Προσηλώσου στο «γιατί» σου

Η Κάιλι είναι η παλαιότερη και πιο αγαπημένη μου φίλη και, όπως πολλοί από τους φίλους μου, τρέχει συχνά σε μαραθώνιους. Δεν είμαι σίγουρη αν ζω έμμεσα μέσα από αυτούς τους φίλους μου, αλλά φαίνεται πως έχω αποκτήσει πολλούς που τους αρέσει πολύ το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων. Ένα πράγμα που αγαπώ στην Κάιλι είναι ότι ακολουθεί πάντα την ίδια τελετουργία σε κάθε μαραθώνιο που συμμετέχει. Μόλις δοθεί η εκκίνηση, φωνάζει δυνατά: «Κάιλι, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τερματίσεις.»

Στη διάρκεια του αγώνα, επαναλαμβάνει την ίδια φράση στον εαυτό της τουλάχιστον εκατό φορές. Δεν προσπαθεί να νικήσει τους πάντες, δε συγκρίνει τον ρυθμό της με την ταχύτητα των άλλων δρομέων, απλώς καθορίζει τον δικό της ρυθμό και τρέχει τον δικό της αγώνα. Και το πιο σημαντικό, θέλει να φτάσει στη γραμμή του τερματισμού.

Είναι ένα σπουδαίο μάθημα για όλους μας. Αν ο στόχος μας είναι να αλλάξουμε νοοτροπία και να μεταμορφωθούμε σύμφωνα με το παράδειγμα του Χριστού, τότε ο σκοπός μας είναι να Του μοιάσουμε. Στόχος μας, λοιπόν, είναι να τρέχουμε τον δικό μας αγώνα, με τον τρόπο που ο Χριστός θέλει να τον τρέξουμε. Δεν προσπαθούμε να νικήσουμε κανέναν άλλον· δεν προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι από κάποιον άλλον· προσπαθούμε με όλο μας το είναι να γίνουμε περισσότερο σαν τον Χριστό.

Αν, χωρίς να το καταλάβουμε, απομακρύνουμε το βλέμμα μας από το ύψιστο βραβείο — τον Χριστό — τότε τα μάτια μας θα στραφούν σε άλλα πράγματα, όπως τη γνώμη των ανθρώπων, το κύρος και την αυτοϊκανοποίηση, με αποτέλεσμα να χάσουμε την ισορροπία μας και να ξεστρατίσουμε. Αν πάψουμε να εστιάζουμε στον στόχο, είναι πολύ πιθανό να αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι τα πράγματα δεν προχωρούν αρκετά γρήγορα. Ότι η αναγνώριση ή η ανταμοιβή που περιμένουμε δεν έρχεται έγκαιρα. Και μπορεί, χωρίς να είναι καν στις προθέσεις μας, να αποκοπούμε από τον σκοπό μας και να απομακρυνθούμε από αυτόν.

Για να είμαι ειλικρινής, στη διάρκεια μερικών από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ζωής μου και στις πιο δύσκολες στιγμές της υπηρεσίας μου — εκείνες τις στιγμές που έπιανα τον εαυτό μου να σκέφτεται, Γιατί το κάνω αυτό; και είχα είκοσι βάσιμους λόγους για να τα παρατήσω — έπρεπε να επαναφέρω την προσοχή μου στον ύψιστο στόχο: στο πότε και το γιατί με κάλεσε ο Θεός. Αυτό ήταν που με κράτησε στις πιο σκοτεινές μου ώρες. Είναι το «γιατί» που με βοηθά να συνεχίσω να τρέχω, όταν το «πώς» δε βγάζει κανένα νόημα.

Είναι πιθανό, σήμερα, να βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο σημείο, που γίνεται μια πάλη μέσα σου. Ίσως, ένα μέρος της απάντησης είναι να επαναπροσανατολίσεις την προσοχή σου στο «γιατί» σου. Ένα ακόμα μεγαλύτερο μέρος της απάντησης μπορεί να είναι, να μην αποσπάσαι από βραχυπρόθεσμους στόχους που ικανοποιούν μόνο τις άμεσες επιθυμίες, ώστε να μπορέσεις να ολοκληρώσεις την πορεία και να πάρεις το βραβείο. Ας εστιάσουμε και πάλι, με την καρδιά και το νου μας, στον Χριστό. Ας επικεντρωθούμε στον σκοπό μας, να φτάσουμε στο τέρμα της διαδρομής και να φέρουμε σε πέρας την υπηρεσία που μας έχει ανατεθεί από τον Χριστό, όπως έγραψε ο Λουκάς, να διακηρύξουμε τα καλά νέα της χάρης του Θεού.

Προσευχή

Χριστέ μου, ο σκοπός μου είναι να ολοκληρώσω τον αγώνα μου και τη διακονία που μου έχεις αναθέσει. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με να φτάσω σε αυτόν τον στόχο. Βοήθησέ με να κρατώ τα μάτια μου στραμμένα σε Εσένα, το ύψιστο βραβείο. Στο όνομά Σου, αμήν.

Συνέχισε το ταξίδι

Αυτό το σχέδιο μελέτης είναι εμπνευσμένο από το Δεν ξόφλησες ακόμα της Κριστίν Κέιν. Διάβασε περισσότερα: ChristineCaine.com/Devo