Ang Takbuhin: 5-Araw ng Mga Panghihikayat para sa isang Aktibong PamumuhayHalimbawa

Ang Samaritanong Naka-bisikleta

Noong 2014, lumahok sina Raully at Eddie sa Tour de Cure Bike Ride ng A.D.A. sa L.A., isang kaganapan na layong mangalap ng pondo para sa American Diabetes Association.

Bilang mga masusugid na siklista, hinarap ng dalawang lalaki ang 62-milya na biyaheng ito bilang isang masayang gawain. Naalala ni Raully ang paglampas sa ilang pahingahan kasama si Eddie. “Doon na lang tayo sa susunod hihinto! Nagsisimula pa lang tayo!” Ngunit, habang lumilipas ang oras, napagtanto ng dalawang lalaki na nagkamali sila ng liko.

"Kami ay nasa masamang kalagayan," sabi ni Raully, na tinutukoy ang kanilang lumalalang gutom at kakulangan sa tubig.

"Nakakaramdam ako ng pagkabigo," dagdag ni Raully. “Iniisip ko, ‘Tatawagin ko na ba ang support vehicle para sunduin ako at dalhin ako sa dulo?’ Gusto ko na lang matapos ito.”

Noon ay huminto ang isang siklista malapit sa kanila. Nang makitang nahihirapan sila, binigyan niya sila ng dalawang maliit na bote ng pickle juice. Ang pickle juice ay naglalaman ng maraming sodium at ilang suka, na nagbibigay ng electrolytes. Kinuha nina Raully at Eddie ang pickle juice at bumalik sa kanilang mga bisikleta, na namamangha sa nangyari.

Ito ay sapat lamang upang matapos nila ang 11 milya sa finish line, bawat milya ay isang mental at pisikal na paghihirap. Noong araw na iyon, nagbisikleta sina Raully at Eddie ng 74 milya—12 milya higit pa sa inaasahan nila.

"Lubos akong nagpapasalamat sa siklistang iyon at hindi ko nakuha ang kanyang pangalan," sabi ni Raully. “Tila bigla na lang siyang lumitaw mula sa kung saan at tinulungan kami sa oras ng aming pangangailangan.”

“Parang may bumara sa aking lalamunan nang nilagyan nila ng Finisher's Medal ang ulo ko,” dagdag niya.

Si Raully ay may Type 2 Diabetes. Para sa kanya, ang tagumpay na ito para sa American Diabetes Association ay isa sa pinakamagagandang damdamin sa mundo.

Naniniwala sina Raully at Eddie na ang tanging dahilan kung bakit sila nakatawid sa finish line ay dahil sa kabutihang-loob ng isang estranghero. Isaalang-alang natin ang kuwentong ito mula sa pananaw ng hindi kilalang siklista.

Ano kaya ang iniisip niya? Tiyak na naging mapagmatyag siya upang mapansin ang dalawang nasa gilid ng kalsada habang papalapit siya sa finish line. At pagkatapos ay huminto upang ibigay ang kanyang pinakaiingatang pickle juice?

Narinig na natin ang talinghaga ng Mabuting Samaritano, ang estranghero na tumigil upang tumulong sa isang taong nangangailangan, ngunit napag-isipan ba talaga natin kung ano ang kinakailangan upang maging katulad niya?

Ang isang Mabuting Samaritano ay namumuhay nang may pag-iisip na, “Kung ano ang akin ay sa iyo.” Ang estranghero na kasali sa Tour de Cure ay maaaring itago ang kanyang mga mapagkukunan para sa kanyang sarili, dahil hindi niya alam kung ano ang mangyayari sa 11 milyang natitira pa. Ngunit, hindi niya ito ginawa. Ibinigay niya ito.

Ang isang mabuting samaritano ay nagbibigay-pansin. Araw-araw, nakakaligtaan natin ang mga bagay na nasa harap mismo natin, mga pagkakataong ibinibigay sa atin ng Diyos na gumawa ng mabuti, magbigay ng isang bagay, upang pagsilbihan Siya. Sinasabi sa Juan 4:35, “Sinasabi ko naman sa inyo, masdan ninyo ang mga bukid, hinog na ang trigo at handa nang anihin." (RTPV05).

Ngayon, mamuhay tayong tulad ng mapagbigay na siklista sa Tour de Cure Bike Ride. Panatilihing bukas ang ating mga mata sa pangangailangan at mamuhay nang may pag-iisip, "Kung ano ang sa akin ay sa iyo."

TANONG NG ARAW

Paano ako magsisimulang mamuhay nang higit na katulad ng isang Mabuting Samaritano?