Habacuc 1
1
PENNOD I.
1Y baich#1:1 “Baich” yw prophwydoliaeth. Ystyr y gair yw dwyn neu gario. Dynoda naill ai y genadwriaeth a ddygir oddiwrth Dduw, neu yr hyn a ddygir ac a osodir fel baich ar ddynion. a welodd Habacuc y prophwyd: —
2Pa hyd, Arglwydd, y gwaeddaf, ac ni wrandewi?
Y bloeddiaf arnat “Gormes,” ac ni waredi?
3Pam y dangosir i mi drawsder,
Ac ar orthrymder yr edrychi?
Ië, anrhaith a gormes ydynt ger fy mron,
A dadl ac ymryson sy’n cyfodi!
4Am hyn#1:4 Nid yw “am hyn” yn cyfeirio at ddim a ddywedwyd, ond at yr hyn a ddaw — sef at “am fod,” yn y drydedd linell a ganlyn; a chadarnhëir yr un peth yn y llinell ddiweddaf o’r adnod. y metha y gyfraith
Ac nid ä allan farn i fuddygoliaeth,
Am fod y drygionus yn amgylchu y cyfiawn:
Am hyn ä allan farn gamweddus.
5Gwelwch chwi ddirmygwyr,#1:5 Felly y cawn y geiriau yn Actau 13:41. Gadawyd un lythyren allan: dyma y camsyniad. Gwel sylwad yn ngwaith “Calfin ar y Prophwydi Lleiaf:” cyf. iv. tudal. 24, a gyhoeddwyd yn ddiweddar yn yr iaith Seisnig.
Ië, edrychwch a synwch a rhyfeddwch;
Canys gwaith a wnaf yn eich dyddiau
Na chredwch pan fyneger ef:
6Canys wele fi yn cyffröi y Caldëaid,
Cenedl greulawn a byrbwyll,
Yr hon a gerdd trwy amgylchoedd y wlad
I feddiannu trigfanau nid ei heiddo.
7Ofnadwy ac arswydus a fydd —
O honi ei hun y daw ei hawl a’i huchelder:#1:7 Cymer hawl yn y wlad, a hòna ei goruchafiaeth trwy ei grymusder ei hun.
8Buanach na llewpartiaid fydd ei mheirch,
Ac awchlymach na bleiddiaid yr hwyr;
Ac ymdaena ei marchogion;
Ië, ei marchogion o bell y deuant,
Ehedant fel eryr yn brysio i ddifrodi.
9Yn gwbl er anrheithio y daw;
Gogwydd ei hwyneb fydd tua’r dwyrain,
A chasgla gaethion fel y tywod.
10Breninoedd hefyd a wawdia,
A bydd tywysogion yn watwar iddi;
A phob caer a ddirmyga,
Ië, casgla lwch a goresgyna hi.
11Yna adnewydda ei hysbryd,
Ac ä trwodd,#1:11 Sef, trwy yr holl wlad; “a throsedda,” neu gwna ei hun yn euog, a hynny trwy wneuthur Duw o’i dewrder neu allu milwraidd. Y “genedl” a feddylir yn yr holl linellau hyn: rhyw fenywaidd yw “cenedl” yn ein hiaith ni, er mai gwrywaidd yw yn yr Hebraeg. ac a drosedda:
Hwn ei dewrder yn Dduw iddi!
12Ond er cynt, Arglwydd, fy Nuw ydwyt;#1:12 Yr honiad yw, fod Duw yn Dduw Israel er cynt, neu er hen amser. Geilw ef hefyd yn “Sancteiddydd,” neu yn neillduolydd, gan i Dduw neillduoli Israel iddo ei hun: am hynny dywed y prophwyd, “Ni byddwn feirw.” “Hi,” yn yr adnod ganlynol, yw y genedl Galdeaidd.
Fy sancteiddydd — ni byddwn feirw.
Arglwydd, er barn y gosodaist hi,
Ac yn gadarn er ein ceryddu y gwnaethost hi.
13Glân dy lygaid, fel nad edrychi ar ddrwg,
Ac edrych ar ofid nid elli:
Pam yr edrychi ar y bradwrus,#1:13 Yr oedd y Caldead wedi bod mewn cynghrair âg Israel, ond aethai yn anffyddlawn — yn fradwrus.
Yr ymguddi pan mae’r annuwiol
Yn traflyncu un cyfiawnach nag ef ei hun?
14Ac y gwnai ddyn fel pysg y môr,
Fel yr ymlusgiad nad oes iddo lywydd?
15Pob un#1:15 Sef, pob “ymlusgiad.” “Hwynt,” yn y llinell nesaf, oeddent y “pysg.” Dyma y drefn y gosodir pethau yn aml yn y prophwydi: enwant ddau beth; dywedant yn gyntaf am y peth diweddaf, ac yna am y peth cyntaf. “Bach” a arferent i ddal y rhai oeddent yn ymlusgo yn agos i’r gwaelod; a “rhwyd” i ddal y rhai a nofient yn agos i’r wyneb. Gosodir allan yma y Caldead fel pysgotwr, yn dal pysgod o bob math, ac yn cyfrif ei offerynnau fel yn achosi ei lwyddiant, ac felly yn gwneuthur Duw o’i fedr a’i rymusder. Felly y gwnaeth llawer yn mhob oes. a dỳn allan â’i fach,
Casgla hwynt â’i rwyd,
Ië, cynnulla hwynt â’i fallegrwyd:
Am hyny llawenycha a gorfoledda.
16O herwydd hyn abertha i’w rwyd,
Ac arogldartha i’w fallegrwyd;
Am mai trwyddynt bydd ei ran yn fras,
A’i fwyd yn helaethlawn. —
17A gaiff efe gan hyny estyn ei rwyd,
A pharhau i ladd cenedloedd heb arbed!
انتخاب شده:
Habacuc 1: CJO
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Proffwydi ac Epistolau gan John Owen. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.