Yakup’la Esav (1)

İshak Rebeka'yla evlendiğinde kırk yaşındaydı. İshak karısı için Rab’be dua etti, çünkü karısının çocukları olmazdı. Rab İshak'ın duasına cevap verdi, Rebeka hamile kaldı. Çocuklar karnında birbirini itip tekmelerdi. Rebeka, “Nedir bu başıma gelen?” diyerek Rab’be dua ederek ona sordu. Rab onu şöyle cevap verdi:

“Senin karnında olan bu iki çocuktan iki ayrı halk doğacak,

Biri öbüründen güçlü olacak,

Büyüğü küçüğüne hizmet edecek.”

Doğum vakti gelince, Rebeka'nın ikiz oğulları oldu. İlk doğan oğlu kıpkırmızı ve tüylüydü. Adını Esav koydular. Sonra kardeşi doğdu. Eliyle Esav'ın topuğunu tutuyordu. Babası İshak ona Yakup adını verdi. Rebeka doğum yaptığında İshak altmış yaşındaydı.

Çocuklar büyüdü. Esav kırda gezmeyi severdi ve usta bir avcı oldu. Yakup'sa hep çadırda oturan sakin bir adamdı. İshak Esav'ı daha çok severdi, çünkü onun avladığı hayvanların etinden yerdi. Rebeka ise Yakup'u severdi.

Bir gün Yakup çorba pişirirken Esav avdan geldi. Aç ve çok yorgundu. Yakup'a, “Lütfen şu mercimek çorbasından biraz ver de içeyim. Aç ve çok yorgunum” dedi.

Yakup, “Önce sen ilk oğulluk hakkını bana ver” diye karşılık verdi. (İlk oğul bütün baba malını ve bereket duasını alır.)

Esav, “Baksana, açlıktan ölmek üzereyim” dedi, “İlk oğulluk hakkının bana ne faydası var?”

Yakup, “Önce yemin et” dedi. Esav yemin ederek ilk oğulluk hakkını Yakup'a sattı. Yakup Esav'a ekmekle mercimek çorbası verdi. Esav yiyip içtikten sonra kalkıp gitti.

Böylece Esav ilk oğulluk hakkını faydasız bir şey düşünerek küçümsedi.

Esav lazımdı ilk oğulluk hakkını küçük bir şey olarak saymamalydı. Aynı zamanda Yakup da lazımdı Esav’ı kandırmasın. Aslında kardeşler lazım kardeşlerine baksınlar ve birbirilerine her durumda yardım etsinler. Yakup kardeşi Esav zayıfken ona karşı kötülük yaptı. Yakup gibi olmayalım. Başkasının zayıflığından faydalanmayalım. Kardeşlerimiz zayıfken onların ihtiyaçlarını istekle ve sevgiyle karşılayalım.