Жыцьцёвыя правілы, якіх варта прытрымліваццаУзор

Разам у хрысьціянскім жыцьці

Жыцьцёвае правіла нумар 28: Ніводны хрысьціянін ня быў пакліканы да самотнага хаджэньня ў веры.

У Габрэяў 10:25 аўтар ясна тлумачыць, што вернікі не павінны пакідаць зьбірацца разам. Бог жадае, каб мы рэгулярна зьбіраліся зь іншымі вернікамі – Ён хоча бачыць Сваіх людзей у царкве! Аднак некаторыя людзі не адносяцца паважна да гэтае парады. Я часта чую такое: «Я магу пакланяцца Богу дома. Мне не патрэбна хадзіць у царкву». Шмат якія людзі думаюць, што мы зьбіраемся разам толькі дзеля таго, каб пакланяцца Богу, – і гэта зразумела. Урэшце рэштаў, тое завецца набажэнства.

Калі б нам было загадана зьбірацца разам толькі дзеля пакланеньня Богу, то тыя людзі, якія сьцьвярджаюць, што яны могуць пакланяцца Богу дома мелі б рацыю. Але пакланеньне ня ёсьць адзінай прычынай. І мы не зьбіраемся разам толькі дзеля таго, каб нас навучалі Божае праўдзе. Мы можам уключаць радыё, тэлевізар ды наведваць розныя інтэрнэт-старонкі, каб пачуць добрыя біблійныя дактрыны. Зь першага погляду можа падацца, што мы можам выдатна рабіць у хаце ўсё тое, што мы робім у царкве.

Дык навошта ж нам загадана зьбірацца разам? Навошта хадзіць у царкву?

Аўтар ліста да Габрэяў кажа, што дзеля таго, каб не адпасьці. Мы – цела Хрыстовае, і калі мы зьбіраемся разам зь іншымі вернікамі, то мы робім тое, што даецца нам па прыродзе і што мы будзем рабіць усю вечнасьць – быць разам у Ягонай прысутнасьці. Разам мы складаем царкву, і разам мы забясьпечваем адзін аднога сілай праз малітву, сяброўства ды падтрымку.

Варожыя сілы заўсёды дзеяць навокал нас, намагаючыся зьбіць нас з дарогі. Адной самастойнай адданасьці недастаткова, каб мы трымаліся курсу. Нам неабходна прысутнасьць іншых вернікаў ды адказнасьць перад імі – і мы патрэбныя ім. Калі мы аддаём нашае жыцьцё Хрысту, то Ён выкарыстоўвае нас незьлічонымі спосабамі, аб якіх мы нават часам і не падазраваем.

Адказнасьць ды падтрымка, якія мы маем у царкве, ёсьць нам якарам супраць плыні, якая намагаецца аднесьці нас далей. Занядбоўваць рэгулярныя сходы сувернікаў – значыць упускаць гэты істотны элемэнт разьвіцьця нашае веры.

Рэгулярнае наведваньне царквы ніколі не павінна быць нечым такім, што вы робіце, каб заслужыць Божую любоў. Заміж таго, яно павінна быць каталізатарам духоўнага росту. Папрасеце Бога накіраваць вас да царквы, якая вучыць Божае Слова, не кампрамэтуючы Ягоную праўду, і дэманструе Ягоную любоў, ласку ды прабачэньне ўсім людзям. Калі Ён тое зробіць, то вы ўбачыце, што Ён накіраваў вас да царквы, якую вы сапраўды можаце назваць сваім домам.