Kumyk - IBT Version (NT)

Иса буса Зайтун тавгъа бара. Эртен тез О ибадатханагъа дагъы да геле ва бары да халкъ Ону янына жыйыла. Иса олтуруп олагъа Аллагьны каламын англатмагъа башлай. Дин алимлер ва фарисейлер, Ону янына зина эте туруп тутулгъан бир къатынны гелтирип, ону бары да халкъны алдына чыгъаралар. Исагъа булай дей:
– Устаз, бу къатын зина эте туруп табулгъан. Муса оьзюню Къанунунда бизге булайланы таш урушгъа тутмагъа буюргъан. Бугъар Сен не дерсен?
Олар шону Исаны сынап къарамакъ учун ва берген жавабын Огъар Оьзюне къаршы къолламагъа онгайлыкъ тапмакъ учун сорайлар. Иса буса энкейип бармагъы булан ерде язывлар эте. Огъар дагъы да къайтарып сорагъанда, О эретуруп йиберип:
– Кимни гюнагьы ёкъ буса, шо адам о къатынгъа башлап таш атсын! – дей.
О дагъы да энкейип, бармагъы булан ерде язывлар этмеге башлай. Шону эшитгенде, къартлардан башлап барысы да бирини артындан бири чыгъып гетмеге башлай. Иса Оьзюню алдында орталыкъда токътагъан шо баягъы къатын булан янгыз къала. Иса туруп огъар:
– Гьей къатын, булар бары да къайда? Сени бирев де гюнагьламадымы? – деп сорай.
– Гьеч бирев де, Бийим, – дей къатын.
– Мен де сени гюнагьламайман. Бар, дагъы гюнагь иш этмессен, – дей Иса огъар.

Сонг Иса халкъ булан дагъы да сёйлей. О:
– Мен бу дюньягъа нюр тёгемен. Мени артым булан юрюген къарангылыкъда къалмас, яшав береген нюр даим ону булан болур, – дей.
О заман фарисейлер Огъар:
– Сен Оьзюнг Оьзюнге шагьатлыкъ этесен. Сени шагьатлыгъынг гьакъ тюгюл, – дейлер.
Иса олагъа булай жавап бере:
– Мен Оьзюм учун шагьатлыкъ этсем де, Мени шагьатлыгъым гьакъдыр, неге десегиз, Мен къайдан гелгенимни де, къайда барагъанымны да билемен. Сиз буса Мени къайдан гелгенимни де, къайда барагъанымны да билмейсиз. Сиз инсанны гёзюнден къарап дуван этесиз. Мен буса биревге де дуван этмеймен. Эгер Мен дуван этсем де, Мени дуваным гьакъ, неге тюгюл бу дуванымда Мен янгыз тюгюлмен, Мени булан Мени йиберген Атам да бар. Эгер эки адам бир затны токъташдыра буса, оланы шагьатлыгъы гьакъ гертидир деп язылгъан сизин Къанунугъузда да. Мен Оьзюмню гьакъымда Оьзюм шагьатлыкъ этемен, Мени йиберген Атам да Мени гьакъымда шагьатлыкъ эте.
О заман Огъар:
– Сени Атанг къайдадыр? – деп сорайлар.
– Сиз не Мени, не Атамны танымайсыз. Сиз Мени таный болгъан эдигиз буса, Атамны да таныр эдигиз, – деп жавап бере Иса.
Бу сёзлени Иса ибадатханада Аллагьны каламын англатагъанда, хазна сандыкъны къырыйында сёйлей. Ону бирев де тутмай, неге тюгюл Ону заманы гелип битмеген болгъан. Иса дагъы да олагъа булай дей:
– Мен сизин къоюп гетемен, сиз буса Мени ахтаражакъсыз, амма оьзюгюзню гюнагьларыгъыз булан оьлюп гетежексиз. Мен барагъан ерге сиз гелип болмажакъсыз.
Шо заман ягьудилер:
– О Оьзю Оьзюн оьлтюреми экен? «Мен барагъан ерге сиз гелип болмажакъсыз», – деп нени гьакъында айта экен? – деп бир бирине сорайлар.
Иса олагъа булай дей:
– Сиз тюпдеги дюньядансыз, Мен буса оьрденмен. Сиз бу дюньядансыз, Мен буса бу дюньядан тюгюлмен. Шо саялы Мен сизге: «Оьзюгюзню гюнагьларыгъыз булан оьлюп гетежексиз!» – деп айтдым. Мен гертиден де Ким экениме инанмасагъыз, сиз барыгъыз да оьзюгюзню гюнагьларыгъыз булан оьлюп гетежексиз.
– Шолай буса, Сен кимсен дагъы? – деп сорайлар Огъар.
Иса булай жавап бере:
– Башдан берли Мен Оьзюм киммен деп айтгъан бусам, Шоман. Сизин гьакъыгъызда айтмагъа ва сизин айыпламагъа кёп затларым бар. Мени Йибергенни сёзлери гьакъ гертидир, Мен де Ондан эшитгенлеримни дюньягъа билдиремен.
Олар Атасыны гьакъында О оьзлеге не айтгъанны англамайлар. Шо саялы Иса олагъа булай дей:
– Мени, Инсанны Уланын, сиз гётергенде, Мен гертиден де Ким экенимни, Мен Оьзюмден бир зат да этмейгенимни, бу сёзлени Атам уьйретгени йимик сёйлейгенимни билежексиз. Мени Йиберген даим Мени булан. О Мени янгыз къоймай. Мен даим О ушатагъан ишлени этемен.
Иса бу сёзлени айтагъанда, кёплер Огъар иман салалар.

Иса Оьзюне иман салгъан ягьудилеге булай дей:
– Эгер Мени сёзюме тынглап юрюсегиз, сиз герти якъчыларым боларсыз. Сиз гьакъ гертиликни билерсиз ва гьакъ гертилик сизин азат этер.
– Биз Ибрагьимни наслусунданбыз, бир заманда да биревню де къуллары да болмагъанбыз! «Сиз азат болажакъсыз», – деп Сен нечик сёйлейсен? – дейлер олар.
Иса олагъа булай жавап бере:
– Гертисин сёйлеймен сизге: гюнагь иш этеген гьар ким гюнагьны къулудур. Амма есини ожагъында къул даимге къалмас, Уланы буса онда даимге къалажакъ. Шогъар гёре Мен, Аллагьны Уланы, сизге азатлыкъ берсем, сиз гертиден де азат болажакъсыз. Сиз Ибрагьимни наслусундан экенигизни билемен, амма сиз Мени оьлтюрмеге сюесиз, неге тюгюл Мен уьйретеген затланы къабул этмейсиз. Мен сизге Атам Магъа гёрсетген затланы гьакъында сёйлеймен. Сиз буса оьзюгюзню атагъыз айтагъан затланы этесиз.
– Бизин атабыз – Ибрагьим, – дейлер ягъудилер.
– Эгер сиз Ибрагьимни авлетлери болгъан эдигиз буса, Ибрагьим этеген ишлени этер эдигиз. Сиз буса гьали Мени, Аллагьдан эшитген гьакъ гертини сизге сёйлейген Адамны, оьлтюрмеге сюесиз. Ибрагьим шолай этмеди! Сиз оьзюгюзню атагъыз этген ишни этесиз, – дей Иса олагъа.
– Биз пич тувмагъанбыз! Бизин бир Атабыз бар, О да Аллагьдыр, – деп жавап берелер ягьудилер Огъар.
– Эгер Аллагь сизин Атагъыз эди буса, сиз Мени сюер эдигиз. Мен Аллагьны янындан гелдим, гьали буса мундаман. Мен Оьзюмден гелмедим, Мени О йиберди. Мен айтагъанымны сиз неге англамайсыз? Неге тюгюл де, Мени сёзлеримни къабул этмеге болмайсыз. Сизин атагъыз иблисдир, сиз де о атагъызны хыялларын кютмеге сюесиз. О башдан берли де адам оьлтюрювчю болду ва бир заманда да гьакъ гертини яны болмады, неге тюгюл онда оьзюнде де гьакъ герти ёкъ. О ялгъан айтагъанда, оьзюню ана тилинде сёйлей, неге тюгюл о оьзю де ялгъанчы, ялгъанланы да атасы. Мен янгыз гьакъ гертини сёйлейгеним саялы, сиз Магъа инанмайсыз. Сизин къайсыгъыз Мени гюнагьлы деп айыплама боласыз? Мен гьакъ гертини сёйлей бусам, сиз Магъа неге инанмайсыз? Аллагьныки болгъанлар Ону сёзлерине тынглар. Сиз Аллагьныки тюгюлсюз, шо саялы Мени сёзлериме тынгламайсыз, – дей Иса олагъа.

Ягьудилер Огъар булай дейлер:
– Сен бир жинли самариялысан. Биз Сагъа тюзюн айтабыз.
– Мен жинли тюгюлмен. Мен Атама гьюрмет этемен, сиз буса Мени хорлайсыз. Мен Оьзюм учун макътавлукъ ахтарып айланмайман. Амма Мени учун шо макътавлукъну ахтарагъан Башгъасы бар. О буса тюз дуван эте. Гертисин сёйлеймен сизге: ким Мени айтгъанымны этип юрюсе, бир заманда да оьлюм гёрмежек, – дей Иса.
– Сен жинли экенге биз гьали лап тюшюндюк. Ибрагьим оьлген, пайхаммарлар да оьлгенлер. Сен буса: «Сени айтгъанынгны этип юрюгенлер оьлюм гёрмежек!» – дейсен. Буса Сен бизин оьлген атабыз Ибрагьимден де уллумусан? Пайхаммарлар чы оьлген. Сен Оьзюнгню киммен деп гьисап этесен? – деп сорайлар ягьудилер.
– Эгер Мен Оьзюмню макътасам, Мени макътавум бир гьеч зат болур. Мени макътавлу этеген Атамдыр. Сиз О сизин Аллагьыгъыз дейсиз. Сиз Ону бир заманда да танымагъансыз, Мен буса Ону таныйман. Эгер Мен Ону танымайман деп айтсам, Мен де сизин йимик ялгъанчы болур эдим. Мен Ону таныйман ва Ону айтгъанын этемен. Сизин атагъыз Ибрагьим Мен гелген гюнню гёрюрмен деп сююнген. О шо гюнню гёрген ва ондан сююнген! – деп жавап бере Иса олагъа.
– Сагъа элли йыл да болмай, Сен Ибрагьимни гёрдюнгмю дагъы? – дейлер ягьудилер.
– Гертисин сёйлеймен сизге: Мен Ибрагьим тувгъунча да бар эдим, – дей Иса олагъа.
Шо заман ягьудилер Огъар урмагъа къолларына ташлар алалар. Амма Иса яшына ва ибадатханадан гете.

Phulaphula i Югьан 8