Caru'n FawrSampl

O'r holl enwau mae Duw wedi eu rhoi i ni, Plentyn Duw fu'r anoddaf i mi ei amgyffred yn llawn.

Efallai ei fod oherwydd bod fy mhlentyndod yn teimlo fel rhuthr i dyfu i fyny, a doeddwn i byth yn deall yn iawn sut beth fyddai byw fel plentyn.

A yw bod fel plentyn yn golygu teimlo’n ddiogel a chael gofal heb ofni’r dyfodol? I fod yn chwilfrydig a mentro? I orffwys, bod yn llawen, a rhydd o bwysau'r byd?

Nid dyna oedd fy mhlentyndod.

Bu fy nhad yn brwydro yn erbyn caethiwed i gyffuriau, yn ymladd mewn gang, ac yn byw gyda Hepatitis C. Cyflwynodd rhywun e i Iesu, a newidiodd ei fywyd yn llwyr, (Clod i Dduw!). Dechreuodd waith cyrraedd allan ar strydoedd San Francisco i'n ffrindiau sy'n byw heb gartrefi ac yn brwydro â dibyniaeth. Dw i'n falch o'r strydoedd y cefais fy magu arnyn nhw ac wedi fy syfrdanu gan yr hyn welson ni Dduw yn ei wneud, ond daeth hefyd gyda phlentyndod anodd. Yn ifanc, gwelais bobl yn cael eu llofruddio o'm blaen, fy rhieni yn cael eu hymosod arnyn nhw, a chyffuriau amrywiol yn cael eu gwerthu a'u defnyddio. Pan o’n i’n 18 oed, cafodd fy nhad ganser a bu farw.

Dysgais yn gynnar i ysgwyddo cyfrifoldebau trwm, delio â cholled, bod yn wydn, a gweithio'n galed. Roedd yna ochrau positif i hynny, ond rhai negyddol hefyd. Treuliais fy mlynyddoedd cynnar fel oedolyn dan bwysau i fod yn gynhyrchiol ac i reoli, byth yn cymryd egwyl, dan straen am y dyfodol, heb unrhyw ryfeddod plentynnaidd yn fy mywyd. Fe wnes i frifo rhai pobl ar hyd y ffordd.

Yr ychydig flynyddoedd diwethaf, dw i wedi bod ar daith o ailddarganfod beth mae'r un enw hwn yn ei olygu mewn gwirionedd.

I’r un sydd wedi byw gyda phwysau’r byd ar ei ysgwyddau… rwyt yn fwy nag a ddwedwyd wrthot ti. Mae Duw yn dy alw yn Blentyn iddo (Galatiaid 3:26).

Unwaith dŷn ni’n rhoi ein bywydau i Iesu, dŷn ni’n cael ein gwahodd i ailddysgu beth mae’n ei olygu i fod yn blentyn. Gallwn roi iddo'r beichiau nad oeddem erioed i fod i'w cario ar ein pennau ein hunain. Mae'n troi allan ein bod ni'n fwy diogel nag yr ydym erioed wedi'i ddychmygu - trystio, cymryd risgiau, cymryd camau ffydd, gorffwys, mwynhau, a dathlu yn union fel plant sy'n ddiogel ac yn cael eu caru.

Plentyn Duw. Dyna ydy dy enw.

I’r sawl sy’n teimlo na fydd e fyth yn rhydd o’r cywilydd o bwy oeddet ti, neu beth rwyt ti wedi’i wneud… rwyt yn fwy nag a ddwedwyd wrthot ti. Mae Iesu’n dy alw di’n rhydd go iawn (Ioan 8:36).

Pan dŷn ni'n rhoi ein bywydau i Iesu, mae'r un Ysbryd a gyfododd Iesu oddi wrth y meirw yn byw ynom ni nawr. Mae gennym ni fath newydd o osgo, persbectif, ac ymchwydd pŵer ynom.

Os nad yw Duw yn ddigon i'n cyfodi ni oddi wrth y meirw, os nad yw'n ddigon i'n hachub ni rhag ein bywydau o bechod, os nad yw'n ddigon i'n hachub ni o'r holl leoedd dŷn ni wedi bod, yna, allai e ddim fod wedi wedi yn ddigon i adgyfodi Crist. Felly dŷn ni wedi cael ein gwneud yn fyw, neu mae Iesu dal yn farw.

Ond am nad ydy e - gan fod y bedd yn wag, ac esgyrn y Gwaredwr ddim yn gorwedd mewn mynwent - dŷn ni’n gwybod fod marwolaeth wedi ei orchfygu ers tro.

Dwyt ti ddim wedi dy gadwyno â'thorffennol

Am ddim, yn wir. Dyna dy enw.

Gyfaill, efallai dy fod yn cario beichiau nad oes yn rhaid i ti eu cario mwyach. Efallai dy fod yn byw mewn cadwyni nad oes rhaid i ti fyw ynddyn nhw mwyach.

Ildia nhw i Dduw, a byw fel Plentyn Duw, rhydd, go iawn.