Die Karakters van Paasfees: Simon PetrusVoorbeeld

Dieselfde impulsiewe geloof wat Petrus daartoe gelei het om uit die boot te spring en op die water te loop, om 'n bevestiging van Jesus se Godheid uit te basuin, was dieselfde geloof wat Petrus laat agterbly toe die ander gevlug het. Petrus staan dus by 'n vuur in die binnehof, waarskynlik 'n bietjie senuweeagtig. Dit is donker, dus sien hulle hom dalk nie. Hy probeer miskien onopsigtelik wees, maar dit is onmoontlik. Die hoëpriester se diensmeisie kyk na hom en sê: “Jy was ook saam met die man van Nasaret, die Jesus.” 

Hy het haar dalk probeer stilmaak sodat niemand anders moes hoor en hom herken nie. Petrus wou naby aan Jesus bly, maar hy is 'n visserman, nie 'n spioen nie. Hy is Petrus, die Galileër met die sterk aksent. Hy vlug toe, maar drentel rond naby die ingang. 

'n Familielid van die slaaf wie se oor Petrus afgekap het, sê toe: "Het ek jou dan nie in die tuin by hom gesien nie?" Op hierdie oomblik is Petrus se identiteit voor sy beskuldigers geopenbaar en het hy paniekerig geword. As jou oom se oor afgekap word, sal jy mos die man herken wat die swaard so lomp teen hom gebruik het, of hoe? Daarom wend Petrus hom tot die taal van die vissermanne, en begin wild te vloek terwyl sy ou lewe weer na vore tuimel. Dit is in hierdie oomblik van waarheid wat Jesus se woorde van die vorige aand weerklink en sy siel deurboor. 'n Haan het toe gekraai. 

Die evangelies het almal hul eie weergawes van hierdie verhaal opgeneem, maar Lukas, die noukeurige joernalis, teken onuitwisbare besonderhede aan: Petrus het op 'n manier met Jesus oogkontak gemaak: "Die Here het omgedraai en Petrus aangekyk". (Lukas 22:61). Mens kan die seer en pyn in daardie woorde lees. Die oogkontak, die angs op Jesus se gesig, die wanhoop wat nou deur Petrus se hart woed. Hierdie eens trotse, selfversekerde jongman was heeltemal en sonder voorbehoud gebroke. Lukas teken later aan: “En Petrus het buitentoe gegaan en bitterlik gehuil" (Lukas 22:62). 

Het jy al 'n oomblik beleef wat jy bitterlik gehuil het? Ek het. 'n Opregte konfrontasie met die kruis van Christus sal dit doen — dit sal ons trots en selfvoldaanheid openbaar en die sonde wat ons siele swart maak. Of jy nou vir Jesus met 'n rekord van prestasies en 'n lewe van naasteliefde benader, óf jy skuifel vorentoe met sukkelende treë en 'n lewe van skaamte, Golgota sal jou breek ... en tog sal dit jou weer opbou.