ไม่มีที่ว่างในบ้าน . . . แต่ทุกคนได้รับเชิญ

โดย Danny Saavedra

“ขณะพวกเขาอยู่ที่นั่นก็ถึงกำหนดที่มารีย์จะคลอดบุตร นางให้กำเนิดบุตรชายหัวปี นางเอาผ้าอ้อมพันและวางไว้ในรางหญ้าเพราะในบ้านไม่มีที่ว่างให้พวกเขา และในแถบนั้นมีคนเลี้ยงแกะอยู่กลางทุ่งเฝ้าฝูงแกะของเขายามค่ำคืน ทูตสวรรค์องค์หนึ่งขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาปรากฏ . . . เมื่อเหล่าทูตสวรรค์จากพวกเขากลับสู่สวรรค์แล้ว คนเลี้ยงแกะก็พูดกันว่า ‘ให้เราไปยังเมืองเบธเลเฮมและดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงแจ้งแก่เรา’” —ลูกา 2:6-9, 15 (TNCV)

“’ผู้ที่มาบังเกิดเป็นกษัตริย์ของชาวยิวนั้นอยู่ที่ไหน? เราได้เห็นดาวของพระองค์เมื่อเราอยู่ที่ตะวันออก จึงมาเพื่อนมัสการพระองค์’ . . . เมื่อพวกเขาเห็นดาวดวงนั้นก็ปีติยินดียิ่งนัก เมื่อเข้าไปในบ้านก็เห็นพระกุมารกับมารีย์มารดาของพระองค์ จึงกราบนมัสการพระองค์ แล้วเปิดหีบนำเครื่องบรรณาการออกมาถวาย คือ ทองคำ กำยาน และมดยอบ”— มัทธิว 2:2, 10–11 (TNCV)

คุณจำวันหยุดพักร้อนครั้งแรกของครอบครัวคุณได้ไหม? ฉันจำได้! เราเดินทางไปนอร์ธแคโรไลนาเพื่อร่วมงานแต่งงาน มันเป็นครั้งแรกที่เราได้พาลูกชายของฉันซึ่งตอนนั้นอายุประมาณ 17 เดือน ขึ้นเครื่องบิน อย่างที่คุณคิดนั่นล่ะ ความบ้าบอแบบละครซิทคอมก็เกิดขึ้น ลูกชายของเราแผดเสียงร้องอย่างบ้าคลั่งในเที่ยวบินนั้น; เราพักกับเพื่อนสนิทของเรา ซึ่งมีลูกอายุหนึ่งปีด้วย และมันก็เป็นการผจญภัยครั้งใหญ่ทีเดียว และไม่มีสิ่งใดเป็นอย่างที่เราคาดคิดไว้เลย แต่มันก็สนุกมากเช่นกัน และเป็นช่วงเวลาที่สวยงามที่มาพร้อมกับความทรงจำที่น่าอัศจรรย์ที่เรายังคงมองย้อนกลับไปและจดจำได้ด้วยความรัก

ฉันคิดว่ามันก็เป็นเหมือนแบบนี้สำหรับมารีย์และโยเซฟ . . . บ้าสุดๆและน่าใจหายใจคว่ำ เหน็ดเหนื่อยและยาวนาน และเต็มไปด้วยเรื่องที่ทำให้ประหลาดใจ แต่ท้ายที่สุดแล้วมันก็เป็นหนึ่งในความทรงจำที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดในชีวิตของพวกเขา นึกภาพดูนะ . . . มารีย์ท้องแก่มากแล้วในตอนนี้ และพวกเขาก็ต้องบรรทุกของขึ้นหลังลาตัวหนึ่งและมุ่งหน้าไปที่เบธเลเฮม ซึ่งบรรพบุรุษของพวกเขามาจากที่นั่น—เมืองที่พวกเขาไม่เคยอาศัยอยู่ ที่ที่พวกเขามีญาติห่างๆสองสามคนอาศัยอยู่ที่นั่น แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้ติดต่ออย่างใกล้ชิดกับใครเลย ตอนนี้พวกเขาต้องหวังว่าญาติคนหนึ่งของพวกเขาจะมีที่ว่างพอให้พวกเขาพัก 

ทว่า ในตอนที่โยเซฟและมารีย์มาถึงเบธเลเฮม ญาติของพวกเขาไม่มีที่ว่างสำหรับพวกเขาเลย ห้องพักทั้งหมดของพวกเขาเต็มแล้ว แต่อาจเป็นเพราะพวกเขาเป็นครอบครัว และเนื่องจากมารีย์ก็ตั้งครรภ์อยู่ ญาติคนหนึ่งจึงให้พวกเขาอาศัยในห้องชั้นล่าง เป็นที่เก็บสัตว์เลี้ยงในตอนกลางคืน ลองนึกภาพสถานที่เช่นห้องใต้ดินหรือโรงรถที่คุณเอาไว้เลี้ยงสุนัขหรือแมวของคุณ . . . หรือพวกวัวและลา! 

นั่นมันไม่บ้าไปหน่อยหรือ? แต่มันก็ยังบ้ากว่านั้นได้อีก . . . คุณรู้หรือไม่ว่าพระเยซู พระผู้ช่วยให้รอด ในคืนแรกของพระองค์บนโลกพระองค์นอนที่ไหน? ไม่ใช่ในเปลแฟนซีหรือเตียงดีๆเลย; พระองค์ถูกวางไว้ในรางหญ้า รางใส่อาหารที่พวกปศุสัตว์จะกิน ทีนี้ บ่อยครั้งที่รางหญ้ามักจะปรากฎในฉากการประสูติแบบดั้งเดิมในภาพของเปลเด็กทำด้วยไม้ แต่ความเป็นจริงคือมันเป็นเหมือนอ่างหินในฟาร์มรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่วางอยู่บนก้อนถ่าน! 

ไม่มีที่ว่างบนโลกนี้ให้พระเยซูในคืนนั้น แต่ด้วยคำเชื้อเชิญต่อคนเลี้ยงแกะในทุ่งที่อยู่ใกล้เคียงและการมาถึงของนักปราชญ์จากตะวันออกในเวลาต่อมา องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงสำแดงให้เราเห็นว่า ทุกคน ได้รับเชิญให้มานมัสการที่พระบาทของพระเยซู แล้วยังไงต่อ? จากท่ามกลางทุกคนในสังคมชาวยิวทั้งหมดที่อาจได้รับเชิญ พระเจ้าทรงเลือกกลุ่มคนเลี้ยงแกะให้ได้ฟังข่าวการประสูติของพระเยซูและมานมัสการพระองค์ นั่นเป็นภาพที่ทรงพลังมากสำหรับเรา เพราะคนเลี้ยงแกะเป็นกลุ่มทางสังคมที่ต่ำต้อยที่สุด

พิจารณาดูว่างานของคนเลี้ยงแกะกีดกันพวกเขาอย่างไรจากการเข้าสู่กระแสหลักของสังคมชาวยิว จากการชำระให้บริสุทธิ์ทางพิธีกรรม และบ่อยครั้งที่แม้แต่จากการเข้าร่วมชมงานเทศกาลและงานเลี้ยงทางศาสนาทั้งหมด แต่ถึงกระนั้น คนเลี้ยงแกะเหล่านี้ ผู้ที่กำลังดูแลแกะซึ่งวันหนึ่งจะถูกใช้เป็นเครื่องสัตวบูชาในพระวิหาร ก็ได้รับเชิญ ดังที่ จอห์น แมคอาเธอร์ได้กล่าวไว้อย่างเหมาะสมว่า “ช่างเหมาะสมอะไรอย่างนี้ ที่พวกเขาเป็นคนกลุ่มแรกที่ได้รู้ถึงพระเมษโปดกของพระเจ้า!”

สิ่งที่ลึกซึ้งมากขึ้นไปอีกสำหรับเราในวันนี้คือการมาถึงของนักปราชญ์ กลุ่มนักบวชและนักโหราศาสตร์ชาวบาบิโลน/เปอร์เซีย ซึ่งได้เดินทางไปสำรวจดวงดาวเพื่อค้นหากษัตริย์องค์หนึ่งเป็นพวกแรกอย่างกล้าหาญ แต่ประเด็นอยู่ตรงนี้: นักปราชญ์เหล่านี้เป็นคนต่างชาติ ไม่ใช่ชาวยิว พวกเขาวางใจในพระวจนะของพระเจ้ามากจนกระทั่งยอมละจากดินแดนของพวกเขาเพื่อค้นหาพระเมสสิยาห์ตามพันธสัญญา พวกเขาแสวงหาพระองค์ด้วยความเชื่อ และด้วยสุดใจ และชื่นชมยินดีอย่างเหลือล้นเมื่อพวกเขาพบหนทางไปสู่พระองค์ เมื่อพวกเขาได้พบพระองค์ในความต่ำต้อยอันสง่างามของพระองค์ พวกเขาก็ถวายของกำนัลอันมีค่ายิ่งแด่พระองค์ให้เหมาะสมกับราชาองค์หนึ่ง สิ่งนี้แสดงให้เราเห็นว่าทุกคนได้รับการต้อนรับที่พระบาทของพระเยซู ของประทานอันประเสริฐของพระเจ้า พระเมสสิยาห์และราชา ทุกคนได้รับการต้อนรับด้วยยินดีให้มานมัสการพระองค์และรับความรอด!

คริสต์มาสนี้ ฉันอธิษฐานให้เราใช้ความคิดเดียวกันนี้ ฉันอธิษฐานให้เรามองดูผู้คนโดยไม่คำนึงถึงภูมิหลัง ความเชื่อ หรือวิถีชีวิตของพวกเขา ด้วยความรัก ความเมตตา และความกรุณาแบบเดียวกับที่พระเยซูทรงทำ และฉันอธิษฐานว่า เช่นเดียวกับดวงดาวที่นำทางนักปราชญ์ไปหาพระเยซู เราอาจเป็นแสงสว่างของโลกที่จะดึงดูดผู้คนให้มานมัสการราชาของเรา!