Habacuc 2
2
PENNOD II.
1Ar fy ngwylfa y safaf
Ac ymsefydlaf ar y tŵr;
A gwyliaf i weled beth a ddywed wrthyf,
A pheth a atebaf pan y’m cerydder. —
2Yna atebodd yr Arglwydd fi, a dywedodd, —
“Ysgrifena y weledigaeth,
A gwna hi yn eglur ar lechau,
Fel y gallo yr hwn a redo ei darllen;
3Canys y weledigaeth sydd eto dros amser,
Ond anadla#2:3 Dywed am y weledigaeth fel yn farw dros amser, ond daw yn fyw gan yr “anadla:” dyma ystyr y gair. yn y diwedd, ac ni thwylla;
Oes oeda, dysgwyl amdani,
O herwydd gan ddyfod y daw, nid ohiria;#2:3 Er yr “oeda,” eto nid “ohiria;” ni bydd tu hwnt i’r amser gosodedig.
Wele y diffygiol!#2:3 Dyma yr ystyr unol â’r dyfyniad a wna Paul o’r adnod, yn Heb. 10:38. nid uniawn ei galon ynddo;
4Ond y cyfiawn, trwy ei ffydd y bydd byw.”
5A dïau fod gwin#2:5 Nid “gwin” cyffredin a feddylir, ond gwin gorymgais a balchder. Gwel adn 15. Brenin Babilon yw y “cadarn.” yn twyllo’r cadarn,
Trahaus yw, ac ni orphwysa;
Ymhelaetha fel y bedd ei ddymuniad,
Ac fel angeu, ac nis digonir;
A chasgl ato ei hun yr holl genedloedd,
A chynnull ato ei hun yr holl bobloedd.
6Oni wna y rhai’n, bob un o honynt,
Gyfodi am dano ddammeg a dïareb,
Ië, gwawdeiriau amdano, a dywedyd, —
“Ho!#2:6 Felly y dylai fod, gan mai gwawdiaeth ydyw. Dywedir yn gyntaf am dano, yna cyfeirir yr ymadrodd ato. llïosoga yr hyn nad yw ei eiddo! pa hyd!
A phentyra arno ei hun glai lawer!
7Onid yn sydyn y cyfyd dy frathwyr
Ac y deffry dy boenydwyr,
Ac y deui yn ysglyfaeth iddynt?
8Am i ti anrheithio cenedloedd lawer,
Anrheithia di holl weddill y bobloedd,
O herwydd gwaed dynion, a gormesu y wlad,
Y ddinas a phawb a drigent ynddi.
9“Ho! chwennycha chwant drwg i’w dŷ,
Er gosod yn uchel ei nyth,
Fel y gwaredo ei hun o law adfyd! —
10Trefnaist waradwydd i’th dŷ,
Trwy dori ymaith bobloedd lawer,
A phechu yn erbyn dy hun:#2:10 Sef, trwy wneuthur yr hyn a drodd er niwed iddo: yn llythyrenol, “dy enaid dy hun”; ond dynoda “enaid” yn aml ddyn ei hun.
11Canys y gareg o’r mur a lefa,
A’r trawst o’r coedadail a’i hetyb, —
12“Ho! adeilada dref â gwaed!
A sefydla ddinas trwy ormes!”
13Onid yw hyn oddiwrth Arglwydd y lluoedd —
Yr ymboena’r bobloedd yn yr hyn a losgir,
Ac yr ymflina y cenedloedd mewn peth ofer?
14Canys llenwir y ddaear
A gwybodaeth o ogoniant yr Arglwydd,
Fel y dyfroedd a ymdaenant dros y môr.#2:14 Y gogoniant a feddylir yma oedd yr hyn a ddeilliai oddiwrth y dinystr a ddygai Duw ar ddinas Babilon.
15“Ho! gwna i’w gyfaill yfed! —
Gan roddi iddynt dy gostrel, ac hefyd ddïod gadarn,
Fel yr edrychit ar eu noethni,
16Digonaist hwynt â gwarth yn lle gogoniant:
Yf dithau fel y dynoether dy flaengroen;
Troir iti gwpan deheulaw yr Arglwydd,
A chwydiad gwarthus fydd ar dy ogoniant:
17Canys gormesu#2:17 Arferir yn ein iaith ni, megys ag yn yr Hebraeg, barwyddiaid fel enwadau. Lebanon a’th ddadymchwel,
Ac anrheithio anifeiliaid a’th ddryllia, —
O herwydd gwaed dynion a gormesu y wlad,
Y ddinas a phawb a drigent ynddi.
18“Pa fudd a wna y gerfddelw?
O herwydd ei cherfiwr a’i lluniodd;
Neu y dawdd-ddelw ac athraw celwydd?
O herwydd ymddiriedodd ynddi luniwr ei llun,
Er iddo wneyd delwau mudion!
19Ho! dywed wrth bren, ‘Cyfod, deffro;’
Wrth faen mud, ‘Efe a ddysg:’
Wele, hi a wisgwyd âg aur ac arian;
Eto nid oes anadl o’i mewn:
20Ond yr Arglwydd, yn ei deml santaidd y mae;
Tawed ger ei fron Ef yr holl ddaear.”
انتخاب شده:
Habacuc 2: CJO
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Proffwydi ac Epistolau gan John Owen. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.