Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ मत्ती 7

Pín

“मांगा, तां तम्हानु ङिले जई, सोधा तां तम्हानु लाभती जई, खटखटावा, तां तम्चे वास्ते खोलती ङिले जई।

कांकि जको कुई मांगे, ओनु मिलती जाये, ते जको सोधे, ओनु लाभे, ते जको खटखटावे, ओचे वास्ते खोलती ङिले जई।

“ऐवास्ते जको कुई माया ये बाता सुणती कर मने, ऊं ओ समझदार इन्सान आलीकर हुवी जेह्णे आपणे घर चट्टान चे उपर बणाले।

“ये वजह कनु जको कोच्छ तम्ही चाहवा कि लौक तम्चे लारे करो, तम्ही वी वांचे लारे उसड़े ही करा, कांकि मूसा ची व्यवस्था ते भविष्यवक्‍ता ची शिक्षा हाओ छै।

कांकि सकड़े छै ऊं दरवाजे ते मुश्किल छै ओ मार्ग़ जको जीन्दगी सनु गेहती जाये, ते थोड़े छी जको ओनु सोती गिही।

“सकड़े दरवाजे कनु पार हुवा, कांकि चौड़ा छै ओ फाटक ते आसान छै ओ मार्ग़, जको नाश हुवणे सनु पुचाती ङिये, ते ब़ोहत से छी जको ओचे महु घिरती कर जई।

तां जब तम्ही बुरे हुती कर, आपणे ब़ाला नु आच्छीया चीजा ङिते जाणा, तां तम्चा स्वर्ग़ीय ब़ा नरीकार आपणे मांगणे आला नु आच्छीया चीजा कां नी ङिही?

“दोष ना लावा कि तम्चे उपर वी दोष ना लाला जाओ। कांकि जिंवे करती तम्ही दोष लावा, यूं करती तम्चे उपर वी दोष लाला जई, ते जिसी नाप लारे तम्ही ङुजा वास्ते नापा, वेही नाप लारे तम्चे वास्ते वी नापले जई।

“पर जको कुई माया ये बाता सुणे ते वांचे उपर ना चली, ऊं ओ नासमझ इन्साना आलीकर ठहरी जेह्णे आपणे घर रेता चे उपर बणाले।

“तु कां आपणे भावां ची आंखी चे कखा नु ङेखी, ते आपणी आंखी चा खम्बा तनु ना सूझी? जब दुधी ही आंखी मां खम्बा छै, तां तु आपणे भावां नु किवें केह सग़ी, ‘आण मैं दुधी आंखी महु कख काढ़ती ङिये?’

“कूड़े भविष्यवक्‍ता कनु चौकस रिहा, जिसे भेङा चे रूपा मां तम्चे गोढु आवी पर बादा मां वे, फाड़ने आले भेड़िये जिसड़े छी। वांचे फला कनु तम्ही वानु पिछाणती गिहा। का लौक झाड़ीया महु अंगूर, जा ऊंठकटारा महु अंजीर तरोड़ी?

यूंही हर हेक आच्छे पेड़ आच्छे फल गेहती आवे, ते बुरे पेड़ बुरे फल आणे।

आच्छे पेड़ बुरा फल ना आण सग़ी, ते ना निक्‍कमे पेड़ आच्छे फल गेहती आ सग़े।

जिसे-जिसे पेड़ आच्छा फल ना आणी, ऊं बाढती ते जाखते मां नाखले जई।