Жывая надзея: адлік часу да ПасхіУзор

“Чаму Ты пакінуў Мяне?”

Уявіце, што вы бачыце Ісуса на крыжы. Удыхнуць паветра Ён можа толькі падцягнуўшыся на руках і нагах, прыбітых цьвікамі да крыжа.

Калі дзень набліжаецца да завяршэньня, Ён зьбірае тыя рэшткі сілаў, што яшчэ засталіся ў Яго, і зноў падцягваецца наверх, каб выкрыкнуць: "Божа Мой, Божа Мой, чаму Ты пакінуў Мяне?”

Па шчырасьці, кожны з нас можа прыгадаць моманты, калі ён ці яна запытваліся ў Бога: "Дзе Ты цяпер? Чаму Ты пакінуў мяне?”

Як нам рэагаваць у сітуацыях, калі нам самотна, неспакойна або падаецца, што мы пакінутыя ўсімі?

Словы, якія Ісус прамовіў на крыжы, - цытата з Псальма 22 (21) - з прароцкага плача цара Давіда. Шмат у чым гэты псальм кажа пра Ісуса, але таксама ў ім мы знаходзім тры крокі, якія можам зрабіць, калі нам самотна:

1. Будзьце шчырыя з Богам адносна сваіх эмоцый.

Адносіны пачынаюцца, калі мы ёсьць самімі сабой. Таму, калі вы адчуваеце, што Бог пакінуў вас, скажыце Яму пра гэта. Задайце Богу свае пытаньні і падрыхтуйце сэрца слухаць тое, што Ён адкажа.

2. У кожным разе аддавайце Богу славу.

Нашы пачуцьці не зьмяняюць таго, што Бог годны пакланеньня. Насамрэч, менавіта праз пакланеньне мы часта знаходзім ацаленьне для сваіх турботаў. Калі мы засяроджваемся на тым, Кім ёсьць Бог, наш пункт гледжаньня паступова мяняецца, нават калі нашы абставіны застаюцца ранейшымі.

3. Нагадайце Богу пра Яго абяцаньні.

На працягу Псальма 22 (21) Давід, па сутнасьці, кажа Богу: "Я ведаю, Хто ты. Ты заўжды верны Сабе, таму вызвалі мяне, як Ты вызваляў Твой народ раней". Напамін Богу пра Яго абяцаньні - не проста акт веры. Гэта таксама дапамагае нам памятаць пра вернасьць характара Божага.

Урэшце, Божая вернасьць была ўвасобленая ў дзень укрыжаваньня Ісуса. Ён ахвотна пакутаваў адзін на крыжы, каб мы маглі мець вечную супольнасьць з Богам. Ісус стаўся прароцкім выкананьнем Псальма 22 (21). І цяпер мы не мусіць быць аддзеленымі ад Бога, бо Ён перажыў гэта замест нас.

Выбярыце час, каб паразважаць пра найвялікшую ахвяру Ісуса дзеля вас.

Памаліцеся: Ісус, дзякую, што Ты ўратаваў мяне ад вечнага расстаньня з Табой. Праз тое, што Ты добраахвотна згадзіўся быць аддзеленым ад Айца, я магу быць з Ім. Дапамажы мне сёньня спыніцца і паразважаць пра веліч Тваёй ахвяры, аддаць Табе належную славу. Няважна, што я адчуваю: Ты заўжды годны майго пакланеньня. Таму сёньня я прымаю рашэньне пакланяцца Табе. У імя Ісуса, амэн.