Güven

Küçüklerimiz bu dünyaya tamamen bize bağımlı olarak gelirler. Onları korumayı çok istiyoruz ama kaçınılmaz olarak pişik, karın ağrısı ve ilk soğuk algınlığına yakalanıyorlar. Bebek olmak zor iş ama onların mücadelesini izleyen anneler için daha da zor olabilir.

Bebeğim dört günlükken sarılık geçirdi ve fototerapiye ihtiyacı vardı. Cuma akşamından Pazar öğlene kadar UV ışıklı bir "valiz" içinde yatmak zorunda kaldı. Onu dışarı çıkarabildiğimiz veya kucağımızda tutabildiğimiz tek zaman onu beslediğimiz ve bezini değiştirdiğimiz andı. Bundan nefret ettim. İyileşmesi için tedavinin gerekli olduğunu biliyordum, ama onu tüm bunlardan koruyamamak kalbimi parçalıyordu. Kendimi çok güçsüz hissettim. Çok şükür hafta sonu bitti ve tedavi işe yaradı.

Bu zor günler, ebeveynliği sürdürmenin anahtarının Tanrı'ya güvenmek olduğunu anlamama yardımcı oldu. O bebeğimin gerçek koruyucusu. Benim oynayacak önemli bir rolüm olsa da, benim yeteneklerim sınırlı olduğu yerde O'nunki sınırsızdır. Ben bebeğimi ne kadar çok sevsem de, Tanrı onu daha çok seviyor. Bebeğimin O'nun ellerinde güvende olduğundan emin olabilirim.

Çocuklarımız konusunda Tanrı'ya güvenmeyi seçmek kolay değil. Tanrı'nın güvenilir olduğunu zihinsel olarak biliyor olabiliriz, ama yine de şüphelerimizi ve korkularımızı O'na vermekte zorlanırız. Ama pratik yaparak kontrolümüzü gevşetmeyi ve endişelerimizin yükünü çarmıha bırakmayı öğrenebiliriz.

Yeşaya kitabı, Tanrı'nın, O'na güvendikleri için düşüncelerinde sarsılmaz olanları mükemmel bir esenlik içinde koruyacağını vaat ediyor. Çocuklarımızla ilgili olarak Tanrı'ya güvenmeyi seçtiğimizde O, kaygılı düşüncelerimizi kendi esenliğiyle değiştirecek. Bu, çocuğumuzun hayatı boyunca tekrar tekrar yapmak zorunda kalacağımız bir şey. Bu değiştirme işinde ne kadar erken ustalaşırsak, anneler olarak Tanrı'nın bize sunduğu özgürlük içinde yaşamayı o kadar çabuk öğrenebiliriz.