Hiç KaygılanmayınÖrnek

Farz edelim acının ortasında bile Tanrı'yı yüceltebiliyorsanız? Brian, bazı fiziksel belirtilere de yol açan kaygı yaşadı. Ancak tecrübesi sayesinde, Tanrı'ya hala şükretmesi gereken çok şey olduğunu keşfetti. İşte hikayesi:

İlk olarak birkaç yıl önce, yaşamın zorlu bir aşamasında yabancı bir ülkede yaşarken şiddetli kaygı ve panikle mücadele ettim. Yeni bir dil öğrenmeye, bir iş kurmaya, neredeyse hiç kilisenin olmadığı bir yerde Mesih'in ışığı olmaya ve bir yaşındaki ikizlere baba olmaya çalışırken, sanki yavaş yavaş karanlık bir vadiye indim.

Birkaç ay boyunca, o zamana kadar yaşadığım hiçbir şeye benzemeyen, korku ve kaygı için katalizör görevi gören göğüs ağrıları, baş ağrıları ve diğer hastalıklardan acı çektim. Hayatımın bu noktasına kadar, endişeyle çok fazla mücadele etmemiştim ve dürüst olursam, cesur bir risk alıcı olduğum için kendimle gurur bile duyuyordum. Ama çok geçmeden en kötü senaryolar üzerinde düşünmeye başladım—bende ciddi bir sorun olduğuna veya aileme korkunç bir şey olacağına inandım.

İnsanlar kaygımın koşullara bağlı mı, fizyolojik mi yoksa ruhsal mı olduğunu soruyor. Bunu biraz düşündükten sonra, cevabın "evet" olduğuna oldukça ikna oldum. Oyunda genellikle birden fazla şey olabileceğine inanıyorum. Stresin, en yüksek toleransa sahip olanların bile onun inşa etme gücüne duyarlı olduğu bir noktaya kadar kaynama yöntemi var.

Ayrıca, diğer fiziksel kısıtlamalar veya hastalıklar gibi, bazılarımız vücudumuzun kimyasallarının dengesiz olduğu zamanlar yaşarız. Üstelik, ruhsal düşmanımız, saldırılarına gelince, zayıflık alanlarımıza saldıran bir fırsatçı gibi görünüyor.

Pavlus, Filipililer 4:6-7'deki hiçbir şey için kaygılanmama konusundaki meşhur meydan okumasında, bizi sadece dua etmeye değil, şükretmeye de çağırıyor. Pavlus’un talimatının bağlamı, zaferin hemen ardından veya mucizevi bir ilerleme elde ettikten sonrası için değil. Aslında, Pavlus kendisi oldukça korkunç bir durumla karşı karşıyaydı. Hapishaneden Filipi kilisesine yazıyordu ve çok belirsiz bir gelecekle karşı karşıyaydı. Yine de mektubu, derin neşesini ve sevinçli tavrını yansıtıyor.

Yani acımızın ortasında, övgü de sunabiliriz.

Pavlus'un bizden samimi olmayan minnettarlık göstermeye çalışmamızı istediğine inanmıyorum. Sanırım Pavlus, yaşadığımız mevcut mücadelenin ortasında bile, şükretmenin gerektiği yerde, bizi şükretmeye zorluyor.

Her zaman kutlayacak bir şeyim olduğunu fark ettim. Karşılaştığım en zor denemelerden bazılarında bile şükredebileceğim şeyler oldu. Bunlar üzerinde meditasyon yapmak ve O'na minnettarlığımı dile getirmek, bakış açımı dönüştürmeye ve zihnimi yeniden ayarlamaya yardımcı oluyor.

Olumsuz veya stresli düşüncelerin aşırı yüklenmesi, genel bir yaklaşan kıyamet duygusu yaratabilir. Ama Tanrı'ya minnettarlığımı zorunlu bir disiplin eylemi olarak belirtirken bile, çoğu zaman ağırlığın kalkmaya başladığını görüyorum.

Bu, kaygısız bir yaşam için aldatıcı bir formül olduğu anlamına gelmez. Ancak acı çekerken bile Tanrı'yı yüceltme ilkesi, bize esenlik sunan O'nun yaşam veren huzuruna giden bir yoldur.

-Brian