Загарадзі: як унікаць шкадаваньні ў жыцьціУзор

Кожны з нас ведае кагосьці, сам зьяўляецца кімсьці, або выгадуе кагосьці, чыё жыцьцё магло б быць зусім іншым, калі б яны ўсталявалі загарадзі дзеля рэгуляваньня сваёй сэксуальнай маральнасьці.

Гэта не папулярна. Насамрэч, нідзе больш культура не прыкладае гэтак шмат намаганьняў, каб падштурхнуць нас да краю (а потым караць ды сароміць нас, калі мы зробім нешта ня так), чым тады, калі справа тычыцца маральных межаў. Мы глядзім кіно, слухаем песьні ды чытаем кнігі, якія праслаўляюць перадшлюбны сэкс. Мы безупынна забаўляемся ім. Але калі тое сапраўды здараецца…калі нехта, каго мы ведаем, зьдзяйсьняе жанімскую здраду? Мы ў жаху.

Дык вось папярэджаньне: культура будзе працаваць супраць тваіх намаганьняў усталяваць маральныя загарадзі. Але ў сёньняшніх вершах апостал Павал тлумачыць, чаму яны зьяўляюцца істотнымі.

Ён кажа, што распуста зьяўляецца незвычайна шкоднай. Насамрэч, ён адносіць яе да асобнай катэгорыі, кажучы, што гэта грэх “супраць уласнага цела”. Іншымі словамі, гэта дрэнна як для іншай асобы, ублытанай у гэта, так і для цябе. У дадатак, ты ніколі ня зможаш пазьбегнуць наступстваў. Ты можаш цалкам ачуняць фінансава. Ты можаш цалкам нагнаць страчаны час у навуцы. Але з сэксуальным грэхам іншая рэч. Ці ты атрымаеш прабачэньне? Безумоўна. Тое не ўплывае на тое, ці Бог прымае і любіць цябе. Рэч у тым, што з сэксуальным грэхам нічога ня выправіш.

Дык якую параду дае Павал? “Уцякай…”

Ці гэта ня тое, што кожны муж чакае ад сваёй жонкі, а кожная жонка ад свайго мужа? Тое, што кожны брат хоча, каб зрабіла ягоная малая сястра? “Уцякайце ад распусты.”

Дык як мы можам усталяваць гэтакую асабістую загарадзь? Паразважайма над Ісусавым азначэньнем грэху, а потым убачым, як тое датычыць сэксуальнага грэху. Праз Сваю місію Ісус вучыў, што найлепшым ёсьць тое, што ёсьць найлепшым для іншых людзей. З гэтага вынікае, што грэх - гэта ўсё, што супярэчыць таму. Штораз, як я стаўлю сябе перад табою на тваю шкоду, гэта грэх. Штораз, як ты ставіш сябе перада мною на маю шкоду, гэта грэх. 

Загарадзь для нашае сэксуальнасьці павінна не дазволіць нам зрабіць нешта такое, што не зьяўляецца найлепшым для іншае асобы. Ці тое прымусіць іх адчуць сорам? Ці тое стане сакрэтам, які застанецца зь імі на ўсё жыцьцё? Ці тое нашкодзіць іхным будучым стасункам? Калі так, дык Павал радзіць: “Уцякай.”