Sant Jan 7
7
CHAPITRE SETEN
Li parènt de Jèsu lou quichon pèr que vague en Judèio. — Jèsu mounto d'escoundoun à Jerusalèn, pèr la fèsto di Tabernacle. — Si luminous ensignamen dins lou Tèmple. — Maniganço dóu Sanedrin pèr l'arresta. — Nicoudème pren la defènso de Noste-Segne.
1Desempièi aquéu tèms, Jèsu barrulavo la Galilèio; voulié pas, dóumaci, se gandi en Judèio, estènt que li Judiéu cercavon de lou faire mouri.
2Or, la fèsto di Judiéu, que ié dison li Tabernacle#7.2 Li tabernacle o li tèndo. Vue jour à-de-rèng li Judiéu restavon dins de cabano de ramo, en souvenènço di quaranto an que si rèire avien passa souto de tèndo dins lou desert. èro à la vèio d'arriba.
3Em'acò si fraire#7.3 Autramen di, si cousin. Vèire S. Matiéu, XII, 46 e la uoto. ié diguèron: Parte d'eici, e filo en Judèio, que ti disciple vegon peréu lis obro que fas.
4Res, ato-mai! agis d'escoundoun, quouro cerco d'èstre couneigu dóu publi; d'abord que fas aquéli causo, manifèsto-te au mounde.
5Enjusquo si fraire avien pas fe en éu.
6Adounc ié diguè Jèsu: Moun tèms es pancaro vengu; mai voste tèms à vautre es toujour lèst.
7Noun pòu, lou mounde, vous ahi; mai iéu, m'a en òdi, estènt que porte contro éu lou temouniage que sis obro soun marrido.
8Mountas, vautre, à-n-aquelo fèsto: iéu ié mounte pas#7.8 Pèr lou moumen. à-n-aquelo fèsto, raport que moun tèms es pancaro acoumpli.
9E i'aguènt parla 'nsin, éu restè en Galilèio.
10Mai, tre que fuguèron parti si fraire, éu tambèn mountè pèr la fèsto, noun is uei vesènt de tóuti, mai censa d'escoundoun.
11Li Judiéu lou cercavon dounc pendènt la fèsto, e disien: Ounte es?
12E i'avié 'n grand chafaret dins lou pople à prepaus d'éu. D'ùni disien: Es un ome de bèn; d'autre disien: Que noun, engano lou mounde.
13Res pamens mutavo d'éu publicamen, pèr pòu di Judiéu.
14Erian deja au mitan de la fèsto; em'acò Jèsu mountè au, tèmple, e se boutè 'n trin d'ensigna.
15Or, s'estounavon li Judiéu, disènt: Coume pòu aquéu-d'aqui counèisse li letro#7.15 Li Sàntis Escrituro., en estènt qu'a pa 'studia?
16Ié respoundeguè Jèsu, ié diguè: Ma dóutrino es pas de iéu, mai d'Aquéu que m'a manda.
17Se quaucun vòu faire la voulounta de Diéu, recouneira se ma dóutrino vèn de Diéu, o se iéu parle de moun sicap.
18Qu parlo de soun sicap cerco sa propro glòri; mai qu cerco la glòri d'aquéu que l'a manda, aquéu-d'aqui es vertadié, e d'injustiço en éu n'i'a ges.
19Es que Mouïse vous a pas douna la lèi? e res de vautre, pamens, óusservo la lèi.
20Perqué cercas de me faire mouri? Respoundeguè la foulo: Sias endemounia; quau es que cerco de vous faire mouri?
21Tourna Jèsu diguè: Ai fa 'no obro#7.21 Alusioun à la garisoun d'un paure endeca. (Vèire v. 5-9.) e n'en sias tóuti estouna.
22Pamens, Mouïse vous a douna la circouncisioun (noun pas que vèngue de Mouïse, mai di patriarcho) e meme un jour de sabat, circouncisès un ome.
23S' un ome reçaup la circouncisioun un jour de sabat, sus l'estiganço de pas tremanca la lèi de Mouïse, perqué vous amalicias contro iéu, de ço qu'ai gari un ome tout entié, lou jour dóu sabat?
24Jugés pas sus lou parèisse; mai jujas en plen dins la justiço.
25Quàuquis-un, qu'èron de Jerusalèn, disien: Es pas aquéu que cercon pèr lou faire mouri?
26Vès-lou que parlo publicamen, em'acò ié dison rèn. Aurien-ti, lis autourita, recouneigu dóu bon qu'aquéu-d'aqui es lou Crist?
27Mai aquéu, sabèn d'ounte es; liogo que lou Crist, se 'n-cop vendra, degun saubra d'ounte es.
28Adounc Jèsu cridavo dins lou tèmple, ensignant e disènt: Me couneissès, e d'ounte siéu lou sabès. Siéu pas vengu de iéu-meme, mai Aquéu que m'a manda es veritable, e vautre lou couneissès pas.
29Pèr quant à iéu, lou counèisse, en estènt que vène d'éu, e qu'es éu que m'a manda.
30Cercavon dounc de l'arresta; mai degun mandè la man sus éu, dóumaci soun ouro èro panca vengudo.
31Dins la foulo, pamens, n'i'aguè forço que creiguèron en éu, e disien: Lou Crist, se 'n-cop vendra, fara-ti mai de miracle que n'en fai aquéu-d'aqui?
32Li Farisen ausiguèron lou mounde qu'à la chut-chut disié d'éu acò-d'aqui; e de coumpagno emé li prince dóu pople, mandèron de gàrdi pèr l'aganta.
33Adounc Jèsu ié diguè: Siéu encaro pèr plus gaire de tèms emé vautre; e m'envau pièi vers Aquéu que m'a manda.
34Me cercarés, e noun me trouvarés; e mounte iéu siéu#7.34 Ounte anara coume ome, i'es deja coume Diéu. (Gaume, Op. cit.) vautre noun poudès veni.
35Se diguèron dounc li Judiéu: Ounte anara, que lou trouvaren plus? es que vai ana vers aquéli que soun escampiha au mitan di Gentiéu? es que vai ensigna li Gentiéu?
36Qu'es aquéu prepaus que vèn de teni: Me cercarés, e noun me trouvarés; e mounte iéu siéu, vautre noun poudès veni?…
37Lou darrié jour, qu'acò 's lou mai grand de la fèsto, Jèsu èro aqui dre, que cridavo, disènt: Se quaucun a set, vèngue vers iéu, e begue.
38Qu crèi en iéu, de flùvi d'aigo vivo, coume dis l'Escrituro#7.38 Vèire Isaìo, xliv, 3; lviii, 10. Ezequièl, xxxvi, 25. Jouèl, ii, 28. Zacarìo, xiv, 8., raiaran de soun sen.
39Diguè acò de l'Esperit que devien reçaupre aquéli que cresien en éu; car l'Esperit noun èro douna encaro, en estènt que Jèsu n'èro pancaro glourifica.
40Adounc dins lou pople, n'i'avié qu'entre avé ausi aquéli paraulo, disien: Aquéu-d'aqui es veritablamen lou Proufèto.
41D'àutri disien: Aquéu-d'aqui es lou Crist. Mai quàuquis-un venien: Es-ti de Galilèio que vendra lou Crist?
42Es que l'Escrituro dis pas qu'es de la raço de Dàvi, e de la bourgado de Betelèn ounte èro Dàvi, que vendra lou Crist#7.42 Michiéu, v, 2. I'èro eisa i Judiéu de s'assegura que la proufecìo èro acoumplido, e que Jèsu-Crist, emai aguèsse viscu en Galilèio, èro bèn na en Betelèn, ciéuta de Dàvi.?
43I'aguè dounc de countèsto dins lou pople, raport à-n-éu.
44Quàuquis-un voulien l'aganta; mai degun mandè la man sus éu.
45Revenguèron alor li gàrdi vers li prince di prèire e li Farisen. Aquésti ié diguèron: Coume vai que l'avès pas adu?
46Li gàrdi respoundeguèron: Jamai ome a parla coume aquel ome.
47E ié venguèron li Farisen; Emai vautre avès pita?
48I'a-ti quaucun di prince o di Farisen qu'ague creigu en éu?
49Mai aquéu poupulas, que counèis pas la lèi, tout acò 's de maudi.
50Nicoudème, aquéu qu'èro vengu vers Jèsu dins la niue, e qu'èro l'un d'éli, ié diguè:
51Es que nosto lèi coundano un ome avans de l'avé ausi e de saupre ço qu'a fa?
52Éli respoundeguèron e ié diguèron: Emai tu siés Galileien? Furno lis Escrituro, e saches que de Galilèio noun sort ges de proufèto#7.52 Falié que fuguèsson de gènt de marrido fe o d'ignourentas. Lou proufèto Elìo avié pas sourti de Tisbè? Jounas, Nahum, Ousè venien pas di countrado galileienco?.
53Em'acò s'entournèron cadun à soun oustau.
Àwon tá yàn lọ́wọ́lọ́wọ́ báyìí:
Sant Jan 7: PROV
Ìsàmì-sí
Pín
Daako
Ṣé o fẹ́ fi àwọn ohun pàtàkì pamọ́ sórí gbogbo àwọn ẹ̀rọ rẹ? Wọlé pẹ̀lú àkántì tuntun tàbí wọlé pẹ̀lú àkántì tí tẹ́lẹ̀
Historical text printed in 1903, maintained by the British and Foreign Bible Society.
