Numeri 11:1-23

En as die volk gekla het, was dit verkeerd in die oë van die HERE, en die HERE het dit gehoor; en sy toorn het ontvlam; en die vuur van die HERE het onder hulle gebrand en die wat in die uithoeke van die laer was, verteer. En die volk het Moses aangeroep; en toe Moses tot die HERE gebid het, was die vuur geblus. En hy het die plek Tabera genoem, omdat die vuur van die HERE onder hulle gebrand het. En die menigte wat onder hulle was, het begeer geword, en die kinders van Israel het ook weer geween en gesê: Wie sal ons vleis gee om te eet? Ons dink aan die vis wat ons verniet in Egipte geëet het; die komkommers en die spanspekke en die preie en die uie en die knoffel; Maar nou is ons siel verdroog: daar is niks buiten hierdie manna voor ons oë nie. En die manna was soos koljandersaad, en die kleur daarvan soos die kleur van bdellium. En die volk het rondgegaan en dit bymekaargemaak en in meule gemaal, of in 'n vysel geslaan en dit in panne gebak en koeke daarvan gemaak, en die smaak daarvan was soos die smaak van vars olie. En toe die dou in die nag op die laer geval het, het die manna daarop geval. Toe het Moses die volk hoor huil volgens hulle geslagte, elkeen by die ingang van sy tent; en die toorn van die HERE het baie ontvlam; Moses was ook ontevrede. Toe sê Moses vir die HERE: Waarom het U U kneg verdruk? en waarom het ek geen genade in U oë gevind nie, dat U die las van hierdie hele volk op my lê? Het ek al hierdie volk ontvang? Het Ek hulle gegenereer, dat jy vir My sou sê: Dra hulle in jou boesem, soos 'n pleegvader die suigling baar, na die land wat U aan hulle vaders met 'n eed beloof het? Waar moet ek vlees hê om aan al hierdie volk te gee? want hulle ween My en sê: Gee ons vleis, dat ons kan eet. Ek is nie in staat om al hierdie volk alleen te dra nie, want dit is te swaar vir my. En as jy so met my handel, maak my tog dood as ek genade in jou oë gevind het; en laat my my ellende nie sien nie. En die HERE het vir Moses gesê: Versamel vir My sewentig manne uit die oudstes van Israel, van wie jy weet dat hulle die oudstes van die volk en beamptes oor hulle is; en bring hulle na die tent van samekoms, dat hulle daar by jou kan staan. En Ek sal afkom en daar met jou spreek; en Ek sal van die Gees wat op jou is, neem en dit op hulle lê; en hulle sal die las van die volk saam met jou dra, dat jy dit nie alleen dra nie. En sê vir die volk: Heilig julle teen môre, en julle sal vleis eet; want julle het voor die ore van die HERE geween en gesê: Wie sal ons vleis gee om te eet? want dit het met ons goed gegaan in Egipte; daarom sal die HERE aan julle vleis gee, en julle sal eet. Julle mag nie een dag of twee dae of vyf dae of tien dae of twintig dae eet nie; Maar selfs 'n hele maand, totdat dit by julle neusgate uitkom en dit vir julle 'n gruwel is, omdat julle die HERE wat onder julle is, verag en voor Hom geween het en gesê het: Waarom het ons uit Egipte uitgetrek? Toe sê Moses: Die volk onder wie ek is, is seshonderdduisend voetgangers; en jy het gesê: Ek sal hulle vleis gee, dat hulle 'n hele maand kan eet. Sal die kleinvee en die beeste vir hulle geslag word om vir hulle genoeg te wees? Of sal al die visse van die see vir hulle bymekaargemaak word om vir hulle genoeg te wees? Toe sê die HERE vir Moses: Is die hand van die HERE kort? jy sal nou sien of my woord aan jou sal uitkom of nie.