پیدایش 2
2
1و آسمانها و زمین و همه لشکر آنها تمام شد.
2و در روز هفتم، خدا از همه کار خود که ساخته بود، فارغ شد. و در روز هفتم از همه کار خود که ساخته بود، آرامی گرفت. 3پس خدا روز هفتم را مبارک خواند و آن را تقدیس نمود، زیرا که در آن آرام گرفت، از همه کار خود که خدا آفرید و ساخت.
آدم و حوا
4این است پیدایش آسمانها و زمین در حین آفرینش آنها در روزی که یهوه خدا، زمین و آسمانها را بساخت. 5و هیچ نهال صحرا هنوز در زمین نبود و هیچ علف صحرا هنوز نروییده بود، زیرا یَهوْه خدا باران بر زمین نبارانیده بود و انسانی نبود که کار زمین را بکند. 6و مِه از زمین برآمده، تمام روی زمین را سیراب می‌کرد. 7یَهوْه، خدا پس آدم را از خاک زمین بسرشت و در بینی او روح حیات دمید، و آدم موجودی زنده شد. 8و یَهوْه خدا باغی در عدن به طرف مشرق غرس نمود و آن آدم را که سرشته بود، در آنجا گذاشت. 9و یَهوْه خدا هر درخت خوشنما و خوش خوراک را از زمین رویانید، و درخت حیات را در وسط باغ و درخت شناخت نیک و بد را. 10و رودی از عدن بیرون آمد تا باغ را سیراب کند، و از آنجا تقسیم شده چهار شعبه گشت. 11نام اول فیشون است که تمام زمین حَویله را که در آنجا طلاست، در میان می‌گیرد. 12و طلای آن زمین نیکوست و در آنجا مروارید و سنگ جَزَع است. 13و نام رود دوم جیحون که تمام زمین کوش را در میان می‌گیرد. 14و نام رود سوم دجله که به طرف شرقی آشور جاری است. و رود چهارم فرات
15پس یَهوْه خدا آدم را گرفت و او را در باغ عدن گذاشت تا کار آن را بکند و آن را محافظت نماید. 16و یَهوْه خدا آدم را امر فرموده، گفت: «از همه درختان باغ بی‌ممانعت بخور، 17امّا از درخت شناخت نیک و بد مبادا بخوری، زیرا روزی که از آن خوردی، به یقین خواهی مرد.» 18و یَهوْه خدا گفت: «خوب نیست که آدم تنها باشد. پس برایش یاوری مناسب او بسازم.» 19و یَهوْه خدا هر حیوان صحرا و هر پرنده آسمان را از زمین سرشت و نزد آدم آورد تا ببیند که چه نام خواهد نهاد و آنچه آدم هر موجود زنده را خواند، همان نام او شد. 20پس آدم همه چارپایان و پرندگان آسمان و همه وحوش صحرا را نام نهاد. لیکن برای آدم یاوری مناسب او یافت نشد.
21و یَهوْه خدا، خوابی سنگین بر آدم مستولی گردانید تا بخفت و یکی از دنده‌هایش را گرفت و گوشت در جایش پر کرد. 22و یَهوْه خدا آن دنده را که از آدم گرفته بود، زنی ساخت و او را به نزد آدم آورد. 23و آدم گفت:
«به یقین این است
استخوانی از استخوانهایم،
و گوشتی از گوشتم؛
از این سبب "زن"#2.23 "زن" در زبان عبری "ایشا" می‌باشد که با واژه مرد که "ایش" باشد، شباهت آوایی دارد. نامیده شود
زیرا که از مرد گرفته شده است.»
24از این سبب مرد پدر و مادر خود را ترک کرده، به زن خویش خواهد پیوست و یک تن خواهند بود. 25و آدم و زنش هر دو عریان بودند و خجلت نداشتند.
اکنون انتخاب شده:
پیدایش 2: RCPV
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
@ 2024 Korpu Company