پیدایش 3
3
گناه آدم و حوا
1و مار از همه وحوش صحرا که یَهوْه خدا ساخته بود، زیرکتر بود. مار به زن گفت: «آیا خدا به راستی گفته است که از همه درختان باغ نخورید؟» 2زن به مار گفت: «از میوه درختان باغ می‌خوریم، 3لیکن از میوه درختی که در وسط باغ است، خدا گفت: "از آن مخورید و آن را لمس مکنید، مبادا بمیرید."» 4مار به زن گفت: «به یقین نخواهید مرد. 5بلکه خدا می‌داند در روزی که از آن بخورید، چشمان شما باز می‌شود و مانند خدا آگاه به نیک و بد خواهید بود.» 6و چون زن دید که آن درخت برای خوراک نیکوست و به نظر خوشنما و درختی دلپذیر برای افزایش دانش، پس از میوه‌اش گرفته، بخورد و به شوهر خود نیز داد و او خورد. 7آنگاه چشمان هر دو ایشان باز شد و فهمیدند که عریانند. پس برگهای انجیر به هم دوخته، پوششها برای خویشتن ساختند.
8و صدای یَهوْه خدا را شنیدند که در هنگام وزیدن نسیم ظهر در باغ می‌خرامید، و آدم و زنش خویشتن را از حضور یَهوْه خدا در میان درختان باغ پنهان کردند. 9و یَهوْه خدا آدم را ندا در داد و گفت: «کجا هستی؟» 10گفت: «چون صدایت را در باغ شنیدم، ترسان گشتم، زیرا که عریانم. پس خود را پنهان کردم.» 11خدا گفت: «که تو را آگاهانید که عریانی؟ آیا از آن درختی که تو را قدغن کردم که از آن نخوری، خوردی؟» 12آدم گفت: «زنی که به من دادی تا با من باشد، او از میوه درخت به من داد که خوردم.» 13پس یَهوْه خدا به زن گفت: «این چه کار است که کردی؟» زن گفت: «مار مرا فریب داد که خوردم.»
14پس یَهوْه خدا به مار گفت: «چونکه این کار کردی، از تمامی چارپایان و از همه وحوش صحرا ملعون‌تر هستی! بر شکمت راه خواهی رفت و تمام روزهای عمرت خاک خواهی خورد. 15و دشمنی در میان تو و زن، و در میان نسل تو و نسل او می‌گذارم؛ او سر تو را خواهد کوبید و تو پاشنه وی را خواهی زد.»#3.15 ضمایر شخصی ”او“ و ”وی“، هر دو مذکر هستند. 16و به زن گفت: «درد زایمان تو را بسیار افزون گردانم؛ با درد فرزندان خواهی زایید و اشتیاق تو به شوهرت خواهد بود و او بر تو حکمرانی خواهد کرد.» 17و به آدم گفت: «چونکه سخن همسرت را شنیدی و از آن درخت خوردی که امر فرموده، گفتم از آن نخوری، پس به سبب تو زمین ملعون شد، و تمام روزهای عمرت از آن با رنج خواهی خورد. 18خار و خس نیز برایت خواهد رویانید و سبزه‌های صحرا را خواهی خورد، 19و به عرق پیشانی‌ات نان خواهی خورد تا لحظه‌‌ای که به خاک بازگردی که از آن گرفته شدی، زیرا که تو خاک هستی و به خاک خواهی برگشت.»
20و آدم زن خود را حوا نام نهاد، زیرا که او مادر تمامی زندگان است. 21و یَهوْه خدا رختها برای آدم و زنش از پوست بساخت و ایشان را پوشانید. 22و یَهوْه خدا گفت: «اینک انسان مثل یکی از ما شده است که آگاه به نیک و بد گردیده. حال مبادا دست خود را دراز کند و از درخت حیات نیز گرفته بخورد و تا به ابد زنده ماند.» 23پس یَهوْه خدا، او را از باغ عدن بیرون کرد تا کار زمینی را که از آن گرفته شده بود، بکند. 24پس آدم را بیرون راند و به طرف شرقی باغ عدن، کروبیان را مسکن داد و شمشیر آتشباری را که به هر سو گردش می‌کرد، تا راه درخت حیات را نگاهبانی کند.
اکنون انتخاب شده:
پیدایش 3: RCPV
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
@ 2024 Korpu Company