ລູກາ 8
8
ຄຳອຸປະມາເລື່ອງຜູ້ຫວ່ານ
(ມທ 13:2-23; ມຣກ 4:1-20)
1ຫລັງຈາກນັ້ນ ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ເດີນທາງໄປຕາມເມືອງ ແລະ ບ້ານຕ່າງໆ, ໄດ້ປະກາດຂ່າວປະເສີດເລື່ອງອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ. ສາວົກທັງສິບສອງຄົນກໍໄປກັບພຣະອົງ 2ພ້ອມກັບບັນດາແມ່ຍິງທີ່ພຣະອົງໄດ້ຮັກສາໃຫ້ພົ້ນຈາກວິນຍານຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ຫາຍດີຈາກພະຍາດຕ່າງໆຄື: ມາຣີ (ຜູ້ທີ່ເອີ້ນວ່າຊາວມັກດາລາ) ຜູ້ທີ່ພຣະອົງຂັບໄລ່ວິນຍານຊົ່ວຮ້າຍເຈັດໂຕອອກຈາກນາງ, 3ໂຢຮັນນາເມຍຂອງຈູຊາ ຜູ້ທີ່ເປັນຜູ້ຈັດການດູແລໃນເຮືອນຂອງເຮໂຣດ, ນາງຊູຊັນນາ ແລະ ແມ່ຍິງຄົນອື່ນໆອີກຫລາຍຄົນ. ແມ່ຍິງເຫລົ່ານີ້ເຄີຍບົວລະບັດພວກເພິ່ນດ້ວຍຊັບສິນຂອງຕົນເອງ.
4ໃນຂະນະທີ່ປະຊາຊົນຈຳນວນຫລວງຫລາຍມາເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ ແລະ ປະຊາຊົນຈາກເມືອງນັ້ນເມືອງນີ້ກຳລັງພາກັນມາຫາພຣະເຢຊູເຈົ້າ, ພຣະອົງກ່າວຄຳອຸປະມານີ້ວ່າ: 5“ຊາວນາຄົນໜຶ່ງອອກໄປຫວ່ານເມັດພືດ. ຂະນະທີ່ລາວກຳລັງຫວ່ານເມັດພືດຢູ່ນັ້ນ ບາງເມັດກໍຕົກຕາມທາງ ແລ້ວເມັດພືດນັ້ນກໍຖືກຢຽບຢໍ່າ ແລະ ຝູງນົກກໍມາສັບກິນເມັດພືດນັ້ນຈົນໝົດ. 6ບາງເມັດກໍຕົກໃສ່ພື້ນດິນທີ່ມີຫີນ ເມື່ອມັນງອກຂຶ້ນມາກໍຫ່ຽວແຫ້ງໄປເພາະຂາດຄວາມຊຸ່ມ. 7ບາງເມັດກໍຕົກໃສ່ທ່າມກາງຟຸ່ມໜາມ ເຊິ່ງຕົ້ນໜາມເຫລົ່ານີ້ກໍໃຫຍ່ຂຶ້ນ ແລະ ຫຸ້ມຮັດພືດເຫລົ່ານັ້ນ. 8ຍັງມີບາງເມັດທີ່ຕົກໃສ່ດິນດີ. ພືດກໍງອກຂຶ້ນມາແລ້ວກໍເກີດຜົນຫລາຍກວ່າທີ່ໄດ້ຫວ່ານຮ້ອຍເທົ່າ”.
ເມື່ອພຣະອົງກ່າວດັ່ງນີ້ແລ້ວກໍຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ຜູ້ໃດມີຫູ, ກໍຈົ່ງຟັງເອົາ”.
9ແລ້ວພວກສາວົກກໍຖາມພຣະອົງເຖິງຄວາມໝາຍຂອງຄຳອຸປະມານີ້. 10ພຣະອົງກ່າວວ່າ, “ສິ່ງເລິກລັບເລື່ອງອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າກໍໃຫ້ພວກເຈົ້າຮູ້ ແຕ່ສຳລັບຄົນອື່ນນັ້ນເຮົາໄດ້ກ່າວເປັນຄຳອຸປະມາ ເພື່ອວ່າ,
“‘ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາເບິ່ງ, ພວກເຂົາກໍບໍ່ເຫັນ
ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາຟັງ, ພວກເຂົາກໍບໍ່ເຂົ້າໃຈ’.#8:10 ອຊຢ 6:9
11“ຄວາມໝາຍຂອງຄຳອຸປະມາກໍຄື ເມັດພືດທີ່ຫວ່ານນັ້ນແມ່ນພຣະຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ, 12ເມັດພືດທີ່ຕົກໃສ່ຕາມທາງຄືຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນ ແລ້ວມານຮ້າຍກໍມາເອົາພຣະຄຳໄປຈາກໃຈຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພວກເຂົາເຊື່ອ ແລະ ໄດ້ພົ້ນ. 13ເມັດພືດທີ່ຕົກໃສ່ເທິງພື້ນຫີນຄືຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນ ແລ້ວຮັບເອົາພຣະຄຳດ້ວຍຄວາມຍິນດີ, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ມີຮາກ. ພວກເຂົາເຊື່ອຢູ່ພຽງຊົ່ວໄລຍະໜຶ່ງ, ແຕ່ເມື່ອພວກເຂົາຖືກທົດລອງພວກເຂົາກໍລົ້ມເລີກໄປ. 14ເມັດພືດທີ່ຕົກກາງຟຸ່ມໜາມຄືຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນ ແຕ່ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາດຳເນີນຊີວິດໄປຕາມທາງຂອງພວກເຂົາເອງນັ້ນ ພວກເຂົາກໍຖືກຄວາມກັງວົນໃນຊີວິດ, ຄວາມຮັ່ງມີ ແລະ ຄວາມສະໜຸກສະໜານເຂົ້າມາຫຸ້ມຮັດພວກເຂົາໄວ້ ພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ເປັນຜູ້ໃຫຍ່. 15ສ່ວນເມັດພືດທີ່ຕົກໃສ່ດິນດີນັ້ນຄືບັນດາຜູ້ທີ່ມີຈິດໃຈດີ ແລະ ສູງສົ່ງ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນພຣະຄຳແລ້ວຮັບໄວ້ ແລະ ດ້ວຍຄວາມອົດທົນຈຶ່ງເກີດຜົນໄດ້.
ຄຳອຸປະມາເລື່ອງຕະກຽງເທິງຫລັກຕະກຽງ
16“ບໍ່ມີຜູ້ໃດເມື່ອໄຕ້ຕະກຽງແລ້ວຈະເອົາເຂົ້າໄວ້ໃນໄຫ ຫລື ວາງໄວ້ກ້ອງຕຽງນອນ. ແຕ່ຈະຕັ້ງໄວ້ເທິງຫລັກຕະກຽງເພື່ອວ່າຄົນທັງຫລາຍທີ່ເຂົ້າມາຈະໄດ້ເຫັນແສງສະຫວ່າງ. 17ເພາະບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ເຊື່ອງໄວ້ແລ້ວຈະບໍ່ຖືກເປີດເຜີຍ ແລະ ບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ປິດບັງໄວ້ແລ້ວຈະບໍ່ຮູ້ ຫລື ບໍ່ຖືກນຳອອກມາເປີດເຜີຍ. 18ເຫດສະນັ້ນ ຈົ່ງພິຈາລະນາສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຟັງໃຫ້ດີ. ດ້ວຍວ່າຜູ້ໃດທີ່ມີຢູ່ແລ້ວກໍຈະໄດ້ຮັບເພີ່ມຂຶ້ນອີກ; ສ່ວນຜູ້ທີ່ບໍ່ມີ ແມ່ນແຕ່ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາຄິດວ່າພວກເຂົາມີຢູ່ນັ້ນກໍຈະຖືກເອົາໄປຈາກພວກເຂົາ”.
ແມ່ ແລະ ພວກນ້ອງຊາຍຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ
(ມທ 12:46-50; ມຣກ 3:31-35)
19ໃນຂະນະນັ້ນ ແມ່ ແລະ ພວກນ້ອງຊາຍຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ມາຫາພຣະອົງ, ແຕ່ບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃກ້ພຣະອົງໄດ້ເພາະຄົນໜາແໜ້ນຫລາຍ. 20ມີບາງຄົນໄດ້ບອກພຣະອົງວ່າ, “ແມ່ ແລະ ພວກນ້ອງຊາຍຂອງທ່ານຢືນຢູ່ທາງນອກຕ້ອງການພົບທ່ານ”.
21ພຣະອົງຕອບວ່າ, “ແມ່ ແລະ ພວກນ້ອງຊາຍຂອງເຮົາຄືບັນດາຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນພຣະຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ນຳໄປປະຕິບັດ”.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຫ້າມລົມພະຍຸ
(ມທ 8:23-27; ມຣກ 4:36-41)
22ວັນໜຶ່ງພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວກັບພວກສາວົກຂອງພຣະອົງວ່າ, “ໃຫ້ພວກເຮົາຂ້າມທະເລສາບໄປອີກຟາກໜຶ່ງເທາະ”. ດັ່ງນັ້ນ ພວກເພິ່ນຈຶ່ງພາກັນຂີ່ເຮືອອອກໄປ. 23ໃນຂະນະທີ່ພວກເພິ່ນຂີ່ເຮືອຂ້າມໄປນັ້ນ ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ນອນຫລັບ. ເກີດມີລົມພະຍຸຮຸນແຮງພັດລົງມາກາງທະເລສາບ ຈົນຄື້ນນໍ້າຊັດເຂົ້າເຮືອ ແລະ ພວກເພິ່ນກໍຕົກຢູ່ໃນອັນຕະລາຍຢ່າງໃຫຍ່.
24ພວກສາວົກຈຶ່ງໄປຫາ ແລະ ປຸກພຣະອົງ ໂດຍເວົ້າວ່າ, “ນາຍ, ນາຍເອີຍ, ພວກຂ້ານ້ອຍກຳລັງຈະຈົມນ້ຳແລ້ວ!”
ພຣະອົງກໍລຸກຂຶ້ນສັ່ງຫ້າມລົມພະຍຸ ແລະ ຄື້ນທະເລ, ລົມພະຍຸກໍຢຸດສະຫງົບລົງທັນທີ ແລະ ທຸກຢ່າງກໍມິດງຽບສະຫງົບ. 25ພຣະອົງຖາມພວກສາວົກຂອງພຣະອົງວ່າ, “ຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຈົ້າຢູ່ໃສ?”
ພວກເພິ່ນຢ້ານ ແລະ ປະຫລາດໃຈຈຶ່ງຖາມກັນວ່າ, “ທ່ານຜູ້ນີ້ເປັນຜູ້ໃດນໍ? ແມ່ນແຕ່ລົມພະຍຸ ແລະ ຄື້ນທະເລກໍຍັງຍອມເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງຂອງເພິ່ນ”.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຮັກສາຊາຍທີ່ຖືກຜີມານຮ້າຍເຂົ້າສິງ
(ມທ 8:28-34; ມຣກ 5:1-20)
26ເມື່ອພວກເພິ່ນຂີ່ເຮືອມາເຖິງເຂດແດນເຄຣາເຊນ,#8:26 ຫລື ກາດາຣາ ເຊັ່ນດຽວກັບຂໍ້ 37 ເຊິ່ງຢູ່ຄົນລະຟາກກັບຄາລີເລ. 27ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າກ້າວຂຶ້ນໄປເທິງຝັ່ງ, ພຣະອົງກໍພົບຊາຍຄົນໜຶ່ງຈາກເມືອງນັ້ນທີ່ຖືກຜີມານຮ້າຍຫລາຍໂຕເຂົ້າສິງຢູ່. ເປັນເວລາດົນນານແລ້ວທີ່ຊາຍຄົນນີ້ບໍ່ໄດ້ນຸ່ງເຄື່ອງ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນເຮືອນ ແຕ່ອາໄສຢູ່ຕາມອຸບມຸງຝັງສົບ. 28ເມື່ອລາວເຫັນພຣະເຢຊູເຈົ້າ, ລາວກໍຮ້ອງຂຶ້ນ ແລະ ໝອບລົງທີ່ຕີນຂອງພຣະອົງແລ້ວຮ້ອງສຸດສຽງວ່າ, “ພຣະເຢຊູເຈົ້າ ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າອົງສູງສຸດ, ພຣະອົງຕ້ອງການສິ່ງໃດຈາກຂ້ານ້ອຍ? ຂໍຢ່າທໍລະມານຂ້ານ້ອຍເລີຍ!” 29ເພາະວ່າພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ສັ່ງວິນຍານສົກກະປົກໃຫ້ອອກມາຈາກຊາຍຄົນນີ້. ວິນຍານສົກກະປົກໄດ້ສິງລາວຫລາຍເທື່ອແລ້ວ ເຖິງວ່າເອົາໂສ້ລ່າມມືລ່າມຕີນຂອງມັນ ແລະ ຈັດຄົນເຝົ້າຍາມ, ມັນກໍຫັກໂສ້ຖິ້ມ ແລະ ຜີມານຮ້າຍໄດ້ບີບບັງຄັບລາວໃຫ້ອອກໄປຢູ່ໃນບ່ອນທີ່ປ່ຽວ.
30ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຖາມມັນວ່າ, “ມຶງຊື່ຫຍັງ?”
ມັນຕອບວ່າ, “ຊື່ກອງທັບ”, ເພາະມີຜີມານຮ້າຍຫລາຍໂຕສິງຢູ່ໃນລາວ. 31ແລະ ພວກມັນຈຶ່ງອ້ອນວອນຂໍພຣະອົງບໍ່ໃຫ້ສັ່ງພວກມັນກັບໄປໃນເຫວເລິກ.
32ຢູ່ທີ່ນັ້ນມີໝູຝູງໃຫຍ່ກຳລັງຫາກິນຢູ່ຕາມເນີນພູ, ພວກຜີມານຮ້າຍຈຶ່ງຂໍຮ້ອງພຣະເຢຊູເຈົ້າອະນຸຍາດໃຫ້ພວກມັນໄປສິງຢູ່ໃນຝູງໝູ ແລະ ພຣະອົງກໍອະນຸຍາດ. 33ແລ້ວພວກຜີມານຮ້າຍຈຶ່ງອອກຈາກຊາຍຄົນນັ້ນເຂົ້າໄປສິງໃນໝູ ແລ້ວໝູທັງຝູງກໍຟ້າວແລ່ນລົງຕະລິ່ງຊັນໂຕນລົງທະເລສາບຈົມນ້ຳຕາຍໝົດ.
34ເມື່ອບັນດາຄົນລ້ຽງໝູເຫັນສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນ, ພວກເຂົາກໍແລ່ນໜີ ແລະ ໄປເລົ່າເລື່ອງນີ້ຢູ່ໃນເມືອງ ແລະ ຢູ່ນອກເມືອງ, 35ແລ້ວປະຊາຊົນກໍອອກມາເບິ່ງວ່າເກີດຫຍັງຂຶ້ນ. ເມື່ອພວກເຂົາມາຫາພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍພົບວ່າຜີມານຮ້າຍໄດ້ອອກຈາກຊາຍຄົນນັ້ນໄປແລ້ວ, ລາວນັ່ງຢູ່ໃກ້ຕີນຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ, ນຸ່ງເສື້ອຜ້າ ແລະ ມີສະຕິດີ ພວກເຂົາຈຶ່ງຢ້ານ. 36ບັນດາຜູ້ທີ່ໄດ້ເຫັນເຫດການກໍໄດ້ເລົ່າໃຫ້ປະຊາຊົນຟັງວ່າຊາຍທີ່ຖືກຜີມານຮ້າຍສິງໄດ້ຫາຍດີເປັນປົກກະຕິໄດ້ຢ່າງໃດ. 37ຊາວເມືອງເຄຣາເຊນ ແລະ ຄົນທັງໝົດຈຶ່ງຂໍຮ້ອງພຣະເຢຊູເຈົ້າໃຫ້ໄປຈາກພວກເຂົາ, ເພາະພວກເຂົາຢ້ານຫລາຍ. ດັ່ງນັ້ນ ພຣະອົງຈຶ່ງເຂົ້າໄປໃນເຮືອ ແລະ ຈາກໄປ.
38ຊາຍຄົນທີ່ຜີມານຮ້າຍໄດ້ອອກໄປຈາກລາວແລ້ວນັ້ນໄດ້ຂໍໄປກັບພຣະອົງ, ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ສົ່ງລາວກັບຄືນໄປ ແລະ ສັ່ງວ່າ, 39“ຈົ່ງກັບຄືນເຮືອນ ແລະ ບອກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ກະທຳເພື່ອເຈົ້າ”. ແລ້ວຊາຍຄົນນັ້ນຈຶ່ງກັບໄປ ແລະ ບອກໃຫ້ຄົນທົ່ວທັງເມືອງຟັງເຖິງສິ່ງທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ກະທຳເພື່ອລາວ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າເຮັດໃຫ້ເດັກຍິງທີ່ຕາຍແລ້ວຄືນມາ ແລະ ຮັກສາຍິງທີ່ເຈັບປ່ວຍ
(ມທ 9:18-26; ມຣກ 5:22-43)
40ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຂ້າມຟາກກັບມາແລ້ວ, ປະຊາຊົນກໍພາກັນຕ້ອນຮັບພຣະອົງເພາະພວກເຂົາກຳລັງຄອຍຖ້າພຣະອົງຢູ່. 41ໃນຂະນະນັ້ນ ມີຊາຍຄົນໜຶ່ງຊື່ຢາອີໂຣທີ່ເປັນຫົວໜ້າທຳມະສາລາໄດ້ມາໝູບລົງທີ່ຕີນຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະ ອ້ອນວອນຂໍໃຫ້ພຣະອົງໄປທີ່ເຮືອນຂອງຕົນ 42ເພາະລູກສາວຄົນດຽວຂອງລາວອາຍຸປະມານສິບສອງປີ ກຳລັງໃກ້ຈະຕາຍ.
ຂະນະທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າກຳລັງເດີນທາງໄປນັ້ນ ກໍມີປະຊາຊົນມາບຸບຽດພຣະອົງໄປຢ່າງໜາແໜ້ນຫລາຍ. 43ໃນທີ່ນັ້ນ ມີຍິງຄົນໜຶ່ງທີ່ເປັນພະຍາດເລືອດຕົກຊຳເຮື້ອມາໄດ້ສິບສອງປີ#8:43 ເອກະສານເກົ່າທີ່ຂຽນດ້ວຍມືບາງສະບັບວ່າ ສິບສອງປີ ແລະ ນາງເສຍເງິນຫາໝໍມາຫລາຍຄົນຈົນໝົດໂຕແລ້ວ ແຕ່ບໍ່ມີຄົນໃດສາມາດຮັກສານາງໃຫ້ຫາຍດີໄດ້. 44ນາງຈຶ່ງຫຍັບເຂົ້າມາທາງຫລັງພຣະອົງ ແລະ ບາຍຂອບເສື້ອຄຸມຂອງພຣະອົງ, ໃນທັນໃດນັ້ນເລືອດຂອງນາງກໍຢຸດໄຫລທັນທີ.
45ພຣະເຢຊູເຈົ້າຖາມວ່າ, “ແມ່ນຜູ້ໃດໄດ້ບາຍເຮົາ?”
ຄົນທັງປວງຕ່າງກໍປະຕິເສດ. ເປໂຕຈຶ່ງຕອບວ່າ, “ນາຍເອີຍ, ກໍແມ່ນປະຊາຊົນທີ່ກຳລັງຫຸ້ມ ແລະ ບຸບຽດທ່ານ”.
46ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວວ່າ, “ມີຜູ້ໜຶ່ງໄດ້ບາຍເຮົາ, ເຮົາຮູ້ສຶກວ່າລິດເດດໄດ້ຜ່ານອອກຈາກໂຕເຮົາ”.
47ຝ່າຍຍິງຄົນນັ້ນເຫັນວ່າບໍ່ອາດຈະເຊື່ອງໂຕໄດ້ແລ້ວ ກໍຢ້ານຈົນໂຕສັ່ນ ແລະ ເຂົ້າມາໝອບລົງທີ່ຕີນຂອງພຣະອົງ. ນາງເວົ້າກັບພຣະອົງຕໍ່ໜ້າຄົນທັງປວງເຖິງສາເຫດທີ່ໄດ້ບາຍພຣະອົງ ແລະ ທີ່ຕົນດີພະຍາດທັນທີ. 48ພຣະອົງຈຶ່ງກ່າວກັບນາງວ່າ, “ລູກຍິງ, ຄວາມເຊື່ອຂອງເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຫາຍດີແລ້ວ. ຈົ່ງກັບໄປດ້ວຍສັນຕິສຸກ”.
49ໃນຂະນະທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າຍັງກ່າວຢູ່ນັ້ນ ກໍມີຄົນມາຈາກເຮືອນຂອງຢາອີໂຣ ຫົວໜ້າທຳມະສາລາ. ລາວບອກວ່າ, “ລູກສາວຂອງທ່ານຕາຍແລ້ວ. ຢ່າລົບກວນອາຈານເລີຍ”.
50ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຍິນກໍກ່າວກັບລາວວ່າ, “ຢ່າຢ້ານເລີຍ ຈົ່ງເຊື່ອເທົ່ານັ້ນ ແລ້ວນາງກໍຈະຫາຍດີ”.
51ເມື່ອພຣະອົງມາເຖິງເຮືອນຂອງຢາອີໂຣ, ພຣະອົງບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ຜູ້ໃດຕິດຕາມເຂົ້າໄປທາງໃນກັບພຣະອົງຍົກເວັ້ນເປໂຕ, ຢາໂກໂບ, ໂຢຮັນ ແລະ ພໍ່ແມ່ຂອງເດັກນ້ອຍເທົ່ານັ້ນ. 52ໃນເວລາດຽວກັນນັ້ນ ຄົນທັງຫລາຍກໍກຳລັງຮ້ອງໄຫ້ ແລະ ໄວ້ທຸກໃຫ້ແກ່ນາງຢູ່ນັ້ນ, ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວວ່າ, “ຢຸດຮ້ອງໄຫ້ສາ, ລາວຍັງບໍ່ຕາຍພຽງແຕ່ນອນຫລັບຢູ່”.
53ແລ້ວພວກເຂົາກໍພາກັນຫົວຂວັນພຣະອົງ ເພາະຮູ້ວ່ານາງຕາຍແລ້ວ. 54ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າຈັບມືເດັກນ້ອຍນັ້ນ ແລະ ກ່າວວ່າ, “ລູກຂອງເຮົາເອີຍ, ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ!” 55ແລ້ວຈິດວິນຍານຂອງນາງກໍກັບຄືນມາ, ໃນທັນໃດນັ້ນນາງກໍລຸກຂຶ້ນຢືນ. ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍສັ່ງໃຫ້ເອົາອາຫານມາໃຫ້ນາງກິນ. 56ພໍ່ແມ່ຂອງເດັກນ້ອຍນັ້ນຕ່າງກໍປະຫລາດໃຈຫລາຍ ແຕ່ພຣະອົງສັ່ງພວກເຂົາບໍ່ໃຫ້ບອກຜູ້ໃດເຖິງເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນນີ້.
Currently Selected:
ລູກາ 8: LCV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
ພຣະຄຳພີລາວສະບັບສະໄໝໃໝ່™ ພັນທະສັນຍາໃໝ່
ສະຫງວນລິຂະສິດ © 2023 ໂດຍ Biblica, Inc.
ໃຊ້ໂດຍໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ ສະຫງວນລິຂະສິດທັງໝົດ.
New Testament, Lao Contemporary Version™
Copyright © 2023 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.
