم، به همین خاطر است که پولس رسول برای دوستانش دعا کرد تا منور شوند. پولس خطاب به کلیسای افسس نوشت و به آنها گفت که برایشان دعا می‌کند تا «چشمان دلشان روشن شود.» موضوع این است که لطف ما را احاطه می‌کند. وقتی جستجوی چیزهای خوب را در زندگی آغاز می‌کنم، درمی‌یابم که آنها همه جا حتی در جاهای غیرمحتمل یافت می‌شوند. گاهی اوقات، وقتی انوار لطف خدا چندان مشهود نیست، در پَسِ پرده بهترین‌ عمل خود را برای ما انجام می‌دهد. به چشمان خود بیاموزید که خوبی‌ را ببینند و تماشاگر خوبیِ مکشوف در هر مکانی باشید. لطف خدا توسط نگرش و طرز فکر شما به‌سوی‌تان جذب می‌شود، و توسط همین عوامل نیز می‌تواند از شما بازداشته شود. ممکن است لطف (خدا) شامل حال هر کسی بشود، اما به آن معنی نیست که با هر نگرش و طرز فکری سازگار است. وقتی تصمیم می‌گیریم یابنده‌ای خوب باشیم، این کار لطف خدا را در زندگی ما افزون می‌کند. دربارۀ این موضوع فکر کنید: چگونه می‌توانید از نو به ذهن خود بیاموزید تا بر چیزهای خوب متمرکز شود؟ «دعا کنید»: خدایا، شکرت می‌کنم که به من توانایی تجدید ذهن دادی تا بتوانم بیشتر شاهد نیکویی‌ای باشم که بخشی از زندگی من است. می‌خواهم یابنده‌ای خوب باشم تا بتوانم هر روز بیشتر راجع به لطف تو فکر کنم و در زندگی‌ام بیشتر انتظارش را داشته باشم. در نام عیسی. آمین.