थुकथं आकाश व पृथ्‍वी, अले थुकी च्‍वंगु फुक्‍कं दय्‌के क्‍वचाल। परमेश्‍वरं थःगु फुक्‍क ज्‍या खुन्‍हुं सिधय्‌काः न्‍हय्‌न्‍हु दुखुन्‍हु आराम कयादिल। परमेश्‍वरं न्‍हय्‌न्‍हु खुन्‍हुयात आशिष बियाः थ्‍व दिंयात पवित्र यानादिल। छाय्‌धाःसा थ्‍वखुन्‍हु परमेश्‍वरं सृष्‍टिया ज्‍या फुक्‍क क्‍वचाय्‌काः आराम कयादीगु खः।

आकाश व पृथ्‍वी सृष्‍टि जूगु खँ थ्‍व हे खः।
परमप्रभु परमेश्‍वरं आकाश व पृथ्‍वी सृष्‍टि यानादीगु दिंखुन्‍हु पृथ्‍वीइ घाँय्‌मा छमा नं मदु, सिमा छमा नं मदु। छाय्‌धाःसा उबलय् परमप्रभु परमेश्‍वरं वा वय्‌कामदीनि, अले बुँ ज्‍याइपिं मनूत नं छम्‍ह हे मदुनि। अथेसां बुंगाःचां लः पिहां वयाः फुक्‍क बँ प्‍याइगु खः। अले परमप्रभु परमेश्‍वरं बँय् च्‍वंगु चा कयाः मनू दय्‌कादिल, अले वयागु न्‍हासय् जीवनया सासः थनादिल। थुकथं मनू जीवन दुम्‍ह जुल।
परमप्रभु परमेश्‍वरं पुर्बपाखे अदन धाःथाय् छगू क्‍यब दय्‌कादिल। अले वय्‌कलं दय्‌कादीम्‍ह मनूयात अन तयादिल। परमप्रभु परमेश्‍वरं अन स्‍वयेबलय् न्‍ह्याइपुसे च्‍वंगु व भिंगु भिंगु फल सइगु सिमात बुइकादिल। दथुइलाक जीवन बीगु सिमा व भिं व मभिंया ज्ञान बीगु सिमा नं दय्‌कादिल।
क्‍यबयात प्‍याकेत अदनं लःया छगू खुसि पिहां वल। अले अनं व प्‍यंगू खुसि जुयाः बायावन। न्‍हापांगु खुसिया नां पीशोन खः। थ्‍व खुसि हवीला धाःगु लुँ दइगु देश चाःहिलावनी। थ्‍व देशया लुँ तसकं भिं। नापं थन तःजिगु धूप व तःजिगु ल्‍वहंत नं दु। निगूगु खुसिया नां गीहोन खः। थ्‍व कूश धाःगु देश चाःहिलावनी। स्‍वंगूगु खुसिया नां टाइग्रिस खः। थ्‍व अश्‍शूर धाःगु देशया पुर्बपाखे बाःवनी। प्‍यंगूगु खुसिया नां यूफ्रेटिस खः।
अले परमप्रभु परमेश्‍वरं मनूयात बुँ ज्‍यायेत व थुकिया बिचाः यायेत अदन धाःगु क्‍यबय् यंकाः तयादिल। परमप्रभु परमेश्‍वरं वयात धयादिल, “थ्‍व क्‍यबय् च्‍वंगु फुक्‍क सिमाया फल नःसां ज्‍यू। भिं व मभिंया ज्ञान बीगु सिमाया फल छता धाःसा नये मज्‍यू। नल धाःसा छ उखुन्‍हु हे सी।”
अले परमप्रभु परमेश्‍वरं धयादिल, “मनूयात याकःचा च्‍वनेगु बांलाः मजू। जिं वयात ग्‍वाहालि याइम्‍ह छम्‍ह पासा दय्‌काबी।” परमप्रभु परमेश्‍वरं बँय् च्‍वंगु धू कयाः व हे धुलं फुक्‍क पशुत व झंगःपंक्षीत दय्‌कादिल। अले थुमित छु छु नां तइ धकाः स्‍वयेत वय्‌कलं थुपिं फुक्‍कसित मनूयाथाय् हल। मनुखं थुमित छु छु नां तल व हे व हे थुमिगु नां जुल। थुकथं मनुखं फुक्‍क छेँय् लहीपिं पशुत, आकाशय् च्‍वंपिं झंगःपंक्षीत व जंगलय् च्‍वंपिं पशुतय्‌त नां तयाबिल। थुपिं मध्‍ये मनूयात ग्‍वाहालि यायेत ल्‍वःम्‍ह धाःसा छम्‍ह हे मदु।
अले परमप्रभु परमेश्‍वरं मनूयात छुं हे मचाय्‌क न्‍ह्यः वय्‌काबिल। व न्‍ह्यः वय्‌काच्‍वंबलय् परमेश्‍वरं वयागु बपिक्‍वँय् छपु लिकयाः उकिया थासय् लां जाय्‌कादिल। परमप्रभु परमेश्‍वरं व हे बपि क्‍वँचं मिसा मनू छम्‍ह दय्‌काः मनूयाथाय् हयादिल।
अले मनुखं धाल,
“थ्‍व ला जिगु हे क्‍वँचं दुगु क्‍वँय्
व लां दुगु ला खः।
थ्‍वयात मिसा धकाः धायेगु जुइ।
छाय्‌धाःसा वयात मिजंया म्‍हं
लिकयाः दय्‌कूगु खः।”
अय्‌जूगुलिं मनू थः मां बौयात त्‍वःताः थः कलाःलिसे च्‍वंवनी। अले इपिं छम्‍ह हे जुइ।
मिजं व वया कलाः निम्‍हं नांगा जूसां इमिके मछाः धयागु मदु।

Phulaphula i उत्‍पत्ति 2