Hiç KaygılanmayınÖrnek

Ya kaygı sizi İsa'ya yaklaştırabiliyorsa? Jordan kaygılanmaktan kurtulmak için bütün bir yılı dua ederek geçirdi, ta ki daha derin bir şeyi—İsa ile daha güçlü bir ilişkiyi keşfedene kadar. Belki onun hikayesiyle bağlantı kurabilirsiniz:

"Sanırım öleceğim."

Geçen yıl sayısız uykusuz gecelerde kendi kendime düşündüğüm şey tam olarak buydu. Uykuya dalmaya çalışırdım, ancak belli bir sebep yokken dehşet içinde uyanırdım. Göğsüm daralırdı. Boğulduğumu hissedip ve bazen nefes alamıyordum. Döngü tekrar ediyordu ve sonunda karımı uyandırmamak için kanepede uyumaya karar verdim.

Bir gün doktora gittim ve belirtilerimi açıkladım—göğüs ağrısı, uykuya dalmada zorluk ve panik ataklar. Birkaç ziyarette yapılan bir iki testten sonra bana kaygı teşhisi koydu. Dürüst olabilir miyim? Bu, bir Hıristiyan olarak kendimi başarısız hissettirdi. Buna karşı doğru şekilde dua etmemiş miydim? Bununla uğraşmamalıyım, diye kendi kendime düşündüm, Esenliğim olmalı ve kaygılanmamalıyım—İsa böyle yapmamı söyledi!

Doktorun talimatlarını uyguladıktan ve küçük bir doz ilaç almaya başladıktan sonra, kaygının ortadan kalkması için dua etmeye devam ettim. Artık bununla uğraşmak zorunda kalmak istemiyordum.

2. Korintliler 12'de, Pavlus "bedendeki bir dikeni" tanımladı. Pavlus’un "dikeninin" ne olduğundan asla emin olamasak da, ben de dahil olmak üzere birçok insan için kaygı kesinlikle öyle hissedilebilir. Pavlus, onu uzaklaştırması için Rab'be üç kez yalvardığını, ancak bunun yerine İsa'nın ona, "Lütfum sana yeter . Çünkü gücüm, güçsüzlükte tamamlanır." dediğini söyledi. (vurgu eklendi)

Koşullar ne olursa olsun İsa'nın lütfu yeterlidir. İyileşmek için dua etmeye başladığımda, İsa'ya daha fazla yaklaşmaya başladım. Pavlus gibi, Tanrı benim "dikenimi" de ortadan kaldırmadı. Ancak O'nun Sözü'nü okuma konusunda kendimi daha tutkulu buldum ve daha önce hiç olmadığı kadar dua ettim.

İhtiyacım olan şeyin kaygım için şifa olduğunu düşündüm. Gerçekte, daha çok İsa'ya ihtiyacım vardı. Şimdi, İsa'ya daha yakın olmuş olsaydım kaygı duymayacağımı söylemiyorum. Ayrıca kaygının gitmesi için dua etmeyi bırakacağımı da söylemiyorum. Pavlus'un yaptığı gibi bu dikenden kurtulmak için dua etmeye devam ediyorum.

Ama anında kaygıdan iyileşmekten daha iyi bir şey oluyor bana: Tanrı hakkında daha derin bir anlayış ve O'nunla daha zengin bir ilişki geliştiriyorum.

Sadece esenlik için dua etmek yerine, kendimi Barış Prensi'ne daha da yakınlaşırken buldum. Geleceğim için kaygılanmaya başladığımda kendime, O'nun Alfa ve Omega—başlangıç ve son, ilk ve son—olduğunu hatırlattım.

Kaygımın geçmesi için dua ettim, ancak çok daha iyi bir şey buldum: hayatımda—kaygının ortasında bile, İsa'nın karşı konulmaz, sevgi dolu huzurunu buldum.

-Jordan