Rab'bin DuasıÖrnek

Bağışlanma

Öncelikle: Suçlar burada günah ve bize karşı suç işleyenlerse bize yanlış yapanlar anlamındadır. Bunun yanı sıra, özellikle her gün suç işlendiği fikrine aşina olduğumuz için, suç fikri bizim kavrayışımıza yardımcı olur. Günah suçtur.

Burada dikkat etmemiz gereken üç önemli nokta var. 

Birincisi, Kutsal Kitap tamamen bağışlanmış olmamız gerektiğini açıkça belirtir. Kimileri günah fikrini, sanki bir ceketin üzerindeki toz gibi kolayca temizlenebilen basit bir şeymiş gibi oldukça hafife alır. Oysa Kutsal Kitap'ta günahlarımız çok daha geniş, derin ve evrensel olarak resmedilir. 

• Günah düşündüğümüzden çok daha geniştir. Bizler genellikle günahın, aşırı açgözlülük, büyük ölçekli yolsuzluk, zina ve cinayet gibi manşet konusu olan şeyler olduğunu düşünürüz. Aynı şekilde genellikle, bunun gibi büyük günahları işlemediğimizi düşünürüz. Kutsal Kitap'ın günah tanımı ise çok daha geniş kapsamlı ve kıskançlık, ihanet, şerefsizlik, ikiyüzlülük, kibir, korkaklık gibi çoğunlukla fark edilmeyen sinsi ve özel günahları da kapsıyor. Hatta İsa günahın yalnızca eylemde değil, düşüncede yattığına dikkat çekiyor.
• Aynı şekilde günah düşündüğümüzden çok daha derindir. İnsan olmanın her yanına; bedenimize, zihnimize ve ruhumuza işlemiş şiddetli, kronik bir enfeksiyon gibi. Bundan daha da kötüsü, günah yalnızca iki kişi arasında değil, aynı zamanda bizimle Tanrı arasında da meydana gelir. 
• Ayrıca günah, kabul ettiğimizden çok daha evrenseldir. Kimse günahtan muaf değildir. Bu, Kutsal Kitap'ın bize yalnızca açıkladığı bir şey değildir, bunu Mesih'te bize açıkça gösterir. İncil'de O'nun yaşamı boyunca, hiçbirimizin erişemeyeceği bir mükemmellik standardı belirlendiğini görüyoruz.

İkincisi, günahlarımızın bağışı mümkündür. Bir dinin veya inanç sisteminin yapabileceği en zalim şeylerden biri, bağışlanmasına fırsat vermeden insanları günahla yargılamaktır. Bunu yapmak bir doktorun size herhangi bir tedavi sunmadan çok ciddi bir hastalığınızın olduğunu söylemesi gibidir. Hristiyanlığın sevinci bağışlayan bir Tanrı'ya odaklanmasındadır. O'nunla suçlarımız affedilebilir. Eski Antlaşma sistemi, inanlının günahını ortadan kaldıran hayvan kurbanlarına dayalıydı. Yeni Antlaşma, bu kurbanların, İsa'nın çarmıhtaki son fidyesine işaret ettiği temel gerçeğini açıklar. Günahlarımızın bedeli, yalnızca Tanrı'nın onları ödemesine izin verirsek ödenebilir. Günahlarımız silinebilir. Mesih'te bunlardan özgür kılınabiliriz.

Üçüncüsü, bu bağışlanma en güzel müjde de olsa, bir yükümlülükle birlikte gelir. Affedilen kişilerin affetmesi de gerekir. Bu çok mantıklı; eğer bağışlanma ilacı bize, günahlarımızın iyileştirilmesi için verildiyse, bunu bize karşı günah işleyenlerden esirgeyemeyiz. Bu ilke çoğu zaman yanlış anlaşılıyor ve insanlar Tanrı'nın bağışlamasının önce bizim bağışlamamıza bağlı olduğunu sanıyor. Ancak gerçek şu ki, Tanrı bizi öncelikle ve karşılıksız bağışlıyor; ama biz bağışlandığımızda, doğal tepkimiz ile diğerlerini bağışlamaya yönelmemizi bekliyor. Bağışlanma ve bağışlama arasında kırılmaz bağlar var. Dayanın!

Bağışlanmanın kolay olduğuna inanmıyorum. Bir nezaketsizliğe veya ihanete "bağışlandı" demek çok kolay. Ancak gerçek şu ki, bazı yaralar o kadar derine iner ki, iyileşmesi hem zaman, hem de Kutsal Ruh'un yardımını gerektirir. 

Ayrıca, çarmıhta bağışlanmış olsak da, Tanrı'dan sürekli olarak af dilememiz gerektiğini hatırlamakta yarar var. Kusursuz ebeveynimiz olan Tanrı'yla olan yeni ilişkimiz, O'nunla buluştuğumuzda neleri yanlış yaptığımızı iyi bilmemizi gerektirir. İtiraf edilmemiş ve bağışlanmamış günahlar bizimle O'nun arasında bir bariyer oluşturur ve ilişkimize zarar verir. Bu yüzden günlük ekmeğimizi isterken günlük bağışlanma da dilemeliyiz.