JOB 4:12-21

Ngayo'y nadalang lihim sa akin ang isang bagay, At ang aking pakinig ay nakakaulinig ng bulong niyaon. Sa mga pagiisip na mula sa mga pangitain sa gabi, Pagka ang mahimbing na tulog ay nahuhulog sa mga tao, Takot ay dumating sa akin, at panginginig, Na nagpapanginig ng lahat ng aking mga buto. Nang magkagayo'y dumaan ang isang espiritu sa aking mukha. Ang balahibo ng aking balat ay nanindig. Tumayong nakatigil, nguni't hindi ko mawari ang anyo niyaon; Isang anyo ang nasa harap ng aking mga mata: Tahimik, at ako'y nakarinig ng tinig, na nagsasabi, Magiging ganap pa ba ang taong may kamatayan kay sa Dios? Lilinis pa ba kaya ang tao kay sa Maylalang sa kaniya? Narito, siya'y hindi naglalagak ng tiwala sa kaniyang mga lingkod; At inaari niyang mga mangmang ang kaniyang mga anghel: Gaano pa kaya sila na nagsisitahan sa mga bahay na putik, Na ang patibayan ay nasa alabok, Na napipisang gaya ng paroparo! Sa pagitan ng umaga at hapon, ay nangagigiba; Nangapaparam magpakailan man na walang pumupuna. Hindi ba nalalagot ang tali ng kanilang tolda sa loob nila? Sila'y nangamamatay at walang karunungan.