मर्कुस 6
6
नासरतमि इसुलाइ बिस्वास नअर्या
(मत्ति १३:५३-५८; लुका ४:१६-३०)
1त्यो ठउँर छाडिबर इसु आफु हुर्क्याबड्या सहर नासरत गया। उनरा सिस्या लइ उनरा पाछा लाग्या। 2बिस्राम दिनमि इसु सभाघरमि सिछ्या दिन लाग्या। उनरो सिछ्या सुन्न्या भउतइले अचम्म मान्नाइ यसो भुन्न लाग्या, “एइ मान्सले यो सब कुरा काँबटहइ सिक्यो? यइले कसो ग्यान पायारइछ? कसेरि यसा अचम्मका काम अद्द सकन्छ? 3क्या यो तेइ सिकर्मि हइन् ब? क्या तसइ मरियमको चेलो रे याकुब, योसेफ, यहुदा रे सिमोनको दाइ होइन् ब? यइकि बइनिमउ लइ हामुसंङ त छन्!” यसो भुन्नाइ तिनुले उनुलाइ पत्याएइन्।
4तबइ इसुले तिनुलाइ भुन्यो, “अगमबक्तालाइ सप्पइतिर मान्सले आदर अद्दछन्, तर आफनो देस, आफन्त, रे आफनो घरका आदर अद्दाइन्।”
5रे इसुले ताँ कसइ कसइ बिमारिमि आफना हात राखिबर तिनुलाइ निको पाड्या कामबाहेक अउर भउतइ अचम्मका काम अद्द सकेइन्। 6तिनरो अबिस्वास धेकिबर इसु अचम्म पण्या। रे उनु गाउँ गाँउमि सिछ्या दिनाइ हिट्या।
इसुले बार जना सिस्यालाइ प्रचार अद्द पठायो
(मत्ति १०:५-१५; लुका ९:१-६)
7इसुले बार जना सिस्यालाइ आफना वाँ बोलायो रे तिनुलाइ दुस्ट आत्मा निकाल्या अधिकार दिबर दुइ दुइ जना अरि पठायो। 8तिनुलाइ इसुले यसो आग्या दियो, “यात्राकि निउति सङमि केइ जनबोक, न त रोटो, न झोला, न खल्टिना पइसा, तर एक टेक्द्या लठ्ठि मात्तरइ बोक। 9जुता लगा, तर अउर लत्ता जनलइजा।” 10इसुले तिनुलाइ भुन्यो, “तमु जइ घर पसन्छउ, तइ गाउँबटहइ ननिकलन्ज्यासम्म तसइ घर बस। 11पइ कसइ ठउँर तमरो स्वागत भएइन भन्या, रे मान्सले तमरो बचन सुन्न इनकार अर्यो भन्या, तइ ठउँरहइ निकलन्तग तिनरा बिरुद्रमि चेतावनिकि निउति आफना खुट्टाको धुलो टकटक्याइ दिय।”
12तइपाछा सिस्या गया रे मान्सलाइ “पस्साताप अर,” भनिबर प्रचार अद्द लाग्या। 13तिनुले भुत लाग्या भउतइ मान्सबटहइ भुत निकाल्यो, रे तेल लाइबर बिमारिलाइ निको पाण्यो।
बप्तिस्मा दिन्या युहन्नाको मिरत्यु
(मत्ति १४:१-१२; लुका ९:१-९)
14हेरोद राजाले इसुका बारेमि सुण्यो, क्यालाइकि चारइतिर उनरो नाउँचल्याथ्यो। कसइ कसइले भन्नथ्या, “बप्तिस्मा दिन्या युहन्ना मर्याबटहइ जिउना भयाछन्, तबइ त तिनुबटहइ यसा सक्तिका काम हुन्नाछन्।”
15तर कसइ कसइले भुन्यो, “यिनु त एलिया अगमबक्ता हुन्।”
रे अज अउरले लइ भुन्यो, “यिनु त उलइका अगमबक्ता जसाइ एक हुन्।”
16यिनु कुरा सुनिसक्या पाछा हेरोदले भुन्यो, “यो त युहन्नाइ हो। जइलाइ मुइले मुन्डो काटिबर माद्द लाया थ्या। आब उ मर्याबटहइ जिउनो भया हो!” 17हेरोदले आफना भाइ फिलिपकि स्वाइनि हेरोदियासलाइ ब्या अर्या थ्यो। पइ हेरोदियासलाइ खुसि पाड्डाकि निउति बप्तिस्मा दिन्या युहन्नालाइ पक्राडाइबर झेलखानामि हाल्या थ्यो। 18क्यालाइकि युहन्नाले हेरोदलाइ यसो भन्याथ्यो, “तमले आफना भाइकि स्वाइनिसित ब्या अर्या ठिक हइन।”
19तबइलाइ हेरोदियासले युहन्नासित दुस्मनि राखेइ थिन् रे तिनलाइ माद्द चाहान्थिन्। तर माद्द सकेइथेइन् क्यालाइकि राजाले माण्याथेइनन्। 20क्यालाइकि युहन्नालाइ एक धार्मिक रे पबित्तर जन हुनभनिबर हेरोद तिनुसङ डराउथ्या, रे तिनुलाइ सुरछित् ठउँर राख्याथ्यो। युहन्नाको सिछ्या सुनिबर राजा धरमराया लइ खुसिसित सुन्नथ्या।
21आखिरमि हेरोदियासलाइ युहन्नासित बदला लिन्या मउका मिल्यो। हेरोदले आफना जन्मदिनका दिन ठुलो भोज दियो। तइ भोजमि उनुले आफना उच्च पदाधिकारि, अधिक्रित रे गालिलका ठुला ठुला मान्सलाइ भोजमि निउतो दियो। 22तइ भोजमि हेरोदियासकि आफनि चेलि आइबर नाचि। उइको नाच धेकिबर राजा रे उनरा पाउना सप्पइ भउतइ खुसि भया। रे राजाले तइलाइ भुन्यो, “तुलाइ ज्या इछ्या लागन्छ माग, रे मु तुलाइ दिन्याछु।” 23अज राजाले कसम खाइबर भुन्यो, “आधा राज्य माग्या लइ मु तुलाइ दिन्याछु।”
24पइ तइले बाहिर जाइबर आफनि इजालाइ सोध्यो, “मु क्या मागुँ?”
तइकि इजाले भुन्यो, “बप्तिस्मा दिन्या युहन्नाको मुन्डो माग्।”
25त्यो छिट्टाइ अतासिबर भित्तर राजाका वा आइ, रे यसो भुनिबर माग्यो, “हजुरले अइल मुलाइ बप्तिस्मा दिन्या युहन्नाको मुन्डो थालिमि राखिबर दिय।”
26राजा भउतइ दु:खि भया, रे उनुले आफुले खाया कसम रे भोजमि बस्या पाउनाका खातिर लइ तइ केटिलाइ दिया बचन तोड्ड सकेइन्। 27तुरुन्तइ राजाले आफना सिपाइमध्येका एक जनालाइ यसो भन्न्या हुकुम दिबर पठायो “युहन्नाको मुन्डो काटिबर ल्या” त्यो झेलखानामि गइबर युहन्नाको मुन्डो काट्यो। 28रे तिनरो मुन्डो काटिबर थालिमि राखि लेयो रे तइ केटिलाइ दियो। तइले त्यो आफनि इजालाइ दियो। 29युहन्नाका सिस्याले जबइ यो कुरा सुन्यो तबइ उनरो लास लइजाइबर च्याहानमि राख्यो।
इसुले पाँच हजार मान्सलाइ ख्वायो
(मत्ति १४:१३-२१; लुका ९:१०-१७; युहन्ना ६:१-१४)
30पइ प्रेरित इसुका वाँ भेला भया, रे आफुले अर्या रे सिकाया सप्पइ कुरा उनुलाइ सुनायो। 31इसुले तिनुलाइ भुन्यो, “हामु एकान्त ठउँरमि जाइबर केइ समय आराम अद्दाउ।” क्यालाइकि ताँ यति मान्स आउन्या जान्या अद्दाथ्या कि इसु रे उनरा सिस्यालाइ खानाइ खान्यासम्म लइ फुर्सद थेइएन्। 32तबइलाइ इसु रे उनरा सिस्या सुटुक्क नाउमि चडिबर एकान्त ठउँर गया।
33तर मान्सले उनुलाइ जान्नारया धेक्यो रे चिन्यो, पइ कतिपइले उनु जान्नारया ठउँर थाँ पायो रे सहर सहरबटहइ दगुडिबर उनु भन्ना अगाडि पुग्या। 34जबइ इसु किनारमि ओल्या तबइ उनुले एक ठुलो भिड धेक्यो, तिनुलाइ धेकिबर उनरो ह्रिदय दयाले भरियो। क्यालाइकि तिनु गोठाला नभया भेडा जसा थ्या। रे उनुले तिनुलाइ भउतइ कुरा सिकाउन लाग्या। 35रे जबइ दिन भउतइ ढल्किसक्या थ्यो, तबइ उनरा सिस्या उनरा वाँ आइबर भुन्न लाग्या, “यो एकान्त ठउँर छ, रे आब दिनलइ भउतइ ढल्किसक्या छ। 36मान्सलाइ बिदा दिय, रे तिनु वलतिरपल्तिरका गाउँ घरमि जाइबर आफनि निउति केइ खान्या कुरा किनिबर खान्ना।”
37तर इसुले तिनुलाइ भुन्यो, “तमुइले तिनुलाइ केइ खान्या कुरा दिय।”
तर तिनुले इसुलाइ भुन्यो, “दुइ सय चाँदिका सिक्का खर्च अरिबर किन्या रोटाले लइ यिनुलाइ पुग्द्या हइन्?” तबइ हामुले काँहइ ल्याउनु हो?
38इसुले तिनुलाइ भुन्यो, “तमसित कति रोटा छन् गइबर हेर।”
पइ पत्ता लाया पाछा तिनुले भुन्यो, “पाँच रोटा रे दुइ माछा रइछन्।”
39तइपाछा इसुले मान्सलाइ हरिया चउणमि दल-दल बाधिबर बस भनि हुकुम अर्यो। 40मान्स सय सय रे पचास पचासको दल मिलाइबर बस्या। 41इसुले तिनु पाँच रोटा रे दुइ माछा समाइबर स्वर्गतिर हेरि धन्यबाद दिसक्यापाछा रोटाका टुक्रणा टाक्रणा बनाइबर मान्सका अगाडि राखिदिय भनि सिस्यालाइ दियो। रे तन दुइ माछा लइ सप्पइलाइ बाड्दियो। 42पइ सप्पइले अगाउन्ज्या खायो। 43पाछाडिबटहइ सिस्याले रोटा रे माछाका उबर्या टुक्रणा टाक्रणि उठायो रे बार डाला भरिया। 44रोटा खान्या बइकान मान्स मात्तरइ पाँच हजार थ्या।
इसु पानिमुथिमि हिट्या
(मत्ति १४:२२-३३; युहन्ना ६:१५-२१)
45पइ इसुले तन्जेइ आफना सिस्यालाइ नाउँमि चडिबर आफु भन्ना अगाडि बेथसेदा भन्न्या ठाउँमि पठायो, रे तइबेलासम्म उनुले भिडलाइ बिदा दियो। 46तिनुसङ बिदा भयापाछा इसु प्रार्थना अद्दाइलाइ डाँणामि उकल्या। 47रात पणिसक्या थ्यो। नाउँ समुन्दरका बिचतिर पुग्याथ्यो रे उनु डाँणामि एक्लाइ थ्या। 48बतास उल्टा दिसातिर चल्या हुनाले आफना सिस्यालाइ नाउ चलाउन आपत पण्या इसुले धेक्यो। प्रभातइ झिसमिस्या उजालामि इसु पानिमुथिमि हिटिबर सिस्या भया ठउँर पुग्या। उनु नाउँलाइ पछाडि छाडिबर जान्याबेला, 49इसुलाइ पानिमुथिमि हिट्टारया धेकि “भुत आयो!” भनिबर सिस्या चिच्याउन् लाग्या। 50क्यालाइकि इसुलाइ धेकिबर सप्पइ डराया थ्या। तर तन्जेइ उनुले तिनुलाइ भुन्यो, “जन डरा, मु हुँ, साहस अर।”
51पइ इसु तिनरा वाँ नाउँमि चड्या, रे बतास थामियो। यो धेकिबर सिस्या अचम्म पण्या 52क्यालाइकि इसुले पाँच हजारलाइ ख्वाया धेकिबर लइ तिनुले यइको अर्थ बुज्याथेइन् क्यालाइकि तिनरो ह्रिदय कठोर भयाथ्यो,
53समुन्दर पार भया पाछा उनु गनेसरेत भन्न्या छेत्रतिर आया, रे तिनुले नाउँ किनारमि लायो। 54जब उनु नाउँबटहइ ओल्या तबइ तुरुन्तइ मान्सले इसुलाइ चिनिहाल्यो, 55तिनु वल्तिरपल्रका गाउँमि दउडिबर गइ इसु आया भनिबर रइबार दिन् लाग्या। रे मान्सले बिमारिलाइ बोकिबर इसुका वाँ लेइबर आया। 56पइ गाउँ, सहर या बस्तिमि जाँ-जाँ इसु गया, ताँ-ताँ मान्सले रोगि बिमारिलाइ चउराइ चउराइमि राखिदिन्थ्या, रे उनरा लत्ताको फेर मात्तरइ लइ छुन पाउ भनि तिनुले उनुलाइ बिन्ति अर्यो, रे जतिले छोयो तिनु सप्पइ निका भया।
Àwon tá yàn lọ́wọ́lọ́wọ́ báyìí:
मर्कुस 6: DOTY
Ìsàmì-sí
Pín
Daako
Ṣé o fẹ́ fi àwọn ohun pàtàkì pamọ́ sórí gbogbo àwọn ẹ̀rọ rẹ? Wọlé pẹ̀lú àkántì tuntun tàbí wọlé pẹ̀lú àkántì tí tẹ́lẹ̀
© 2024 (Active), Mother Tongue Translators Society and Wycliffe Bible Translators, Inc. All rights reserved.
