Yakup’la Esav (2)

İshak’la Rebeka’nın ikiz oğulları vardı. İshak Esav'ı daha çok severdi. Rebeka ise Yakup'u severdi.

İshak yaşlanmıştı ve gözleri görmezdi. Büyük oğlu Esav'ı çağırdı. İshak, “Artık yaşlandım oğlum” dedi, “Ne zaman öleceğimi bilmiyorum. Kırlara çıkıp benim için bir hayvan avla. Sevdiğim lezzetli bir yemek yap, bana getir yiyeyim. Ölmeden önce seni berektleyeyim.”

İshak, oğlu Esav'la konuşurken Rebeka onları çadırın dış tarafında dinliyordu. Esav avlanmak için kıra çıkınca, Rebeka oğlu Yakup'a şöyle dedi: “Dinle, babanın ağabeyin Esav'a ne dediğini duydum. Bak oğlum, şimdi sana dersem onu yap: Git süründen iki oğlak seç bana getir. Onlardan babanın sevdiği lezzetli bir yemek yapayım. Yemesi için onu babana sen götüreceksin. Öyle ki, ölmeden önce seni bereketlesin.”

Yakup, “Ama kardeşim Esav'ın derisi kıllı, benimkiyse kılsız” diye yanıtladı, “Ya babam bana dokunursa? O zaman onu aldattığımı anlar. Bereket yerine üzerime bela getirmiş olurum.”

Annesi, “Sana gelecek bela bana gelsin, oğlum” dedi.

Yakup gidip oğlakları annesine getirdi. Annesi babasının sevdiği lezzetli bir yemek yaptı. Büyük oğlu Esav'ın en güzel giysileri evdeydi. Rebeka onları küçük oğlu Yakup'a giydirdi. Ellerinin üstünü, ensesinin kılsız yerini oğlak derisiyle kapladı. Yaptığı güzel yemekle ekmeği Yakup'un eline verdi.

Yakup babasının yanına gidip, “Baba!” diye seslendi.

Babası, “Evet, kimsin sen?” dedi.

Yakup, “Ben ilk oğlun Esav'ım” diye cevap verdi.

İshak, “Nasıl böyle çabucak av buldun, oğlum?” dedi.

Yakup, “Allah Rab bana yardım etti” diye yanıtladı.

İshak yedi, içti. “Yaklaş da beni öp, oğlum” dedi. Yakup yaklaşıp babasını öptü. Babası Yakup’un giydiği Esav’ın giysilerini kokladı ve Yakup’u bereketledi.

Yakup babasının yanından ayrıldıktan hemen sonra kardeşi Esav avdan döndü. Esav da lezzetli bir yemek yaptı ve babasına götürdü. Ona, “Baba, kalk, getirdiğim av etini ye” dedi, “Öyle ki, beni bereketleyebilesin.”

Babası, “Sen kimsin?” diye sordu.

Esav, “Ben ilk oğlun Esav'ım” diye cevap verdi.

İshak'ı bir titreme sardı. Tir tir titreyerek, “Öyleyse senden önce bana yemek getiren kimdi?” diye sordu, “Sen gelmeden önce yemeğimi yedim ve onu bereketledim. Artık o bereketlenmiş oldu.”

Esav babasının anlattıklarını duyunca, acı acı bağırdı. “Beni de bereketle, baba, beni de!” dedi.

İshak, “Kardeşin gelip beni kandırdı” diye karşılık verdi, “Senin yerine o bereketlendi.”

Esav, “İki kez oldu beni aldatıyor. Önce ilk oğulluk hakkımı aldı. Şimdi de benim yerime o bereketlendi” dedi. Sonra, babasına “Bereketlemek için bana bir hak ayırmadın mı?” diye sordu. Sonra hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

Babası Yakup'u bereketlediği için Esav kardeşi Yakup'a kin bağladı. “Nasıl olsa babamın ölümü yaklaştı” diye düşünüyordu, “O zaman kardeşim Yakup'u öldüreceğim.”

Büyük oğlu Esav'ın ne düşündüğünü Rebeka'nın haberi oldu ve küçük oğlu Yakup'u çağırttı. Yakup’a, “Beni dinle, oğlum. Hemen Harran memleketine git kardeşim Lavan'ın yanına kaç. Ağabeyinin öfkesi ve kızgınlığı geçince, ona ne yaptığını unutuncaya kadar orada dayının yanında kal. Sonra birini gönderir, seni getirtirim. Niçin bir günde ikinizi de kaybedeyim?” Yakup böylece kardeşinden kaçtı.

İshak’la Rebeka’nın kendi çocukları arasında ayrım yapması daha sonra çok kötü şeyler meydana getirdi. Yüzlerce sene Yakup’la Esav’tan gelen halkların arasında düşmanlık devam etti. Bugün de devam etmektedir. İshak’la Rebeka lazımdı çocukların arasında ayrım yapmasınlar. Tersine iki çocuklarını da aynı şekilde sevmeliydiler. Lazımdı iki kardeşe biribirine karşı kardeş sevgisini öğretsinler. Bunu anlıyoruz ki ayrım yapmak her zaman böyle acı ve sıkıntı yaratıyor. İsa’ya iman eden kardeşlerin ve kız kardeşlerin arasında ayrım olmasına hiç izin vermeyelim!