Не турбуйся ні пра штоУзор

Ці ты адчуваеш сябе вінаватым, бо не зьяўляесься хрысьціянінам, які "не турбуецца ні пра што"? Ці твая трывога дадае табе больш трывогі, бо ты адчуваеш, што не павінен адчуваць яе? Лоры менавіта так сябе і адчувала, але потым зразумела адну рэч, што перамяніла ўсё.

Мой шлюб быў у стане хаосу. На мае плечы была ўзваленая адказнасьць гадаваць трох дзяцей, у тым ліку двух падлеткаў (Госпадзе, дапамажы!). Я мусіла працаваць, гатаваць ежу, прыбіраць у хаце, кіраваць машынай, рамантаваць, забясьпечваць грашыма, падтрымліваць, любіць. Я знаходзілася ў хваравітым стане трывогі і ня ведала, што з тым рабіць.

Я спрабавала ўсё, што мне толькі прыходзіла ў галаву: псыхоляга, мэдытацыю, лекі, музыку, фізычную зарадку, завучваньне Сьвятога Пісьма - усё! Але трывога не пакідала мяне. Тыя рэчы трохі дапамаглі, і я навучылася карыстацца гэтымі прыладамі дзеля таго, каб зноў засяроджвацца на Хрысьце. Але я ўсё адно пакутавала. Разважаючы пра тое цяпер, я думаю, што адзінае, чаго я тады не паспрабавала, - гэта "не спрабаваць".

У Сьвятым Пісьме ёсьць шмат вершаў наконт згрызотаў. Я ведаю, бо я шукала нейкую чарадзейную формулу, якая дапамагла б мне пазбавіцца згрызотаў раз назаўсёды. Шукаючы, я знайшла нешта дзіўнае. Трэба зьвяртаць увагу, каб тое пабачыць, але гэтыя вершы зьмяшчаюць схаваныя інструкцыі ад нашага Таты не рабіць нічога. Так, гэта праўда - нічога!

У Мацьвея 11:28 Ісус сказаў: "Прыйдзеце да Мяне, усе спрацаваныя і прыгнечаныя, і Я супакою вас." Тут працуе Ён, а ня мы. Усё, што нам трэба зрабіць - гэта прыйсьці да Яго.

У Яна 14:27 Ён кажа: "Супакой пакідаю вам, супакой Мой даю вам..." Ці ты заўважыў агульную тэму? Ён дае нам супакой. Ён дае нам адпачынак. Мы нічога ня робім.

Яшчэ раз у Мацьвея 6:25-34 гэты добра вядомы верш кажа нам не турбавацца, бо Бог нават "апранае польную траву", дык ці не падбае Ён пра нас? Нам загадана "шукаць перш Божага Валадарства...і тое ўсё дадасца" нам. Ага, ці ты заўважыў? Дадасца!

Бог - даўца. У Яго ёсьць усе адказы і Ён дбае пра нас. Некаторыя рэчы мы папросту ня здолеем зрабіць самастойна, але Ён задумаў тое наўмысна. Каб мы мелі патрэбу ў Ім.

Усе тыя рэчы, пра якія я турбавалася, неяк вырашыліся. Я знайшла супакой толькі тады, калі ўздыхнула на поўныя грудзі, адпачыла, прыйшла да Ісуса, сьцішылася, кінула клапаціцца пра ўсе дэталі, сказала Богу, што я цалкам давяраю Яму, і потым навучылася не рабіць нічога. Урэшце, мае малітвы сталі меней датычыцца маіх абставінаў, а болей майго даверу Яму.

Калі ты адчуваеш, што табе неабходна зрабіць тое ж самае, дык раю табе адпачыць у Ім. Можаш давяраць Яму. Вось як я малюся, калі зноў адчуваю трывогу:

Госпадзе мой дарагі,

Я прыйшла да Цябе сёньня, каб папрасіць дапамогі. Ты ёсьць усім для мяне. Госпадзе, мне патрэбны супакой. Аддаю Табе мае згрызоты. Вазьмі іх, Госпадзе. Я прымаю Твой супакой, любоў ды разуменьне. Дапамажы мне зьвяртацца да Цябе, а не да сябе. Дапамажы мне кінуць рабіць і пачаць давяраць. Дапамажы мне чакаць Тваіх адказаў, бо я ведаю, што яны добрыя. Дай мне мудрасьці, надзеі і супакою. Дзякую Табе, Госпадзе, за Тваё цярпеньне і ласку. Люблю Цябе, і ведаю, што Ты любіш мяне нашмат болей за тое, што я магу сабе ўявіць.

Амін.

Лоры