ЭстэрУзор

Наблізіцца да цара без запрашэння - гэта смяротны прысуд, і царыца Эстэр толькі што аддала сваё жыццё ў рукі цара. Калі ён не злітуецца і не адменіць смяротны загад, напісаны Аманам, то яна і юдэйскі народ будуць знішчаныя. Але насуперак яе страхам, Эстэр не памірае. Наадварот: цар прапануе Эстэр палову свайго царства. У гэтай кардынальнай змене сітуацыі праяўляецца іронія, з якой мы сустрэнемся яшчэ не раз.

Наступная кардынальная змена ў тым, што Эстэр просіць не пра жыццё свайго народа, а пра банкет з царом і Аманам. Эстэр налівае віно свайму цару і Аману, запрашаючы п'яную пару на вячэру і на наступны дзень. Калі Аман пакідае свята, ён бачыць Мардэхая, які ўсё яшчэ адмаўляецца схіліцца перад яго ўладай. Аман стрымлівае свой гнеў і ідзе дадому. Там ён забывае пра Мардэхая і выхваляецца перад сваімі сябрамі і сям'ёй сваёй удачай, уладай і запрашэннем на свята да царыцы. Але гнеў Амана ўсё ж такі вырываецца вонкі, і жонка прапануе яму пакараць Мардэхая, насадзіўшы яго на кол вышынёй 75 футаў. Гэты велізарны кол адпавядае раздзьмутаму эга Амана. Вядома ж, гэты план яму даспадобы. Але рыхтуецца яшчэ аднакардынальная змена.

Ксеркс не можа заснуць і просіць прачытаць яму царскія хронікі. Падчас чытання сувою, Ксеркс усведамляе, што Мардэхай аднойчы выратаваў яму жыццё, але не быў належным чынам за гэта адзначаны. Аман урываецца ў пакой, гатовы забіць Мардэхая, у той час як Ксеркс гатовы яго ўшанаваць. Ксеркс пытае ў Амана, як ён павінен ушанаваць чалавека, якім захапляецца цар. Аман, не ведаючы нікога больш вялікага за сябе, захоплена распавядае пра ўсе ўшанаванні і святы, якіх толькі можна было пажадаць. Задаволены планамі Амана, Ксеркс загадвае яму здзейсніць усе свае самыя смелыя мары і ўшанаваць Мардэхая, чалавека, якога ён збіраўся забіць. Іранічна, што імя Амана азначае "ушанаваны". І ў гэты момант знакаміты Аман вымушаны ўшанаваць адзінага чалавека, які адмовіўся яго ўшаноўваць. Імя Амана было зняслаўлена, і жонка Амана разумее гэта як прадвесце таго, што мае адбыцца. Жанчына, якая натхніла Амана забіць Мардэхая, цяпер прадказвае, што Аман будзе насаджаны на свой уласны кол.

Амана адразу ж клічуць на яшчэ адзін банкет. Эстэр упершыню раскрывае, што яна юдэйка, а гэта азначае, што Аман змовіўся забіць саму царыцу. Ён моліць захаваць яму жыццё, але Ксеркс памылкова ўспрымае маленні Амана як напад. Ён патрабуе неадкладнага пакарання Амана на кале, узведзеным для Мардэхая.

Бог ніколі не згадваецца ў паганскім валадарстве Ксеркса. Замест гэтага мы бачым настолькі паэтычную справядлівасць, што было б безадказна не прызнаць існавання боскага паэта. У той момант, калі "ушанаваны" думаў, што яго ўшануюць, яго прымушаюць ушанаваць свайго ворага. Свята, якое, на думку Амана, павінна было падкрэсліць яго высокі статус, стала яго падзеннем. Момант яго мальбы быў расцэнены як напад, а кол, які, паводле яго задуму, павінен быў аднавіць яго зняслаўлены гонар, стаў публічным ганьбаваннем яго імя. Бог - іранічны гісторык, ён піша гісторыю так, што задуманае зло заўсёды рыфмуецца з злом пакараным.

Але самай вялікай змовай супраць Божага народа быў не Аман у Персіі, а Сатана супраць Ісуса. Як і Аман, Сатана выкарыстаў усе рычагі Імперыі, каб знішчыць свайго ворага. Як і Аман, ён рыхтуе слупы, каб укрыжаваць Ісуса. Але ў адрозненне ад боскага аўтара кнігі Эстэр, які іранічна разбурае зло Амана яшчэ да таго, як яно здзясняецца, Ісус памірае. Але як у Эстэр быў сакрэт, які разбурыў план Амана, так і ў смерці Ісуса быў схаваны сакрэт. Калі б Сатана і яго кіраўнікі ведалі гэты сакрэт, яны б ніколі не ўкрыжавалі Ісуса. І як Мардэхай узвысіўся над Аманам, так і Ісус узвысіўся над самой смерцю.

Не існуе такой бязбожнай палітыкі і такой цёмнай магілы, якую Бог не змог бы павярнуць на карысць свайго народа. Іранічна, што хоць Бог можа быць нябачным, нячутным і незаўважным у гісторыі Эстэр ці ў нашым уласным жыцці, гэта зусім не азначае, што Ён не плануе ўваскрэсення і перамогі для тых, хто давярае Яму.

Я малюся, каб Святы Дух расплюшчыў вашыя вочы і вы ўбачылі нябачнага Аўтара гісторыі. І вы ўбачыце Ісуса і Яго крыж як канчатковую іранічную перамогу над задумамі нашых ворагаў.