การเดินทางที่เบาสบายตัวอย่าง

ปล่อยวางความอับอาย

ฉันยังจำได้อย่างชัดเจนครั้งที่ฉันขอให้ผู้ใหญ่ที่เคารพอธิษฐานเผื่อฉัน เมื่อเขาถามว่าให้อธิษฐานเรื่องใด ฉันพูดได้เพียงว่าฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปกติ ราวกับว่าในเบื้องลึก แก่นแท้ของฉันมีสิ่งผิดปกติอยู่ ตอนนั้น ฉันโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ทว่า ฉันกลับหาคำอธิบายไม่ได้

มันคือความละอาย 

เพื่อความชัดเจน ความละอายไม่ใช่ความรู้สึกผิด ความรู้สึกผิดคือการตระหนักว่าคุณได้ทำความผิด แต่ความละอายเป็นความรู้สึกว่าตัวคุณเอง คือสิ่งผิดปกติ ซึ่งแตกต่างกันอย่างมาก

ความละอายจะทำให้คุณเชื่อว่าคุณต้องซ่อนตัวตนที่แท้จริงของคุณเอาไว้ เพราะไม่มีใครอยากรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเรา ความคิดที่ว่าพระเจ้าทรงมองเห็นตัวตนที่แท้จริงของเราทำให้รู้สึกหวาดกลัว และนั่นตรงเป๊ะกับสิ่งที่ฉันเคยประสบมาเพราะสิ่งที่คนทำและพูดกับฉันเมื่อนานมาแล้ว คำพูดและการกระทำเหล่านั้นฝังแน่นในตัวฉันและกลายเป็นแว่นตาบิดเบี้ยวที่ฉันใช้มองตัวเอง

นี่คือความจริงบางประการ: พระเจ้าทรงเห็นตัวตนที่แท้จริงของเรา ทุกขุมขนและพระองค์อ้าแขนต้อนรับเราด้วยความรัก เมื่อพระองค์ทรงมองดูพวกเราที่ติดตามพระเยซู ทรงเห็นลูกสาวและลูกชายที่ไร้มลทิน เพราะพระเยซูทรงสิ้นพระชนม์เพื่อรับความอับอายของพวกเราแล้ว ดังนั้น ฉันและพวกเราทุกคนสามารถปล่อยวางจากความอับอาย และอ้าแขนยอมรับคุณค่าที่พระเจ้าได้วางพวกเราไว้

ทั้งหมดนี่ฟังดูดีและก็ดีจริงๆ แต่ ฉันเรียนรู้ว่าการปล่อยวางจากความอับอายไม่ใช่การทำแบบ “ทำครั้งเดียวจบ” สำหรับฉัน ความอับอายจะถูกลอกออกไปทีละชั้น เมื่อฉันมีสติและตัดคำโกหกแต่ละอย่างที่ฉันเคยเชื่อออกไป แล้วฉันก็จองตั๋วเที่ยวเดียวขับไล่ความอับอายแต่ชิ้นออกไป ด้วยการค้นพบและเข้าใจความจริงจากพระวจนะของพระเจ้าที่เข้ามาทดแทนคำโกหกเหล่านั้น

การปล่อยวางจากความอับอายอาจจะไม่รวดเร็ว ทำได้ง่ายดายหรือเรียบง่าย แต่จะเบาสบายแน่ พระเจ้าไม่เชื่อในความคิดขยะที่คุณมองตัวคุณเอง แต่พระองค์จะทรงเอาสิ่งเหล่านั้นออกไปจากคุณหากคุณยินยอม

อแมนด้ากำจัดความอับอาย

ลงมือทำ: ระบุคำโกหกที่คุณเชื่อและเริ่มใช้ชีวิตและประกาศความจริงของพระเจ้าแทน www.life.church/declarations