Iivesi zeBhayibhile ezithandwayo ezisuka Lukaz 17

Yabelana

Hag e lavaras dezhañ: Sav, kae, da feiz en deus da yac’haet.

Mar pec’h seizh gwech an deiz en da enep ha mar distro seizh gwech an deiz da’z kavout, o lavarout: Keuz am eus, pardon dezhañ.

Unan anezho, o welout e oa yac’haet, a zistroas o reiñ gloar da Zoue a vouezh uhel. En em daolas ouzh e dreid, e c’henoù d’an douar, o trugarekaat. Hag hemañ a oa ur Samaritan.

Lakait evezh ouzhoc’h. Mar en deus da vreur pec’het en da enep, tamall anezhañ ha, mar en deus keuz, pardon dezhañ.

Jezuz, o kemer ar gomz, a lavaras: An dek ha n’int ket bet yac’haet? Pelec’h emañ an nav all?

An Aotrou a lavaras: Mar ho pije feiz kement hag ur c’hreunenn sezo, e lavarfec’h d’ar wezenn-sikomor-se: En em ziwrizienn alese hag en em blant er mor, hag e sentfe ouzhoc’h.

Piv bennak a glasko saveteiñ e vuhez he c’hollo, ha piv bennak he c’hollo he miro.

Eñ a lavaras d’e ziskibien: Dibosupl eo na c’hoarvezfe ket abegoù de gouezhañ, met gwalleur d’an hini ma teuont drezañ! Gwelloc’h e vefe dezhañ e vefe staget ur maen-milin ouzh e c’houzoug hag e vefe taolet er mor, eget ma lakafe da gouezhañ unan eus ar re vihan-mañ.

Ar pezh a c’hoarvezas en amzer Noe, evel-se a c’hoarvezo ivez e deizioù Mab an den. An dud a zebre, a eve, a zimeze hag a veze roet da zimeziñ, betek an deiz ma’z eas Noe en arc’h, hag al liñvadenn-veur a zeuas hag o distrujas holl.